a
“Nobody loves you like Greece does”
Δεν νομίζω πως υπάρχει αμφιβολία, ότι ένα από τα πιο δημοφιλή rock σχήματα των τελευταίων 20 ετών στην Ελλάδα, είναι οι MADRUGADA και ο τραγουδιστής τους, Sivert Hoyem (είτε σόλο, είτε με το συγκρότημα). Οι δημοφιλείς Νορβηγοί, επανασυνδέθηκαν μετά από αρκετά χρόνια, έβγαλαν το “Chimes at midnight” και θα δώσουν μία συναυλία στο Παναθηναϊκό Στάδιο, το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου. Πιστεύετε ότι χρειάζονται περισσότερες αφορμές να συζητήσει κανείς με τον Sivert Hoyem, μέσω Zoom;
Η προφανής ερώτηση είναι, τι σας έκανε να δημιουργήσετε ένα νέο άλμπουμ με τους MADRUGADA ύστερα από την επανένωσή σας;
Μας φάνηκε ότι ήταν το επόμενο λογικό βήμα. Περιοδεύσαμε μαζί, εμπνευστήκαμε και νομίζω ότι από το φθινόπωρο του 2019, συζητήσαμε την πιθανότητα να γράψουμε νέα μουσική. Από την άλλη, θέλαμε να συνεχίσουμε και την περιοδεία για ακόμη περισσότερο, αφού είχε πάει ακόμα καλύτερα απ’ όσο περιμέναμε. Δεν θέλαμε να συνεχίσουμε να περιοδεύουμε τιμώντας τις επετείους κυκλοφορίας των δίσκων μας, θέλαμε να είμαστε λίγο πιο επίκαιροι, να γράφαμε καινούργια μουσική.
Λογικό είναι να μην θέλετε να είστε μια anniversary band… Πως σας επηρέασε το γεγονός ότι περιοδεύσατε παίζοντας το “Industrial silence” στη διαδικασία σύνθεσης των καινούργιων κομματιών; Όσες φορές έχω μιλήσει με συγκροτήματα που έχουν περιοδεύσει παίζοντας ένα συγκεκριμένο δίσκο, όλοι ανεξαιρέτως μου έχουν αναφέρει ότι εκείνα τα vibes είχαν περάσει και στην επόμενη δισκογραφική τους δουλειά…
Βεβαίως. Είναι απόλυτα αληθές αυτό για το νέο μας άλμπουμ. Έχει επηρεαστεί πολύ από το ότι ζούσαμε και αναπνέαμε με το “Industrial silence” για σχεδόν δύο χρόνια, αφού το 2018 σχεδιάζαμε την περιοδεία και την επόμενη χρονιά, δώσαμε τις συναυλίες. Ξεκινήσαμε να γράφουμε τραγούδια και αυτή η διαδικασία προχώρησε αρκετά γρήγορα, επειδή θέλαμε να έχουμε την ενέργεια των συναυλιών μας. Πιστεύω ότι δώσαμε πολύ καλές συναυλίες εκείνη την περίοδο.
Πως εξηγείς το γεγονός ότι οι MADRUGADA έγιναν πολύ μεγαλύτερη μετά τη διάλυσή τους; Είχε να κάνει με τη σόλο καριέρα σου μήπως;
Νομίζω ότι όντως βοήθησε η σόλο καριέρα μου. Βοήθησε το ότι ήμουν τριγύρω και πήγα αρκετά καλά στην περίοδο της απουσίας των MADRUGADA. Μάλλον αυτό θύμισε στους ανθρώπους ότι υπήρχε ένα γκρουπ που λεγόταν MADRUGADA, στους οποίους ανήκα. Οι MADRUGADA όμως, πάντα ήταν μία περίπτωση που είχε να κάνει με τη στόμα σε στόμα διάδοση κι όχι επειδή ο Τύπος σε «πίεζε» να τους ακούσεις. Υπ’ αυτήν την έννοια, είμαστε ένα cult συγκρότημα και ο κόσμος έχει μία σχέση «ιδιοκτησίας» μαζί μας. Πραγματικά, δεν ξέρω να σου εξηγήσω πως μεγάλωσε το γκρουπ κατά την απουσία μας, αφού πολύ εύκολα θα μπορούσε να είχε συμβεί το ακριβώς αντίθετο. Είμαι, λοιπόν, πάρα πολύ χαρούμενος που τα πράγματα συνέβησαν έτσι (γέλια).
Πριν κάνουμε τη συνέντευξη, είδα πολλά από τα video που φτιάξατε για το Vesteralenproject. Το πρώτο πράγμα που θα πω, είναι ότι μου έδειξαν ότι επηρεαστήκατε πολύ από τα streaming shows που γίνονταν κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Το επόμενο που θα ήθελα να σε ρωτήσω, είναι για το video clip του “Dreams at midnight”, που γυρίστηκε μπροστά από ένα σπίτι που είχε πάρει φωτιά στην πραγματικότητα και οι πυροσβέστες που επεμβαίνουν είναι αληθινοί. Τι μπορείς να μας πεις γύρω απ’ αυτό;
Έχεις 100% δίκιο γι’ αυτό που είπες σε σχέση με τα streaming shows. Νομίζω ότι πολύς κόσμος είδε ότι το να παίζει ένα συγκρότημα σ’ ένα περίεργο «περιβάλλον», μπορεί να κάνει πιο πολύ κόσμο να ενδιαφερθεί γι’ αυτό, από ένα «κανονικό» video clip. Αυτό που γενικότερα προσπαθούμε να κάνουμε με τα video clip, όλα τα συγκροτήματα, είναι να αναπαράγουμε την ατμόσφαιρα που υπήρχε τη χρυσή περίοδο του MTV ή τουλάχιστον ένα μέρος της. Στο τέλος όμως, συνήθως το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό. Αν το κάνεις live, τουλάχιστον συμβαίνει κάτι. Ο άνθρωπος με τον οποίο δουλέψαμε, o Eivind Holmboe, είχε κάνει πολλά, «περίπλοκα» streaming shows και από εκεί προήλθε η εμπειρία του. Σε ότι αφορά το video clip του “Dreams at midnight”, αυτό γυρίστηκε στο ίδιο σπίτι που είχε γυριστεί και το “Nobody loves you like I do”, προτού βέβαια, καεί! Έχουμε λάβει αρκετά αρνητικά σχόλια πάντως, διότι μάλλον δεν άρεσε σε κάποιον κόσμο να δείχνουμε ένα σπίτι να καίγεται…
Φαντάζομαι, πρέπει να είναι πολύ αγχωτικό να παίζεις μπροστά από ένα σπίτι που καίγεται πραγματικά…
Δεν μπορείς να φανταστείς. Απίστευτα αγχωτικό. Αυτό ήταν το πιο σημαντικό ζήτημα. Ήταν το τρίτο γύρισμα που κάναμε την ίδια ημέρα. Το σπίτι καιγόταν και δεν μπορούσες να κάνεις οποιοδήποτε λάθος. Και να σου πω, το σπίτι καιγόταν πάρα πολύ γρήγορα. Έμεινα έκπληκτος από το πόσος χρόνος χρειάζεται για να καεί ένα σπίτι ολοσχερώς. Είχαμε μόλις τρία takes να κάνουμε και να λάβεις υπόψη ότι εκείνη την ώρα έριχνε πολύ δυνατή βροχή, παρόλο που δεν φαίνεται στο video. Υπήρχε βροχή παντού: στην κιθάρα μου, στο πιάνο, παντού, στάζαμε όλοι.
Να φανταστώ ότι αν δεν πετύχαινε το γύρισμα, θα καίγατε άλλο σπίτι;
Ευτυχώς, η πυροσβεστική ήταν πολύ συνεργάσιμη και είχαν μία αρκετά μεγάλη λίστα από σπίτια που μπορούσαν να καούν για να κάνουν πρόβες σχετικά με το πώς σβήνουν μία φωτιά.
Το άλμπουμ σας, ηχογραφήθηκε στην Αμερική, αλλά αμέσως μετά έγινε το πρώτο lockdown. Τι ακολούθησε και πήρε τελικά τόσο χρόνο μέχρι να κυκλοφορήσει;
Δύο μέρες πριν τελειώσουμε τις ηχογραφήσεις, επιστρέψαμε εσπευσμένα στην πατρίδα μας και δεν ξέραμε όχι αν θα μας επιτρέψουν να γυρίσουμε, αλλά ούτε καν αν θα έφευγε κάποιο αεροπλάνο. Αν θυμάμαι καλά, τον Μάιο, ξαναβρεθήκαμε στο Όσλο και κάναμε κάποια overdubs. Δεν θα έλεγα πως ήταν και ό,τι καλύτερο να έχεις τον παραγωγό σου σε μία οθόνη μέσω Zoom, έχοντας 9 ώρες διαφορά ώρας και να προσπαθείς να δουλέψεις έτσι. Αν μη τι άλλο, ήταν πολύ περίπλοκο. Εκεί που, υπό φυσιολογικές συνθήκες, έπρεπε να γυρίσεις ένα μοχλό να δεις αν λειτουργεί κάτι που έχεις στο μυαλό, έπρεπε να φτιάξεις ένα ολόκληρο email, που να εξηγείς αναλυτικά τι σκέφτεσαι και να δεις τελικά αν έχει νόημα. Αυτό, ενώ κανονικά γίνεται με μία κίνηση, μπορούσε να πάρει και μέρες ολόκληρες. Είναι λυπηρό που δεν καταφέραμε να κάνουμε το δίσκο όπως αρχικά τον είχαμε στο μυαλό μας, αλλά ευτυχώς η τεχνολογία έχει προχωρήσει τόσο πολύ που τελικά κατορθώσαμε να τελειώσουμε το άλμπουμ.
Το γεγονός ότι όλοι σας έχετε γίνει γονείς, επηρέασε τον τρόπο που γράφετε μουσική και στίχους;
Ναι, συμβαίνει αυτό. Υπάρχουν τραγούδια που έχουν ως θέμα την οικογένεια, το να έχεις παιδιά κτλ. Είναι ένα θέμα που δεν συναντάς συχνά στη rock μουσική, επειδή θεωρείται ένα είδος μουσικής για νέους, άσχετα με το ότι οι περισσότεροι rock μουσικοί στις μέρες μας, είναι μεγάλης ηλικίας. Από τη στιγμή που θέλαμε να είμαστε ειλικρινείς, έπρεπε να είχαμε και τέτοια θέματα εκεί μέσα, από τη ζωή που πραγματικά έχουμε.
Πριν κάποια χρόνια, τραγούδησες με τους SATYRICON στο τραγούδι “Phoenix” και το 2020, στο project του Nergal (BEHEMOTH), τους ME & THAT MAN, στο τραγούδι “Coming home”. Πως συνέβησαν αυτές οι συμμετοχές και πως τις βλέπεις τώρα;
Η συνεργασία μου με τους SATYRICON, μου άνοιξε πολλές πόρτες σ’ αυτό που λέμε black metal community. Οι SATYRICON είναι μία διεθνούς εμβέλειας μπάντα και πολύς κόσμος με έμαθε από αυτό το τραγούδι, που είναι πραγματικά ωραίο, αλλά η συνέπεια, το αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας, ήταν πολύ μεγαλύτερο απ’ όσο υπολόγιζα. Πρέπει να πω ότι οι οπαδοί της black metal μουσικής, είναι πάρα πολύ σοβαροί σε ότι έχει να κάνει με τη μουσική, αλλά και πολύ ανοιχτόμυαλοι. Ευγενικοί και cool τύποι. Ο Nergal, μου είπε ότι έγινε οπαδός των MADRUGADA από τα τέλη της δεκαετίας του ’90, όπου μας είδε σ’ ένα soundcheck, παίζοντας την ίδια μέρα στο Όσλο σε πολύ κοντινό χώρο με εκεί που έπαιζε εκείνος με τους BEHEMOTH. Κι αυτός πολύ ωραίος τύπος κι αυτός πολύ ανοιχτόμυαλος. Αυτό άλλωστε μπορείς να το καταλάβεις από τη στιγμή που από τη μία έχει τους BEHEMOTH και από την άλλη τους ME & THAT MAN, που παίζουν blues, rock, gothic ή ό, τι άλλο μπορείς να φανταστείς.
Οι MADRUGADA έχουν έναν πολύ ισχυρό δεσμό με το ελληνικό κοινό κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το ότι κυκλοφόρησες το live άλμπουμ σου, “Live at Acropolis”. Μέτρησα ότι έχεις έρθει 16 φορές με τους MADRUGADA και 24 φορές μόνος σου, για συναυλία!
Ω, Θεέ μου!!! Ούτε που μπορούσα να φανταστώ πως ήταν τόσες πολλές!
Ποιο, λοιπόν, πιστεύεις ότι είναι το στοιχεία που κάνει τους MADRUGADA τόσο αγαπητούς στη χώρα μας; Που τους αγαπά πολύ περισσότερο από τον μέσο όρο…
Δεν ξέρω να σου εξηγήσω, επειδή αυτό, κατά κάποιο τρόπο, κρατά από το ξεκίνημά μας. Από την πρώτη στιγμή που ήρθαμε στην Ελλάδα στο τέλος του καλοκαιριού του 2000, υπήρχε ήδη το κοινό, παρότι ήταν η πρώτη μας περιοδεία. Σε όλες τις άλλες χώρες, έπρεπε να «χτίσουμε» το κοινό μας. Στην Ελλάδα όμως, υπήρχε. Απ’ ότι έχω καταλάβει, στην Ελλάδα υπάρχει μία μεγάλη αγάπη για συγκροτήματα που παίζουν σκοτεινή και ατμοσφαιρική μουσική, όπως ο Nick Cave & The Bad Seeds, οι DEPECHE MODE και νομίζω ότι έχουμε λίγο από αυτό το vibe κι εμείς. Υποθέτω πως βοήθησε το γεγονός πως όχι μόνο ερχόμασταν σε κάθε περιοδεία μας, αλλά περνούσαμε και περισσότερες από μία φορές σε καθεμία από τις περιοδείες μας.
Σε λίγους μήνες, παίζετε στο Καλλιμάρμαρο. Τι να περιμένουμε από αυτή τη συναυλία;
Είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Δεν θέλουμε υποχρεωτικά, να γίνουμε η μεγαλύτερη μπάντα του κόσμου, αλλά πάντα θέλαμε να δώσουμε έστω και μία συναυλία σε τέτοιο υψηλό επίπεδο και είναι τέλειο που αυτό συμβαίνει στην Αθήνα. Λατρεύουμε το κοινό, επειδή γνωρίζει τι να κάνει ώστε η βραδιά να είναι εξαιρετική για όλους. Νομίζω πως θα είναι μία μοναδική εμπειρία για όλους μας. Αυτό που λέμε “once in a lifetime”. Θα είναι η μεγαλύτερη συναυλία που θα έχουμε δώσει και θα φέρουμε τα πάντα.
Επιστρέφοντας στο δίσκο, ποιο τραγούδι είναι το πιο αντιπροσωπευτικό για το τι είναι οι MADRUGADA εν έτει 2022;
Θα έλεγα ότι ένα τραγούδι που αρέσει πολύ σε όλους μας να το παίζουμε, είναι το “Help yourself to me”.
Ευχαριστώ πάρα πολύ και θα τα πούμε από κοντά στην Αθήνα!
Σάκης Φράγκος
Photos by Knut Aaserud
