a
Υπήρχε μια εποχή που το heavy metal ήταν, υποτίθεται, καθαρά ανδρική υπόθεση. Εκείνα τα χρόνια, ήταν πολύ διαφορετικά από το «σήμερα». Δεν είχε έρθει ακόμη η ώρα που η ομορφιά και τα κάλλη θα έπαιζαν (πολύ) μεγαλύτερο ρόλο από το μουσικό ταλέντο. Τότε, για να σταθεί και να μακροημερεύσει μια γυναίκα ως hard rock/heavy metal μουσικός, έπρεπε να έχει όλα τα απαραίτητα καλλιτεχνικά εχέγγυα και μόνον αυτά. Καλή φωνή, αν τραγουδούσε, καλή τεχνική κατάρτιση αν έπαιζε κάποιο όργανο, συνθετική ικανότητα και στιχουργικό ταλέντο, αν ήταν η mastermind ενός συγκροτήματος και παράλληλα μ’ αυτά, attitude.
H «Κατερίνα» (Catherine) από το San Francisco της California, ή αλλιώς, όπως τη μάθαμε όλοι μας, Leather Leone, έμελλε να αναδειχθεί από το Cincinnati, Ohio και να εξελιχθεί σε μια από τις πλέον εμβληματικές θηλυκές φιγούρες ολάκερου του heavy metal. Τιμή και δόξα λοιπόν στον μεγάλο David Chastain, που δε «μάσησε» και της έδωσε το μικρόφωνο για να ερμηνεύσει τραγούδια και δίσκους που πλέον θεωρούνται κλασσικά αλλά να ξέρεις, τίποτα δε γίνεται τυχαία σε αυτόν τον κόσμο, όλα έχουν μια αιτία.
Η αιτία λοιπόν που η Leone άφησε τη δική της, ανεξίτηλη σφραγίδα στο heavy metal γίγνεσθαι, δεν είναι άλλη από την απαράμιλλη φωνή της και την πληθωρική, επιβλητική παρουσία της. «Θηλυκό Dio» την βάπτισαν και άδικο δεν είχαν. Ο ίδιος ο Ronnie, η αιτία που η Leather ασχολήθηκε με το τραγούδι, ενέκρινε και υπερθεμάτιζε ως προς αυτόν τον χαρακτηρισμό, συνεπώς, ποιοι είμαστε όλοι εμείς οι υπόλοιποι να διαφωνήσουμε;
Φέτος, η Leather επανέρχεται με το δωδέκατο, αν δε με απατά η μνήμη μου, studio full length album της καριέρας της, είτε ως μέλος των CHASTAIN, είτε με κάποια από τις προσωπικές της μπάντες, LEATHER και SLEDGE LEATHER. Μαζί της έχει τους Vinnie Tex και Marcel “Daemon” Ross (ο πρώτος έχει αναλάβει και την παραγωγή μαζί με την Leather) στις κιθάρες και τους Thiago Velasquez και Braulio Azambuja σε μπάσο και τύμπανα, αντίστοιχα. Δηλαδή, τη μπάντα που την υποστηρίζει από το 2018 και το album “II”.
Είμαι βέβαιος πως όσοι γνωρίζουν καλά και ακολουθούν τη μεγάλη αυτή τραγουδίστρια, ξέρουν τι να περιμένουν κι ας μην έχουν ακούσει το “II”. Τους διαβεβαιώ κι εγώ με την σειρά μου, πως δεν έπεσαν έξω. Το “We are the chosen” είναι γεμάτο από «καυτό» heavy metal και κινείται σε «χωράφια» όπου η Leather είναι πραγματική βασίλισσα, μην έχοντας ουσιαστικά κάποια αντίπαλο. Προς μεγάλη χαρά δε, όλων όσων θέλουν να ακούν παραδοσιακό heavy metal αλλά θέλουν αυτό να έχει ήχο του 2022, ακούγεται σύγχρονο και εναρμονισμένο με το «σήμερα».
Συνέπεια αυτού, ίσως σε κάποιους να μην αρέσουν κάποια πιο χαμηλά «κουρδίσματα», αλλά αν ξεπεράσουν αυτήν τη λεπτομέρεια, θα απολαύσουν εξαίσιο heavy metal, πολλών ταχυτήτων, σκοτεινό, επιθετικό και ατμοσφαιρικό, σε τραγούδια όπως το εναρκτήριο “We take back control” (αρχηγίνας παρούσης, πάσα αρχή παυσάτω στην υπόθεση “female fronted metal”), το “Always been evil”, το επικό “We are the Chosen”, το “Tyrants” και την σπινθηροβόλα τριάδα των “Dark days”, ”Who rules the world” (αυτοπεριγραφικό) και “The glory in the end”. Ιδιαίτερη μνεία και στο “Hallowed ground”, το οποίο η Leather αφιερώνει στο μεγάλο της είδωλο, Ronnie James Dio.
Η επιστροφή της Leather Leone είναι ακριβώς αυτή που αναμέναμε. Η άλλοτε τεράστια φωνή της μπορεί να μην έχει πια την πλήρη της έκταση, λόγω των 63 «Μαρτίων» που κουβαλά μαζί της, αλλά η πιο αναγνωρίσιμη χροιά και το θεϊκότερο «γρέζι» που ακούστηκε ποτέ από γυναικείο λαρύγγι, είναι εδώ, ικανά να ενθουσιάσουν, «πατώντας» πάνω σε πολύ καλά τραγούδια. Άρα, τι άλλο να ζητήσει κανείς… Όσο για μένα και μερικούς ακόμη ομοϊδεάτες, περιττό να πω πως τώρα περιμένουμε τον επόμενο CHASTAIN δίσκο, έτσι;
8 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
