Το τέταρτο άλμπουμ από τους αγαπημένους στη χώρα μας Μιλανέζους ήταν και αυτό που τους άνοιξε διάπλατα την πόρτα και για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ο εμπορικός ήχος που υιοθέτησαν στο “Comalies” έπρεπε να κάνει το βήμα παραπάνω, να λειανθεί κάπως και ταυτόχρονα να εκσυγχρονιστεί. Και αυτό το κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό με το “Karmacode”, το οποίο με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση το άκουσα ξανά στην ολότητά του μετά από πάρα πολλά χρόνια, προκειμένου να προκύψει το παρακάτω countdown.
Το “Karmacode” είναι ίσως ο λόγος που οι LACUNA COIL υφίστανται μέχρι και σήμερα και αποτέλεσε την ανεξάντλητη πηγή έμπνευσής τους, ακόμη και στις δύσκολες ημέρες τους. Πάμε να βουτήξουμε στο περιεχόμενό του.
The “Karmacode” countdown
- “Within me”
Η μπαλάντα του άλμπουμ, η οποία κατέληξε και αυτή να βγει σε single. Δυστυχώς χάνει πάρα πολύ από τα κουπλέ του Ferro, ο οποίος ακόμη δεν είχε τελειοποιήσει την αγγλική του προφορά, συν του ότι το “Within me” ξεκινά απευθείας με αυτόν, χωρίς κάποια εισαγωγή. Τα βιολιά και το πολύ καλό refrain με τη Cristina προσπαθούν να σώσουν, αλλά και πάλι πάσχει αρκετά σαν σύνολο σύνθεσης. Ακατανόητη επιλογή να κυκλοφορήσουν ως single ένα filler.
11. “Without fear”
Η έτερη μπαλάντα του “Karmacode” αυτή τη φορά γραμμένη εξ ολοκλήρου στη μητρική γλώσσα των LACUNA COIL. Είναι προφανής η στόχευση στο ακροατήριο της πατρίδας τους και προφανώς πέτυχαν αυτό που επεδίωκαν, κρίνοντας και από τις πωλήσεις που έκανε στους γείτονές μας. Όσο κι αν αγαπώ την Ιταλία σαν χώρα, άλλο τόσο μου προκαλούν απέχθεια οι τυρένιες μπαλάντες που απευθύνονται στο ακροατήριο του Eros Ramazzotti…
- “The game”
Ένα τραγούδι με πολλές ανατολίτικες αναφορές, όπως και σε αρκετά επόμενα. Δυναμικό ως προς την υφή του, το “The game” είναι μια LACUNA COIL σύνθεση από αυτές που θα τις έγραφαν στο πόδι, κρατώντας στο ένα χέρι το στυλό και το άλλο μια κουταλιά από γευστική πανακότα. Χωρίς να είναι κακό (σε καμία περίπτωση), δεν είναι και τίποτα ξεχωριστό. Filler και εδώ.
- “Fragments of faith”
Εδώ την παράσταση κλέβουν το σιτάρ και τα βιολιά που υπάρχουν απλωμένα στο σύνολο της σύνθεσης, που ακροβατεί μεταξύ gothic rock και gothic metal. Όμως, η κακή προφορά του Andrea και το μέτριο refrain με την Cristina του αφαιρούν αρκετούς βαθμούς. Είχε όλο το background να είναι από τα highlights του άλμπουμ, αλλά λαμβάνοντας υπόψη τις κρίσιμες λεπτομέρειες, το “Fragments of faith” υποχωρεί αρκετά στην κατάταξη.
- “Closer”
Το τρίτο single του “Karmacode” είναι ταυτόχρονα και η πιο pop στιγμή του. Από τα ακόρντα στις κιθάρες, οι οποίες βρίσκονται πολύ πίσω στην παραγωγή, μέχρι το cheesy refrain κι από εκεί στο εντελώς αμερικάνικο video clip, που προσωπικά μου θυμίζει το “My favorite game” των THE CARDIGANS ακόμη μέχρι και σήμερα. Παρεμπιπτόντως, σε αυτό το clip η Cristina μοιράζει απλόχερα αχ και βαχ και υγρές φαντασιώσεις…
- “Fragile”
Το “Karmacode” ξεκινά πολύ δυναμικά με το αρκετά νεωτεριστικό “Fragile”. Ένα τραγούδι που παντρεύει τον established LACUNA COIL ήχο, με πάρα πολλές nu metal αναφορές, ειδικά στους KORN, αναφορές που υπάρχουν και σε άλλα σημεία του άλμπουμ. Εδώ η συνύπαρξη των δύο μπροστάρηδων είναι αρμονική, με τον Ferro να παίρνει το μεγαλύτερο βάρος της δουλειάς, αλλά η Scabbia να το χρωματίζει ιδανικά, είτε με τους λαρυγγισμούς της εισαγωγής, είτε συμπληρωματικά στο δυναμικό refrain. Το ατμοσφαιρικό break με τα έγχορδα στη μέση είναι τόσο-όσο.
- “Devoted”
Blast from the past στιγμή του “Karmacode”. Όχι ότι μας χαλάει ιδιαίτερα, καθώς το “Devoted” θα μπορούσε να σταθεί στο tracklist του “Comalies” και να μην ανοίξει ρουθούνι. Τα μοναδικά στοιχεία που “σπάνε” αυτή τη τη βουτιά στο δισκογραφικό παρελθόν των Μιλανέζων είναι οι γέφυρες του τραγουδιού, όπου τα τύμπανα και τα scratches θυμίζουν κάτι ψιλά από SLIPKNOT (και τις τότε αμαρτίες της πανέμορφης τραγουδίστριάς τους). Μια ακόμη ξεχωριστή στιγμή του “Karmacode”.
- “In visible light”
Εδώ οι LACUNA COIL πηγαίνουν ακόμη πιο βαθιά στα πρώτα δισκογραφικά τους βήματα και συγκεκριμένα στις ημέρες του “Unleashed memories”. Μια αμιγώς 90s gothic metal σύνθεση, σήμα κατατεθέν του παραγωγού τους Waldemar Sorychta και της δισκογραφικής εταιρίας των Ιταλών. Ως μέγας οπαδός του Woodhouse ήχου, το τοποθετώ στη θέση αυτή, για λόγους νοσταλγίας για έναν ήχο όπου πολύ δύσκολα θα βγει ξανά στην επιφάνεια, ακόμη κι από τους ίδιους τους Μιλανέζους. Εντελώς υποτιμημένο.
- “Enjoy the silence”
Το έπος από το “Violator” των DEPECHE MODE εδώ βρίσκει την καλύτερη διασκευή του. Ακόμη και ο ίδιος ο Dave Gahan συμφωνεί σε αυτό. Οι LACUNA COIL το φέρνουν απόλυτα στα μέτρα τους, με τη Cristina να αναλαμβάνει τα κουπλέ και τον Andrea να σιγοντάρει και το ακριβώς ανάποδο να συμβαίνει στο ρεφραίν. Το break μόνο με τα βιολιά τη διαδέχεται το γεμάτο κιθάρες outro και τη frontwoman να ρίχνει μια μαγική κορώνα. Proper διασκευή και όχι ανούσια επανεκτέλεση.
- “You create/What I see”
Η ανατολίτικη εισαγωγή του “You create” με τη μαγική φωνή της Cristina μου θύμισε τότε το “πειραγμένο” “Temple of love” με τη συμμετοχή της Ofra Haza. Για ενενήντα περίπου δευτερόλεπτα ακούμε ένα αριστουργηματικό gothic rock tribute, πριν δώσει τη θέση στο πιο KORN-ish “What I see”. Και το μπάσο είναι τέρμα Fieldy και οι κιθάρες είναι εντελώς Head. Κατανοώ ότι στο tracklist αναγράφονται ξεχωριστά για λόγους ηχητικούς και αισθητικούς, αλλά αυτή η αντίθεση είναι που κάνει τα “You create/What I see” να βρίσκονται τόσο ψηλά στην κατάταξη του “Karmacode”. Θα μπορούσε κάλλιστα αυτή η διλογία να φέρει τον τίτλο “Touched by the hand of Cristina Scabbia”.
- “To the edge”
Η ανατολίτικη εισαγωγή του σε προδιαθέτει κατάλληλα για αυτό που θα ακολουθήσει. Και αυτό είναι ένα LACUNA COIL classic, το οποίο δεν έχει λάβει την αναγνώριση που του αξίζει. Ίσως γιατί αμέσως μετά στο tracklist ακολουθεί το πλέον αναγνωρίσιμο τραγούδι τους. Ένας αψεγάδιαστος gothic metal δυναμίτης, όπου το τραγουδιστικό ανδρόγυνο δίνει πραγματικά ρέστα, όπως και τα υπόλοιπα μέλη. Θα μπορούσε να είναι αυτό το τέταρτο single και να έκανε και χαμό.
- “Our truth”
Αν μου ζητούσες να βάλω ένα χαρακτηριστικό τραγούδι από όλη την καριέρα των LACUNA COIL, μάλλον θα επέλεγα το “Our truth” (αφού μόνο το “Swamped” μπορεί να το αντιμετωπίσει στα ίσια, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα). Η εισαγωγή που παραπέμπει σε παιδική χιονόσφαιρα δίνει τη θέση της στα ατμοσφαιρικά βιολιά και από εκεί η Cristina δίνει τα ρέστα της σε όλο το τραγούδι. Το δε refrain είναι ΤΕΛΕΙΟ. Μπορεί ο Ferro να περιορίζεται σε βοηθητικό ρόλο, αλλά οτιδήποτε θα χαλούσε τη μαγεία του “Our truth”. Οι LACUNA COIL όπως πρέπει να ακούγονται (aka όπως τους θέλω εγώ). Πανεύκολα η κορυφαία στιγμή του “Karmacode”.
Γιώργος Κόης
