Είχα διαβάσει πριν από μερικούς μήνες για αυτή την κυκλοφορία της Lita Ford που ήταν, κατά κάποιο τρόπο, αρχειακού χαρακτήρα αφού θα αποτελούνταν από παλιά κομμάτια και μη ολοκληρωμένες ιδέες που δεν μπήκαν ποτέ σε κάποιο δίσκο της. Όπως καταλαβαίνετε, κρατούσα μικρό καλάθι αφού δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο σε τέτοιες περιπτώσεις, το υλικό να είναι μέτριο αφού κάποιος λόγος θα υπήρχε που δεν μπήκε σε κάποια κυκλοφορία εκείνης της εποχής. Επιπλέον το Litακι μας έχει απογοητεύσει τα τελευταία χρόνια με τις δουλειές της αλλά παρόλα αυτά ήλπιζα να εκπλαγώ ευχάριστα με το “Time capsule”…κάτι που μερικώς έγινε.
Ύστερα από μία αχρείαστη –όσο και αμήχανη- εισαγωγή όπου ο Chris Holmes ψάχνει και βρίζει τη Lita Ford επειδή δεν του δίνει τα κλειδιά από το φορτηγάκι του που είναι μάρκας (σωστά μαντέψατε) Ford, μπαίνει μία κομματάρα με τίτλο “Where will I find my heart tonight” στην οποία συμμετέχει ο Jeff Scott Soto. Πρόκειται για ένα καθαρόαιμο 80’s hard rock κομμάτι που άνετα έμπαινε στο “Lita”. Η συνέχεια με τα “Killing kind” και “War of the angels” είναι εξίσου ικανοποιητική με την ατμόσφαιρα να παραπέμπει στην περίοδο 1988-1990 και τους Dave Navarro – Billy Sheehan να συμμετέχουν και να δίνουν μία έξτρα αίγλη στις συνθέσεις. Το ίδιο συμβαίνει και με το “Rotten to the core” όπου ο Gene Simmons παίζει μπάσο σε ένα κομμάτι που όλοι εμείς οι ψυχάκηδες με τους KISS είχαμε ακούσει σε διάφορες demo μορφές αλλά αυτή τη φορά το αποτέλεσμα είναι ποιοτικότερο.
Ως εκεί καλά…το δεύτερο μισό όμως του δίσκου είναι δυστυχώς απογοητευτικό. Με δύο ανούσια instrumental (μάλιστα, το “Little wing” είναι κοπιαρισμένα τα ακόρντα του “Catch the rainbow”) και άλλες τρεις μέτριες συνθετικές στιγμές, το τελικό αποτέλεσμα του “Time capsule” αλλοιώνεται και μένουμε με μία γλυκόπικρη αίσθηση καθώς όπως είπαμε η αρχή ήταν πολύ ελπιδοφόρα. Παρόλα αυτά, δεν πρόκειται για μία κακή κυκλοφορία αλλά σίγουρα θα ήταν ουσιαστικότερη αν κυκλοφορούσε π.χ. σε EP μορφή αποτελούμενη από τα 5-6 πρώτα κομμάτια του δίσκου.
7 / 10
Σάκης Νίκας
