“You will not return alive, left to die”
Οι DEATH εκτός από μια από τις 3 αγαπημένες μπάντες του γράφοντος, αποτελούν μια μπάντα που μια ολόκληρη φουρνιά ουδέποτε είδε επί σκηνής. Τόσο η συναυλία των DEATH TO ALL την Πρωταπριλιά του 2016, όσο και οι επερχόμενες συναυλίες των LEFT TO DIE (26-28 Μαρτίου, σε Αθήνα, Λάρισα και Θεσσαλονίκη) όπου θα παιχτεί το μνημειώδες “Leprosy” συν κομμάτια από το “Scream bloody gore” αποτελούν από τους ωραιότερους εορτασμούς της κληρονομιάς του τιτάνα Chuck Schuldiner. Βραδιές τύπου “για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι”. Το ROCK HARD, βεβαίως βεβαίως, άδραξε την ευκαιρία και μίλησε με τον μπασίστα Terry Butler εν μέσω της περιοδείας των LEFT TO DIE που περνάει από τη χώρα μας στις 27 του μήνα, σε μια σύντομη μα και περιεκτική κουβέντα.
Γεια σου Terry και καλωσήρθες στο ROCK HARD! Είστε σε περιοδεία εδώ και δύο βδομάδες, πως πάει η περιοδεία “Reborn Dead” ως τώρα;
Πηγαίνει φοβερά ως τώρα, πραγματικά πολύ καλά. Καλό κοινό, πολύ ωραία κύλησαν οι συναυλίες. Πολλοί άνθρωποι που απολαύσανε τις συναυλίες.
Μια χαρά, παρατήρησα κιόλας ότι κάποιες από τις ημερομηνίες ήταν sold-out, οπότε φαίνεται πως οι οπαδοί το αγκάλιασαν πραγματικά.
Ναι, σίγουρα. Πολλές συναυλίες sold-out, πολλές συναυλίες που κοντεύουν να γίνουν sold-out, και ναι, όλοι το αγκαλιάσανε, όλοι το απολαύσανε. Ξέρεις, λατρεύουν να ακούνε αυτά τα κομμάτια. Όλα αυτά τα κομμάτια που ποτέ δεν παίχτηκαν live, ειδικά στην Ευρώπη. Έχουμε δύο μέλη από τη μπάντα που έπαιζαν και τότε, όλοι συμμετέχουν και όλοι το γουστάρουν.
Ας γυρίσουμε πίσω στην αρχή. Πως έλαβε σάρκα και οστά η ιδέα των LEFT TO DIE;
Λοιπόν, ήταν μια ιδέα που προέκυψε από τους LIVING MONSTROSITY, που σχηματίστηκαν στη Tampa από ορισμένους ανθρώπους, οι οποίοι κάλεσαν τον Matt (σ.σ.: Harvey), εμένα, τον James (σ.σ.: Murphy) ρωτώντας μας αν θα θέλαμε να συμμετάσχουμε σε ένα “Spiritual healing” set στην Tampa. Τους είπαμε ναι, ο Matt έφερε τον Gus (σ.σ.: Rios) και παίξαμε 2 βραδιές συνεχόμενες στην Tampa όλο το “Spiritual healing” συν κάποια ακόμα κομμάτια. Και από τις στάχτες αυτού, ο Rick (σ.σ.: Rozz) έκανε μια ερώτηση online, αν θα ήθελε ο κόσμος να δει ένα tour όπου να παίζουμε όλο το “Leprosy”. O Gus επικοινώνησε με τον Rick και του είπε “ας το στήσουμε, να δούμε αν ο Matt και ο Terry θέλουν να το κάνουν”. Οπότε επικοινώνησαν μαζί μου και τους είπα “ναι, σίγουρα, θα το κάνω”. Και αυτό το πράγμα απογειώθηκε πολύ γρήγορα. Πριν το καταλάβουμε σε ζήτημα εβδομάδων, είχαμε κλείσει περιοδεία. Κάναμε Αμερικάνικη περιοδεία και ήταν φοβερή, όλοι γούσταραν οπότε σκεφτήκαμε “κάτι έχουμε εδώ, ας το πάμε στην Ευρώπη”. Οπότε το φέραμε στην Ευρώπη και πάει υπέροχα.
Παρατήρησα πως είχατε κάποιες ανερχόμενες death metal μπάντες, σαν support στη περιοδεία σας. Για παράδειγμα τους SKELETHAL από τη Γαλλία. Προσωπικά πιστεύω πως αυτό είναι σε πλήρη συμφωνία με την ιδέα του Chuck της στήριξης underground συγκροτημάτων. Ποιες είναι οι σκέψεις σου πάνω σε αυτό και ποιος διάλεξε αυτές τις μπάντες;
Ναι είναι μια καλή ιδέα. Μας αρέσει πολύ. Τοπικές μπάντες να ανοίγουν κάθε στάση της περιοδείας. Υπάρχουν πολλές σπουδαίες μπάντες. Νομίζω αυτό ήταν ιδέα του Matt και του booking agent. Το να έχουμε κάποιες άλλες μπάντες στη περιοδεία, είναι ευκολότερο για εμάς αλλά και καλύτερο για τη σκηνή της πόλης που παίζουμε, που έχει επίσης τοπικές μπάντες. Ήταν φοβερό, όλες οι μπάντες αγκαλιάστηκαν, ήταν πολύ ωραίο.
Ας γυρίσουμε πίσω στο χρόνο, στο 1988, όταν κυκλοφόρησε το θρυλικό “Leprosy”. Ποιες είναι οι αναμνήσεις από τη σκηνή τότε; Ποιες οι σκέψεις σου σχετικά με το “Leprosy” τώρα που μπορείς να δεις και να νιώσεις τον αντίκτυπο του σε βάθος χρόνου;
Πίσω στο ‘88 όλα ήταν νέα και φρέσκα. Όλες αυτές οι ιδέες που έβγαιναν, ποιος μπορεί να παίξει γρηγορότερα, ποιος μπορεί να παίξει βαρύτερα και όλα αυτά. Ήταν όμορφη εποχή. Έβγαιναν πολλές ωραίες μπάντες. Ήταν φοβερό συναίσθημα και είναι ακόμα καλύτερο συναίσθημα το να ξέρεις ότι 30+ χρόνια μετά, το “Leprosy” είναι συναφές με το σήμερα. Ο κόσμος θέλει να το ακούσει. Και είναι σίγουρα, ένα από τα άλμπουμ που άλλαξαν το παιχνίδι κατά τη γνώμη μου. Έχει την ωμότητα του “Scream bloody gore”, αλλά άρχισε να τρυπώνει λίγη μελωδία μέσω του Chuck, θεωρώ ότι είναι σπουδαίο άλμπουμ. Στέκεται στο χρόνο ακόμα και σήμερα.
Πέραν του “Leprosy” στην ολότητα του, θα παίξετε και κάποιες επιλογές από το “Scream bloody gore”. Επιλέξατε αγαπημένα των οπαδών αποκλειστικά ή θα περιμένουμε και κάποιες πιο “άγνωστες” επιλογές;
Βασικά, επιλέξαμε αυτό που εμείς θεωρούσαμε πως θα ήταν καλό. Οποιοδήποτε κομμάτι θα ήταν υπέροχη επιλογή, αλλά υπάρχουν κάποια που πρέπει να παίξουμε. Από εκεί και πέρα, επιλέξαμε εκείνα που δεν παίζονται τόσο συχνά. Ένα κομμάτι κιόλας, είναι από demo. Είναι δημοφιλές, πασίγνωστο κομμάτι, αλλά ήταν στα demos, όχι στο “Scream bloody gore”.
Όπως είπες, δεν έχουμε δει πολύ από τους DEATH στην Ευρώπη. Οι οπαδοί των DEATH στην Ελλάδα δεν έχουμε δει κάτι σχετικό με τους DEATH από το 2016 και τους DEATH TO ALL, ενώ αν πάμε ακόμα πιο πίσω στο χρόνο, τις μοναδικές συναυλίες των DEATH στην Ελλάδα το ‘98. Τι μπορούν να περιμένουν από τους LEFT TO DIE;
Πολύ και βαρύ Florida death metal. Θα έχει πολλή ενέργεια, θα είναι φοβερά. Ο Matt και ο Gus κάνουν τρομερή δουλειά. Ο Matt φωνητικά είναι το πιο κοντινό που έχω ακούσει σε Chuck. Άμα κλείσεις τα μάτια σου νιώθεις πως είναι 1988 και οι DEATH παίζουν live.
Αυτό ήταν Terry, σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου, ήταν τεράστια τιμή μου ως οπαδού των DEATH για πολλά χρόνια. Ο επίλογος είναι δικός σου!
Ευχαριστώ όλους τους οπαδούς, παλιούς και νέους που έρχονται να δουν τους LEFT TO DIE. Είναι απλά ένας εορτασμός του Chuck και της μουσικής του και έτσι το προσεγγίζουμε. Λατρεύουμε που το κοινό συμμετέχει σε αυτό, ανυπομονούμε να παίξουμε σε μια πόλη κοντά σας! Ευχαριστούμε για τη στήριξη!
Γιάννης Σαββίδης
