Με την αίσθηση που αποκόμισα από την παρθενική ακρόαση του υλικού των Γερμανών, το πιθανότερο ήταν πως και όσες θα ακολουθούσαν θα ενίσχυαν την πρώτη εντύπωση και θα “άμβλυναν” την σχέση μου με την ηχητική τους πρόταση. Πόσες και πόσες φορές όμως δεν έχουμε πέσει έξω στις αρχικές μας εκτιμήσεις; Δεν έχουμε μετακινηθεί προς αντίθετη κατεύθυνση (είτε θετική είτε αρνητική).
Το ντεμπούτο των LORD VIGO δεν το είδα εξ’ αρχής με καλό μάτι. Ο λόγος; Αρκετά spoken μέρη που θεώρησα πως λειτουργούσαν εις βάρος της ίδιας της μουσικής. Καθώς οι ακροάσεις συνεχίζονταν κι αφού είχα πειστεί πως όντως αυτό που επιχειρεί το τρίο, να ενσωματώσει δηλαδή στο δίπολο παραδοσιακό/επικό doom, horror αισθητική, είτε με χρήση πλήκτρων που προσβλέπει στην δημιουργία ατμόσφαιρας, είτε με απαγγελίες όπως προαναφέρθηκε, το “Under Carpathian sun” (στις αρχές της χρονιάς είχε κυκλοφορήσει σε κασέτα με πέντε κομμάτια – εδώ βρίσκουμε άλλα δύο), είναι ένας δίσκος αρκετά διαφορετικός από αυτό που έχει στο μυαλό του ο μέσος οπαδός του είδους. Με το ένα πόδι στους CANDLEMASS (όλοι μα όλοι προσκυνούν το μεγαλείο τους τελικά), λοξές ματιές στην Βρετανική σχολή (βλ. CATHEDRAL) και με δεδομένη την θεατρική υπόσταση και λίγες γοτθικές πινελιές που δίνουν στα πνευματικά τους τέκνα, οι LORD VIGO οριοθετούν το ύφος τους και καταγράφουν τα “θέλω” τους για ένα ιδίωμα που πάντα βρίσκει τον τρόπο να διατηρείται στην επικαιρότητα.
Ακόμα κι αν γνωρίζουν πως διαπραγματεύονται με ήχους που σαφώς και δεν υπόκεινται σε μόδες, δεν φοβούνται να ρισκάρουν και θέλω να πιστεύω πως θα τους βγει σε καλό αυτό το πείραμα. Αξίζουν της προσοχής σας.
6,5 / 10
Γρηγόρης Μπαξεβανίδης
