Το “I feel the everblack festering within me” είναι το πέμπτο στούντιο άλμπουμ των LORNA SHORE, που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες μέσω της Century Media. Στην παραγωγή, συμμετείχε ο Josh Schroeder, ενώ σημαντική προσφορά έχει ο Adam De Micco, εκτός από κιθαρίστας και ως συμπαραγωγός. Η διάρκεια του άλμπουμ φτάνει περίπου τα 66 λεπτά, γεγονός που δείχνει την πρόθεση για ένα εκτενές, πλούσιο και συνθετικά φιλόδοξο εγχείρημα.
Το είδος παραμένει μεν στον ευρύτερο χώρο του deathcore, απομακρύνεται όμως ακόμα περισσότερο από αυτόν, με έντονες συμφωνικές, θεατρικές και επικές επιρροές, αλλά με στοιχεία που δείχνουν ότι η μπάντα ήθελε να επεκτείνει τα όριά της χωρίς να χάσει την ταυτότητά της.
Ένα από τα πιο έντονα στοιχεία του άλμπουμ είναι η αντίθεση μεταξύ της ωμής, σχεδόν ακατέργαστης αγριότητας και της δραματικής, σχεδόν κινηματογραφικής έμπνευσης. Τα πλήκτρα, το συμφωνικό υπόβαθρο, οι χορωδίες, οι έντονες δυναμικές αλλαγές και τα εκτεταμένα μουσικά περάσματα συμβάλλουν στο να δώσουν μια αίσθηση μεγαλείου και συγκίνησης, ακόμη και όταν η μουσική εμφανίζει ακραία στοιχεία. Παράλληλα, υπάρχει και μια αίσθηση ότι κάποιες στιγμές η δομή των κομματιών επαναλαμβάνει μοτίβα και ότι το άλμπουμ μπορεί να ήταν πιο συμπυκνωμένο αν υπήρχαν κάποιες περικοπές ή πιο αυστηρή επιλογή όσον αφορά τη διάρκειά τους.
Ο Will Ramos, ως τραγουδιστής, συνεχίζει να αποτελεί βασικό πυλώνα στο ύφος του άλμπουμ. Η φωνητική του απόδοση ποικίλλει από σκληρά, guttural screaming και shrieking μέχρι πιο συναισθηματικές κορυφώσεις. Μέσα σε αυτή την ευρύτητα ως προς την ένταση και τη χροιά, διαφαίνεται η επιθυμία να μεταδοθούν και προσωπικά, ανθρώπινα συναισθήματα, πέρα από την απλή επιθετικότητα.
Τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, παίζουν καθοριστικό ρόλο στο να δώσουν βάθος και ποικιλία. Οι συγχορδίες, τα solos, οι ρυθμικές εναλλαγές και οι συμφωνικές προσθήκες λειτουργούν συμπληρωματικά, αλλά συχνά δίνουν και ανατροπές ως προς αυτό που ο ακροατής ίσως περιμένει.
Αυτή η ισορροπία μεταξύ καταστροφής και επιβίωσης, ανάμεσα στο σκοτάδι και την προσπάθεια για νοήματα, κάνει το άλμπουμ να λειτουργεί όχι απλώς ως έναν μουσικό καταιγισμό, αλλά ως εμπειρία που θέλει να ακουμπήσει τον ακροατή σε ψυχικό επίπεδο. Καλύτερη απόδειξη γι’ αυτό δεν θα μπορούσε να υπάρχει από το “Glenwood”. Ένα τραγούδι το οποίο πρέπει να το ακούσει κανείς βλέποντας ταυτόχρονα το βίντεο κλιπ του, όπου ο πατέρας του Will Ramos παίζει έναν σημαντικό ρόλο. Δεν ακολουθούν spoiler, απλά δείτε το.
Παρότι το “I feel the everblack festering within me” δεν αποτελεί μια ριζική ανανέωση ή αλλαγή πορείας για την μπάντα, συνιστά ωστόσο μια ώριμη, συνειδητή βελτίωση όσον αφορά την ενορχήστρωση, τον ήχο, και την ένταση των συναισθηματικών κορυφώσεων. Επιπλέον, έχει επιτευχθεί ένα καλό επίπεδο στον ήχο παραγωγής. Οι συμφωνικές και ορχηστρικές προσθήκες «χωρούν» ανάμεσα στην καθαρότητα των οργάνων και τη βαναυσότητα χωρίς να πνίγουν το σύνολο.
Το άλμπουμ φαίνεται πως θα μείνει σημαντικό για τους οπαδούς του είδους, αν και ενδέχεται να μην είναι αυτό που θα φέρει νέους ακροατές που αποζητούν κάτι εντελώς διαφορετικό ή πιο πειραματικό.
8,5 / 10
Φανούρης Εξηνταβελόνης
