a
Για κάθε κυκλοφορία που τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά τις δίνουν την δυνατότητα να ξεχωρίζει στον γενικό δισκογραφικό χαμό, θα υπάρχουν πάμπολλες άλλες που δεν κατορθώνουν να ξεφύγουν από τα επίπεδα της χρυσής μετριότητας. Απαράβατος κανόνας. Πόσες είναι άραγε οι πιθανότητες επιτυχίας ενός τέτοιου εγχειρήματος από τους νεοφερμένους LETHEAN; Είναι ικανοί από το πρώτο τους κιόλας πόνημα να πείσουν τον κόσμο να στηρίξει την προσπάθεια τους; Εφ’ όσον ο σύγχρονος ήχος του κλασικού heavy metal εμπλουτισμένος με δόσεις επικής ατμόσφαιρας, κλείνοντας παράλληλα το μάτι και σε doom αναφορές και όλα αυτά αποδιδόμενα με γυναικεία φωνητικά, είναι μέσα στις προτεραιότητες σας, τότε το ντεμπούτο των LETHEAN βρίσκεται στο μουσικό σας βεληνεκές. Πνευματικό παιδί του Άγγλου πολύ – οργανίστα James Ashbey που με την συμμετοχή της Φινλανδής τραγουδίστριας Thumri Paavana, εξωτερικεύει τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες, βρίσκοντας καταφύγιο στην πολύ γνωστή μας Ιταλική Cruz Del Sur. Η μπάντα είχε κάνει την παρθενική της εμφάνιση πριν μερικά χρόνια με το EP “The hope’s blame burns”, με τον Ashbey να το επαναηχογραφεί με την συνδρομή δύο Ελλήνων μουσικών, του Γιάννη Αλεξανδράκη στα τύμπανα (WRATHBLADE) και του Μιχάλη Μπάκουλα (CONVIXION) στο μπάσο και κινούνταν σε αυστηρά underground πλαίσια.
Στα του “The waters of death”, όμορφος ο πίνακας του Stefan Bleyl που κοσμεί το εξώφυλλο, σε προδιαθέτει θετικά για τo υλικό που συνιστά το άλμπουμ αλλά από εκεί και πέρα… αρχίζουν τα δύσκολα. Συνθέσεις που ακολουθούν τις επιταγές του λεγόμενου “ανορθόδοξου metal τόξου”, όπου χωρούν μπάντες όπως οι SLOUGH FEG, οι PAGAN ALTAR, οι ETERNAL CHAMPION, οι GATEKEEPER, οι SOLSTICE, οι ATLANTEAN KODEX, σε ένα πολύ γενικό ηχητικό πλαίσιο πάντα, αλλά που δεν κατορθώνουν να κρατούν το ενδιαφέρον πέρα από ορισμένες μεμονωμένες στιγμές. Αν και τα κομμάτια είναι μακροσκελή, οι εναλλαγές σε ρυθμούς και συναισθήματα “παλεύουν” με νύχια και με δόντια να κρατήσουν σε αξιοπρεπές επίπεδο το όλο project, είναι όμως η εντελώς άνευρη ερμηνεία από την Paavana που δεν κατορθώνει σε καμία περίπτωση να απογειώσει το συνολικό αποτέλεσμα ενώ στο ίδιο μήκος κύματος και η παραγωγή του Jamie Elton, πρώην τραγουδιστή των επίσης Βρετανών AMULET. Λυπάμαι που δεν μπορώ να συμμεριστώ τον ενθουσιασμό μιας μερίδας του Τύπου, εξ ου και ο βαθμός που ακολουθεί…
5 / 10
Γρηγόρης Μπαξεβανίδης
