Πέρασαν 7 ολόκληρα χρόνια από το “The order” για να κυκλοφορήσουν το τρίτο τους άλμπουμ. Στο μεσοδιάστημα, όμως, κυκλοφόρησαν ένα τρομερό split LP με τους θρύλους του black metal, MYSTIFIER. Στο “Under Satan’s wrath” (2022) οι LUCIFER’S CHILD έδειξαν στοιχεία που τους διαφοροποιούσαν από τις δύο πρώτες τους κυκλοφορίες την προηγούμενη δεκαετία. Αυτά τα στοιχεία έχουν ολοκληρωθεί στο έπακρο με αυτόν τον δίσκο, του οποίου η διαμόρφωση κράτησε όλα αυτά τα χρόνια.
Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το “The illuminant” ξεκινούν από την πομπώδη του ατμόσφαιρα, που αγγίζει την ηχητική μεγαλοπρέπεια του “Hammerheart” των BATHORY. Μόνο που η αρμάδα του Γιώργου Εμμανουήλ τη χρησιμοποιεί ως ηχητικό σχεδιασμό και όχι ως τρόπο σύνθεσης όπως συνηθίζεται, απομακρύνοντας τους το επικό στοιχείο, όπως συμβαίνει στο κλείσιμο του δίσκου με το “All is prelude”. Το “Ichor” με τα υμνικά φωνητικά και την τελετουργική του mid tempo μουσική επένδυση είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα του τι είναι οι LUCIFER’S CHILD εν έτει 2025. Είναι η μπάντα που ξεχωρίζει από τις μυριάδες νέες black metal μπάντες που αναλώνονται σε νεωτερισμούς και δάνεια από τα 90s για να προσεγγίσουν κοινό που αρέσκεται σε φόρμες και συγκεκριμένο ήχο. Ακόμα και όταν γίνονται καταιγιστικοί όπως στο “Righteous flama” καταφέρνουν να ακούγονται ιδιότυποι τόσο ηχητικά, όσο και εκτελεστικά, γεγονός σπάνιο στις νέες μπάντες των τελευταίων πολλών ετών.
Κάθε κομμάτι του δίσκου στέκεται αυτόνομα, δημιουργώντας ένα σύνολο που διαπνέεται από διαφορετική προσέγγιση στη δομή, στη riffολογία, όσο και στους ρυθμούς και τις ταχύτητες. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι τα κομμάτια δουλεύτηκαν για αρκετό χρονικό διάστημα με γνώμονα να είναι ολοκληρωμένα, έχοντας φωνητικές γραμμές που δένουν άψογα στο mid tempo “Curse”.
Για να πετύχει ένα συγκρότημα να ακούγεται ιδιότυπο στις μέρες μας στο μαυρομεταλλικό χώρο απαιτείται βιωματική σχέση με τον χώρο. Ο Γιώργος Εμμανουήλ ως συνθέτης αξίζει τα εύσημα για τη συνθετική ευφυία του “The heavens die”, στο οποίο ενώνεται η 90s black metal ατμόσφαιρα με τον σύγχρονο ήχο, που υπογράφει ως παραγωγός.
Θαρρώ πως με αυτός ο δίσκος είναι ένα statement του πως είναι το black metal εν έτει 2025 και λειτουργεί όχι ως οδηγός για τις νέες μπάντες, αλλά ως σημείο έμπνευσης και συνένωσης ιδεών με τα στοιχεία που έκαναν ιδιαίτερο το black metal διαχρονικά. Πολύπλευρο και με μια υποβλητική εσωτερική δύναμη, το “The illuminant” στέκεται άξια στις κορυφαίες κυκλοφορίες της τρέχουσας δεκαετίας, καθιστώντας τους LUCIFER’S CHILD leaders and not followers!
9 / 10
Λευτέρης Τσουρέας
