Οι LACHRYMOSE μας συστήνονται από την Θεσσαλονίκη, μια πόλη που είναι κοιτίδα μουσικών συγκροτημάτων. Ονόματα δεν χρειάζεται να αναφερθούν αλλά το σημαντικό είναι ότι το συγκεκριμένο μέρος έχει προσφέρει πολλά στους οπαδούς από πολλά είδη, και σαφώς αυτό πρέπει να αναγνωρίζεται από όλους. Σχηματιστήκαν το 2013 και στην σύνθεση τους συναντάμε τους Blackmass (κιθάρα/φωνητικά) και Mancer (drums), γνωστούς στους πιο μυημένους από την black/death metal μπάντα ROTTING FLESH.
Η πρώτη μου επαφή μαζί τους ήταν στα μέσα Νοέμβριου όταν εμφανίστηκαν στο Rock You To Hell III, «ανοίγοντας» το φεστιβάλ, αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις. Το γεγονός ότι ψάχνοντας πληροφορίες για αυτούς, είδα ότι έχουν υπογράψει με γνωστή metal εταιρία του εξωτερικού την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά τους με τίτλο “Carpe Noctum”, μου έδωσε άλλον έναν λόγο για να τους ακούσω. Βλέπετε δεν είναι πολλά τα Ελληνικά σχήματα που ανήκουν στο label ξένης εταιρίας, οπότε όταν αυτό συμβαίνει είναι άξιο λόγου και προσοχής.
Μετά το σύντομο instrumental “Precipice Of Bliss’’, το βασικό, βαρύ heavy metal ριφ του “False God” αναδεικνύει άμεσα το στυλ που θέλει να μεταδώσει το σχήμα στον οπαδό. Η σκοτεινή ατμόσφαιρα που έχει, βάζει αμέσως τον ακροατή στο ύφος του δίσκου. Όσο προχωρούν τα τραγούδια το τι παίζουν φαίνεται όλο και περισσότερο. Οι LACRYMOSE αρέσκονται στο να συνδυάζουν με ωραίο τρόπο το μελωδικό doom/death με συμφωνικά γυναικεία φωνητικά. Αν σας αρέσουν groups όπως οι CANDLEMASS, MY DYING BRIDE, PARADISE LOST και τα Female fronted groups, τότε σίγουρα θα σας αρέσουν και αυτοί. Από το εξώφυλλο ήδη έχουν δείξει τις προθέσεις τους.
Κάθε σύνθεση είναι και μια μικρή ωδή στα προαναφερθέντα σχήματα. Χωρίς να κοπιάρουν, θυμίζουν αρκετά τα συγκροτήματα με περισσότερη έμφαση στους CANDLEMASS και MY DYING BRIDE αφού η μουσική φέρνει στο μυαλό τους πρώτους και όλη η ατμοσφαιρική μελαγχολία τους δεύτερους. Λείπει μόνο το βιολί! Συνθετικά αν απομονώσεις το album θα βρεις μελωδίες που θα σου κολλήσουν σε δευτερόλεπτα, ειδικά αν έχεις ενδελεχή ενασχόληση με τα μεγαθήρια. Μεγάλη βοήθεια στο τελικό αποτέλεσμα έχει προσφέρει και η παραγωγή που προβάλλει τα doom στοιχεία του δίσκου μια και οι ταχύτητες παραμένουν κατά κύριο λόγο αργές, εκτός κάποιων σημείων.
Το σχήμα έχει επιλέξει στις συνθέσεις τους να υπάρχουν συνδυαζόμενα δυο είδη φωνητικών: Τα γυναικεία αιθέρια, αέρινα, οπερετικά όπως άτυπα επιτάσσει το female fronted είδος και τα brutal αντρικά. Έτσι υπάρχει ποικιλία στο σύνολο των τραγουδιών κάνοντάς τα ακόμα πιο ενδιαφέροντα στην ακρόαση. Τα αντρικά brutal φωνητικά δένουν κάπως πιο αρμονικά με το συνθετικό σύνολο του δίσκου και σε σύγκριση με τα γυναικεία φαντάζουν πιο ταιριαστά με την μουσική. Αυτό μάλλον είναι και το μόνο μειονέκτημα του album. Η τραγουδίστρια Hel, ενώ φαίνεται ότι έχει γνώσεις και ξέρει να αποδίδει υψηλών οκτάβων νότες, σε στιγμές «δεν κολλάει» με το σύνολο. Ο τρόπος που εκφράζει τους στίχους την καθιστά κάπως απόμακρη και απομονωμένη από το σύνολο. Σαφώς και δεν είναι σε όλο το δίσκο έτσι, αλλά σε κάποιες -ευτυχώς ελάχιστες- στιγμές ακούγεται πολύ flat και ενοχλητική, σαν διαπεραστική σειρήνα. Και το πιο σημαντικό είναι ότι δεν σε απογειώνει με την απόδοση της όπως «οφείλει» κάθε frontwoman από το μικρόφωνο. Παρόλα αυτά και ακούγοντας όλο τον δίσκο οι δυνατότητες που έχει στην φωνητική δεν χρήζουν αμφισβήτησης και κάποια στιγμή θα σε βάλει στον ρυθμό της. Highlight του δίσκου, και μάλλον και καλύτερη σύνθεση, είναι το τραγούδι “In A Reverie’’ με καλεσμένο στα φωνητικά τον Thomas Vikstrom, γνωστό από την θητεία του στους CANDLEMASS και THERION μεταξύ άλλων.
Οι LACRYMOSE είναι ακόμα «άγουροι» επαγγελματικά. Είναι όμως σημαντικό ότι έχουν ωραίες ιδέες στις συνθέσεις τους και μελωδίες οι οποίες συνδυασμένες με τα όμορφα φωνητικά δίνουν ένα καλό αποτέλεσμα. Τα παιδιά έχουν ταλέντο και φαίνεται, έχοντας όλα τα φόντα για να ακουστούν παντού. Λίγες μικρές διορθωτικές κινήσεις χρειάζονται για να πλησιάσουν την επιτυχία. Στο χέρι τους είναι τα πάντα, οπότε το μέλλον θα μας δείξει τον δρόμο που θέλουν να ακολουθήσουν.
6 / 10
Θοδωρής Μηνιάτης
