a
Akira Takasaki ένα όνομα-μύθος στον χώρο της εξάχορδης θεάς και των απανταχού θιασωτών της. Στη δεκαετία του ‘80 και μέρος αυτής του ‘90, με το σχήμα του, τους LOUDNESS εδραίωσε το παραδοσιακό heavy metal με μερικά άλμπουμ που όχι μόνο έβαλαν την Ιαπωνία στο χάρτη των χωρών που παράγουν ατόφιο metal, αλλά και δημιούργησε σχολή που ακολούθησαν σχήματα που σήμερα βρίσκουν τους εκφραστές τους στο φαινόμενο που λέγεται BABY METAL. Η τριάδα των άλμπουμ “Thunder in the east”, “Lightning strikes” και “Hurricane eyes” έμεινε κλασική στο κιθαριστικό, μελωδικό metal ενώ τα live album τους της πρώτης περιόδου, λόγω προέλευσης, δυσεύρετα και γεμάτα καυτή κιθαριστική δουλειά, έγιναν συνώνυμα της τεχνικής αρτιότητας, αφού οι Ιαπωνικοί στίχοι δεν βοηθούσαν πολύ στην εξοικείωση με την κοσμοθεωρία του σχήματος. Ο ίδιος με αρκετά προσωπικά άλμπουμ και τους LOUDNESS, ως προσωπικό σχήμα σε κάποιες στιγμές της καριέρας του (λόγω αλλαγών μελών) έδωσε άνισα άλμπουμ, γεμάτα από προσωπικές μουσικές αναζητήσεις που λοξοκοίταξαν ακόμη και στην ηλεκτρονική μουσική. Η φωνή του Minoru Nihara, με την εκπληκτική εκφορά λόγου, έκαναν τα αγγλικά του να ακούγονται σαν γνήσια Ιαπωνικά, νομίζω πιο πειστική αγγλική προφορά έχει μόνο ο Αλέξης, ο Τσίπρας βρε κουτά… Η Ιαπωνική μεταλλική μηχανή έδωσε σειρά ασμάτων που έγιναν μικρά μνημεία σε όσους δεν είχαν παρωπίδες για την προέλευση του γνήσιου metal και ρατσισμό απέναντι στην Ιαπωνική φυλή.
Η ουσιαστική σύγκριση γίνεται μόνο με τους ANNIHILATOR. Δύο σχήματα με τεχνίτη, ηγέτη κιθαρίστα που παρέμειναν στην αφάνεια μετά τα πρώτα δοξασμένα χρόνια, για λόγους κακών επιλογών εταιριών, μελών και μουσικών επιλογών, μιας και οι προτιμήσεις των Takasaki, Waters δεν είχαν να κάνουν τίποτα με τα τρέχοντα μουσικά ρεύματα, γιατί μιλάμε για δύο καλλιτέχνες με ισχυρή προσωπικότητα. Η επιστροφή στην ενεργό δράση των LOUDNESS, της αυθεντικής σύνθεσης δεν συνοδεύτηκε με μεγάλες παραγωγές και πληθώρα άλμπουμ. Το 2015 εμφανίστηκαν στο Κύτταρο μπροστά σε μερικές εκατοντάδες ανθρώπους, γιατί ο Έλληνας ξέρει από καλό heavy metal και σνομπάρει δεόντως όσα δεν του πασάρουν τα όργανα του μεταλλικού καθεστώτος αλλά και τα νέα μέσα ενημέρωσης. Εκεί στις πρώτες πρωινές ώρες ο Takasaki μάγεψε τον κάθε πιστό της καλής μουσικής. Με μια καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία που έχει πολλά να μοιραστεί με τους Schenker, Uli Roth ειδικά την αγάπη τους για τις μελωδίες, άφησε τους λίγους τυχερούς παρευρισκόμενους να παραμιλούν.
Η νέα δουλειά των LOUDNESS δεν είναι τίποτα άλλο από μια ακόμη συνέχεια του ήχου που γνωρίσαμε στα “Thunder in the east”, “Lightning strikes” και “Hurricane eyes” με λίγο πιο μοντέρνα παραγωγή και συνθέσεις που ο μάγος της κιθάρας απλά απογειώνει. Τραγούδια σαν το αργόσυρτο , μελωδικό “Until I see the light” με την ακουστική/fusion εισαγωγή, το επικό “Rain”, το δυναμικό “Soul on fire”, δείχνουν ότι η δίψα για δημιουργία καλής μουσικής δεν έχει χαθεί από τους LOUDNESS. Το τζαζ/ethnic instrumental “Kama sutra” αφήνει τον Takasaki να ξεδιπλώσει ελεύθερα τις δημιουργικές του ανησυχίες. Σε αντίθεση με άλλα σχήματα που σήμερα απλά υπάρχουν σαν τους DOKKEN, οι LOUDNESS σε αντιστοιχία με τους EUROPE εξελίσσουν τον ήχο τους χωρίς να απεμπολούν τις μεταλλικές αρχές τους και παραδίδουν μαθήματα οικονομίας στις συνθέσεις που στέκονται άνετα, δίπλα στο τιμημένο παρελθόν τους, αγκαλιάζοντας τον πιο μοντέρνο ήχο με τον Nihara να έχει ελαχιστοποιήσει τις φωνητικές ακροβασίες αλλά να δίνει μια μεστή ερμηνεία σε καθαρά μεταλλικούς τόνους. Η νέα δουλειά των LOUDNESS δεν αποτελεί ένα αναμάσημα ένδοξων στιγμών του παρελθόντος, αλλά ένα heavy metal άλμπουμ με μοντέρνο ήχο δυναμικές mid tempo συνθέσεις και εκπληκτική κιθαριστική δουλειά. Για όσους δεν ψάχνουν το «δήθεν», το «νέο» και το νεωτεριστικό αλλά αγαπάνε την μουσική τους στον πυρήνα της, μια ευπρόσωπη δουλειά.
7,5 / 10
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
