H καινούργια δεκαετία, βρίσκει τους υπεραγαπημένους μου MAGNUM με νέο δίσκο! Και πως θα μπορούσε να ξεκινήσει καλύτερα η χρονιά; Οι MAGNUM είναι μπάντα έρωτας. Βρίσκεται στις 5 αγαπημένες μου όλων των εποχών. Αυτονόητα, που λέει και ο Σάκης Νίκας, δε θα μπορούσα να μη γράψω δύο λόγια για το “The serpent rings”.
Με τον Tony Clarkin να αναλαμβάνει το μουσικό κομμάτι και τον Bob Catley το στιχουργικό, οι MAGNUM κυκλοφορούν ακόμα ένα δίσκο που θα κρατήσει συντροφιά στους απανταχού οπαδούς του συγκροτήματος. Γιατί, αν δεν είσαι οπαδός της μπάντας, δε μπορείς να αντιληφθείς και να νιώσεις την ατμόσφαιρα που αποπνέει μέσα από τη μουσική της. Και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο! Έχουν αυτή την παραμυθένια ατμόσφαιρα στη δισκογραφία τους, όπου το τρίπτυχο «μουσική – στίχοι – εξώφυλλο», είναι ικανό να σε ταξιδέψει στους κόσμους τους οποίους ονειρεύεσαι! Δε θα μπορούσε λοιπόν, να μη βρίσκονται όλα αυτά τα στοιχεία στο “The serpent rings”. Το pomp rock, βρίσκει την τέλεια εφαρμογή του και στις 11 συνθέσεις που έχει ο εν λόγω δίσκος. Από τον εισαγωγικό ύμνο, που φέρει τον τίτλο “Where are you Eden”, μέχρι και την τελευταία νότα του “Crimson on the white stand”, η μπάντα αποτελεί ιδανικό μέσο για να φτάσεις στα πιο απομακρυσμένα μέρη που έχει φανταστεί ο λογισμός σου, να ταξιδέψεις μέσα από στίχους και εικόνες, τις οποίες είτε έχεις δημιουργήσει, είτε στις δημιουργούν οι MAGNUM κατά την ακρόαση του δίσκου, να ακούσεις όμορφες ιστορίες, μέσα από την, ίσως, πιο παραμυθένια φωνή που έβγαλε η λατρεμένη μου Αγγλία, να γίνεις κομμάτι μίας ιεροτελεστίας, που όμοιά της δύσκολα βρίσκει κανείς, όχι μόνο στην εποχή που ζούμε, αλλά σε ολόκληρη την ιστορία του σκληρού ήχου!
Οφείλω να πω, σε μία άκρως αντικειμενική τοποθέτηση, πως το “The serpent rings” δεν είναι καλύτερο από το “Lost on the road to eternity”. Και δεν είναι πως υστερεί δραματικά, απλά του λείπουν τα πιο «ραδιοφωνικά» τραγούδια, προκειμένω να απογειωθεί! Μέσα στο κεφάλι μου όμως, αποτελεί έναν εξαιρετικό δίσκο και αυτό είναι που κρατάω, προσωπικά, σε τελική ανάλυση. Γιατί τραγούδια όπως τα “Madman or Messiah”, “The archway of tears”, “Man” και “The great unknown”, έχουν αυτό το μοναδικό χάρισμα να σε κάνουν να χαμογελάς από συγκίνηση ακούγοντας σωστή, καλή και άκρως ποιοτική μουσική!
Οι MAGNUM συνεχίζουν και αποπνέουν αρχοντιά, όπως έκαναν με κάθε τους κυκλοφορία. Έτσι και σε τούτον το δίσκο, προσφέρουν τραγούδια που για άλλες μπάντες δεν υπάρχουν ούτε καν στη σφαίρα του φανταστικού! Προσφέρουν MAGNUM απόλαυση (σε ένα λογοπαίγνιο του ονόματός τους) στους φανατικούς οπαδούς τους, όπως έκαναν όλα αυτά τα χρόνια. Όσοι δεν τους «κατάλαβαν» ποτέ, δε θα το κάνουν ούτε τώρα. Όσοι τους ακολουθούν, είμαι σίγουρος πως θα βρουν ακόμα μία ζεστή αγκαλιά να τους συντροφεύει όποτε το χρειαστούν. Προσωπικά, βρήκα τι θα ακούω για το υπόλοιπο του 2020, σε σχεδόν καθημερινή βάση. Γιατί έτσι είναι ο έρωτας. Δεν τον αφήνεις να γεμίσει σκόνη… δε γίνεται!
Βαθμός; Ούτε για αστείο δε θα βαθμολογούσα έναν MAGNUM δίσκο. Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!
Ντίνος Γανίτης