a
Θυμάμαι ακόμα κάπου στο 2017 όταν έπεσε στα χέρια μου το πρώτο επίσημο δείγμα των Ελλήνων LACRIMAE, το EP “Entropia”, ένα εν γένει θετικό δείγμα ενός εγχώριου μελωδικού, στακάτου και καλοπαιγμένου female fronted metal, χωρίς τα πολλά κλισέ του είδους και με μια διάχυτη prog διάθεση όπως και σκοτεινή ατμόσφαιρα που φέρνουν αρκετά σε PORCUPINE TREE, RIVERSIDE και σία. Μιλάμε για μια μπάντα που παίζει πολύπλοκη μουσική αλλά με ένα στυλ απέριττο όπως και προσεγμένο songwriting δίνοντας προτεραιότητα περισσότερο στο τραγούδι και τον μέσο ακροατή. Ήταν ωστόσο ένα μικρό δείγμα μιας μπάντας που είχε μόλις ξεκινήσει τη σταδιοδρομία και το μουσικό της ταξίδι. Πέντε χρόνια αργότερα, νιώθω πως, αν δεν έχουν βρει την Ιθάκη τους, σίγουρα πλέουν ολοταχώς για κείθε με το πρώτο τους full length album “Contradiction”.
Επιτέλους λοιπόν έχουμε έναν ολοκληρωμένο δίσκο από τους LACRIMAE και λέω επιτέλους διότι πέντε χρόνια είναι πολλά… αλλά απαραίτητα διότι είναι φανερό πως η τριάδα των Άννα Αναπλιώτη (πλήκτρα, φωνητικά), Ντίνο Μπιρμπίλη (κιθάρα) και Γιάννη Αρβανίτη (τύμπανα) δούλεψε πολύ και σκληρά. Το άλμα που έχουν κάνει από το EP στο “Contradiction” είναι τεράστιο. Αρχικά, η βελτίωση του κάθε μέλους ξεχωριστά είναι εμφανέστατη αλλά κυρίως το songwriting είναι σαφώς πιο ώριμο, παραμένοντας μεστό, πλούσιο και πλουσιότερο, πολυεπίπεδο αλλά και πάλι χωρίς κάτι που να κουράζει ή να καταντάει προβλέψιμο. Αυτό δεν σημαίνει πως η μπάντα επανεφεύρει τη ρόδα και φέρνει τα πάνω κάτω. Αλλά όπως και να ‘χει, αυτό που παίζουν το κάνουν με ειλικρίνεια και την ωριμότητα μιας φορμαρισμένης μπάντας. Μιλώντας για δουλειά, η μπάντα ξεκίνησε να εργάζεται πάνω στο άλμπουμ το 2019, επομένως να έχετε υπόψη σας πως δεν μιλάμε για συγκρότημα που ξεπετάει χαλαρά ένα άλμπουμ, πράγμα που προσωπικά εκτιμώ πολύ.
Τι παίζουν λοιπόν οι LACRIMAE στο “Contradiction”; όπως προείπα, λίγο πολύ μιλάμε για ένα αβρό prog metal που δείχνει τη σχέση της μπάντας με το μουσικό σύμπαν του Steven Wilson αλλά με μια σφραγίδα προσωπική. Υπάρχει λοιπόν μια αρκετά σκοτεινή και περίεργη σε φάσεις ατμόσφαιρα χάρη στα πλήκτρα και τα μινόρε/τζαζ ριφ (και από ριφ εδώ θα βρείτε πολλά, μελωδικά, ρυθμικά, σε περίεργους χρόνους) και φυσικά χάρη στο τραγούδι της Αναπλιώτου η οποία έχει ωριμάσει πολύ στο ύφος και την εκτέλεση προσδίδοντας χαρακτήρα. Αυτό που μου κάνει επιπλέον εντύπωση σε μπάντες όπως τους LACRIMAE είναι κάτι πολύ πιασάρικες σφήνες ανάμεσα στα πειραματικά και ατμοσφαιρικά σημεία, ειδικά στα ρεφραίν τους. Ακούστε για παράδειγμα το single “trail of cleanse” με το πολύπλοκο walking bass line, το odd meter tempo και το υπέροχο και ξεσηκωτικό ρεφραίν που σκάει και σε κολλάει στο τοίχο. Ακούστε και μετά το ορχηστρικό σκέλος που «δίνει πόνο» ή το instrumental “Hidden east shore” που φτάνει σχεδόν στα οχτώ λεπτά.
Αυτό επίσης που αξίζει να σημειωθεί και αποτελεί σπουδαίο επίτευγμα (όπως και διακύβευμα) είναι πως την παραγωγή επιμελήθηκε ο Έκτορας Τσολάκης που έχει δουλέψει με παρόμοιες μπάντες όπως τους POEM και NEED. Το mastering έγινε από τον Steven Kitch που έχει δουλέψει με σπουδαίες μπάντες πάλι σε παρόμοιο μουσικό βεληνεκές όπως οι LACRIMAE, συγκεκριμένα τους KATATONIA, ANATHEMA, PINEAPPLE THIEF. Επομένως ο δίσκος έχει επεξεργαστεί από ειδικούς του χώρου.
Οι LACRIMAE λοιπόν συνεχίζουν από κει που μας άφησαν με το EP τους πριν πολλά χρόνια με το σκεπτόμενο αλλά προσιτό, ατμοσφαιρικό και μελωδικό prog τους. Με το “Contradiction”, δείχνουν έτοιμοι να κερδίσουν νέους ακροατές και να αφήσουν το στίγμα τους όσο ξεκάθαρα γίνεται. Προσωπικά, θα συνεχίσω να τους ακολουθώ και να αναμένω μόνο καλές δουλειές αφού πλέον δείχνουν παραπάνω και από ικανοί να το κάνουν.
8 / 10
Φίλιππος Φίλης
