Μοντέρνοι και επιθετικοί, μελωδικοί όσο και συμπαγείς οι LIKE MOTHS TO FLAMES παρουσίασαν πριν λίγο καιρό, το νέο τους πόνημα “No eternity in gold”.
Σε αυτό το νέο άλμπουμ πέμπτο στη σειρά αλλά πρώτο υπό τη νέα τους δισκογραφική, UNFD, αποδεικνύουν ότι είναι από τις μπάντες που έχουν συνέπεια στις κυκλοφορίες τους. Μέσα από τα 11 τραγούδια του άλμπουμ δείχνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την ικανότητα να συνθέσουν τεχνικά breakdowns και πιασάρικα ρεφραίν φτιαγμένα για συναυλίες. Βέβαια θα μου πεις σε τι χρονιά τα κυκλοφόρησαν με την πανδημία να κρατά όλες τις μπάντες στο σπίτι, αλλά αυτό δεν σταματά το “No eternity in gold” να είναι αν όχι το καλύτερό τους άλμπουμ μέχρι σήμερα, σίγουρα ισάξιο με το άλμπουμ που ξεχώρισαν, το “An eye for an eye”. Τα θέματα με τα οποία καταπιάνονται στιχουργικά έχουν να κάνουν με προσωπικές δυσκολίες, ψυχολογικές και καθημερινές που αντιμετωπίζουν ίσως και για αυτό να γίνονται τόσο προσωπικοί, άμεσοι και εύκολοι να ταυτιστείς μαζί τους. Η παρέα από το Ohio έχοντας την εμπειρία των περιοδειών σε αυτό το άλμπουμ τολμάει να ακροβατήσει σε πιο εκρηκτικές συνθέσεις και από ότι ακούγεται το πείραμα πήγε καλά. Αν βέβαια ψάχνετε κάτι το καινοτόμο, ενδεχομένως μια εξέλιξη ηχητικά δεν θα τη βρείτε εδώ. Το «κακό» που έχουν όλες αυτές οι κυκλοφορίες είναι ότι μοιάζουν σαν BRING ME THE HORIZON wannabes και είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσει κάτι από αυτή την σχεδόν εμμονική τάση στον ήχο. Ωστόσο θα αναγνωρίσω κάποιες στιγμές που με ιντρίγκαραν περισσότερο όπως το “God complex”, “Demon of my own” που περισσεύει η ατμόσφαιρα και η μελαγχολία, ενώ η ίδια η μπάντα ξεχώρισε το “Habitual Decline” που έκανε και βίντεο.
Ολοκληρώνοντας την ακρόαση του άλμπουμ θα έλεγα ότι πρόκειται για μια πολύ καλή κυκλοφορία του ιδιώματος του metalcore αλλά ταυτόχρονα και μια όχι ευρηματική. Αξίζει την ακρόαση των φίλων του είδους για την επένδυση της αγοράς προκειμένου να προστεθεί στη δισκοθήκη σας θα έλεγα να κρίνετε αφού ακούσετε, γιατί ίσως να προτιμήσετε κάτι πιο πρωτότυπο.
7 / 10
Έλενα Μιχαηλίδου
