a
Το ότι η extreme metal σκηνή παρουσιάζει εξαιρετική άνθηση και είναι η πλέον εξελισσόμενη σκηνή στο χώρο, ειδικά τα τελευταία χρόνια είναι κάτι δεδομένο, πολλά τα παρακλάδια της και ακόμα περισσότερα τα σχήματα από την εκπροσωπούν, με κυκλοφορίες γεμάτες ιδέες, πειραματισμούς, φρέσκες προτάσεις και εξαιρετική δυναμική, δίνοντας νέα πνοή στον σκληρό ήχο, που έμοιαζε να λιμνάζει και να βαλτώνει. Τα παραδείγματα πολλά, από τους MESSUGGAH και τους GOJIRA, μέχρι τους LORNA SHORE, οι οποίοι μόλις κυκλοφόρησαν το νέο τους άλμπουμ.
Ξεκινώντας ως Metalcore σχήμα με το πρώτο τους ΕΡ “Triumph” το 2010, ήδη από το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους, το “Psalms” του 2015, έδειξαν τη διάθεσή τους να ξεφύγουν από ταμπέλες και να κάνουν κυριολεκτικά κάτι τόσο δικό τους και τόσο ιδιαίτερο που θα χαρακτηρίζει αυτούς και μόνο αυτούς. Φέτος, ήρθε το τρίτο άλμπουμ από τους αμερικανούς, οι οποίοι πλέον έχουν φτάσει σε τέτοια επίπεδα καλλιτεχνικής έκφρασης και δημιουργικότητας που το εξαιρετικό “Pain remains”, έρχεται και σκάει σαν βόμβα από την πρώτη κιόλας ακρόαση, μην αφήνοντας κανένα περιθώριο αμφισβήτησης ή δεύτερων σκέψεων στον ακροατή, ο οποίος αποσβολωμένος απλά παρακολουθεί τι εκτυλίσσεται μέσα στα αυτιά του.
Με νέο τραγουδιστή πίσω από το μικρόφωνο, τον Will Ramos, ο οποίος συμμετείχε στο σχήμα ως μέλος για τις περιοδείες μετά την αποχώρηση του CJ McCreery το 2020 και έκανε το δισκογραφικό ντεμπούτο του με τους LORNA SHORE στο ΕΡ του 2021 “…And I return to nothingness”, η μπάντα δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο frontman για να καλύψει τα πάρα πολύ απαιτητικά φωνητικά της. Βρυχηθμοί, λαρυγγισμοί, εναλλαγές από ουρλιαχτά σε καθαρά βελούδινα φωνητικά, ο Ramos κλέβει την παράσταση και δίνει ρέστα ξεδιπλώνοντας το απίστευτο ταλέντο του ανεβάζοντας ακόμα περισσότερο μία έτσι κ αλλιώς τρομακτικά καλή κυκλοφορία.
Οι LORNA SHORE από την άλλη, και τι δεν κάνουν στο “Pain remains”. Blackened Death, Deathcore, συμφωνικά μέρη, ήρεμες μελωδίες πριν το ξέσπασμα, καταιγιστικά σημεία εναλλασσόμενα με όλα τα παραπάνω, χορωδιακά μέρη. Από το εναρκτήριο “Welcome back, o’sleeping dreamer”, στο “Into the earth”, από το “Sun//Eater” στο “Cursed to die” και στο “Soulless existence” και από την αποθέωση του… “Apotheosis” στην οργή του “Wrath” (ναι, είναι όλα τα κομμάτια ως εδώ, βουτάνε το ακροατή και δεν τον αφήνουν να πάρει ανάσα). Τόσο απλά, τόσο ξεκάθαρα. Τελείωσε ο δίσκος εδώ; Σε καμία περίπτωση. Τα καλύτερα μας τα φύλαγαν οι αμερικανοί για το τέλος. Η τριλογία “Pain remains” με τα μέρη της “Dancing like flames”, “After all I’ve done, I’ll dissapear” και “In a sea of fire”, κλείνει το άλμπουμ θριαμβευτικά, με μεγαλοπρέπεια, ιδανικά.
Το μέλλον για τον σκληρό ήχο, ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας. Σχήματα σαν τους LORNA SHORE, με τέτοιες κυκλοφορίες, τέτοια θεόρατη ποιότητα, δείχνουν ότι αυτή η μουσική, έχει ζωή, έχει μπροστά της πεδίο δόξης λαμπρό και μπορεί να το διεκδικήσει. Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι υπερβολές, μία δοκιμή θα σας πείσει.
9,5 / 10 (το καθαρό δεκάρι πάει μόνο στο Θεό, αλλιώς δεν θα την γλύτωνε)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
