Κάθε καινούργια δουλειά των MAGNUM αυτόματα δημιουργεί ένα σκίρτημα στην καρδιά μου καθώς είναι ένα από τα πέντε πιο αγαπημένα μου συγκροτήματα όλων των εποχών. Με δουλειές που στην χειρότερη περίπτωση είναι καλές! Μιλάμε για ένα συγκρότημα που δεν έχει κακό δίσκο σε 22 κυκλοφορίες. Βάζω και την φετινή μέσα, έτσι για να μην παρεξηγηθεί το «Κτήνος που βρυχάται».
Η αλήθεια είναι πως ένα ξενέρωμα το έφαγα βλέποντας το εξώφυλλο. Για το επίπεδο των MAGNUM και για τα εξώφυλλα τα οποία μας έχουν παρουσιάσει, αυτό δεν είναι απολύτως τίποτα. Βέβαια, το «περιτύλιγμα» καμία φορά δεν αντικατοπτρίζει το περιεχόμενο. Ένα καλό εξώφυλλο πάντα βοηθάει την όλη κατάσταση. Εδώ βέβαια μιλάμε για τους MAGNUM και μας ενδιαφέρει κυρίως το περιεχόμενο. Ένα περιεχόμενο το οποίο ανταμείβει τους πιστούς οπαδούς του συγκροτήματος. Το “The monster roars” είναι ακριβώς το άλμπουμ που περίμενα να ακούσω μετά από 22 κυκλοφορίες. Κάπου εδώ να πω την μαύρη μου αλήθεια. Στο πρώτο άκουσμα μία παγωμάρα την πήρα. Όχι γιατί τα τραγούδια δεν ήταν καλά, αλλά διότι για δεύτερο σερί δίσκο λείπει το «ραδιοφωνικό» τραγούδι. Από την άλλη, σκέφτηκα πως οι MAGNUM έχουν κερδίσει το δικαίωμα να κάνουν ότι θέλουν με τη μουσική τους. Είναι κεκτημένο ρε παιδί μου. Και κάπως έτσι ο κύριος Clarkin συνθέτει έναν δίσκο που σε κάνει να νιώθεις όμορφα. Ένας δίσκος «σαλονάτος». Για αρχόντους σαν και του λόγου τους. Ο Bob Catley ακούγεται γερασμένος, είναι και 75 ετών ο μύθος. Παρ’ όλα αυτά, η φωνή του παραμένει το ίδιο παραμυθένια. Αυτή η μοναδική χροιά που έχει «χρωματίσει» τη ζωή μας και την έχει κάνει αρκούντος όμορφη όποτε αναζητάμε συντροφιά σε κάποιον δίσκο του συγκροτήματος.
Ο δίσκος περικλείεται από μία πολύ προσεγμένη προσέγγιση ως προς τι θα παρουσιάσει προς τα έξω. Είναι ατμοσφαιρικός, νοσταλγικός, βρετανικός, με τα πλήκτρα του Stanway να καταθέτουν ψυχή σε κάθε τραγούδι του άλμπουμ. Εξαιρετική είναι και ο ήχος της κιθάρας. Αυτό το «όσο πρέπει» που φαντάζει και είναι ιδανικό! Το καταλαβαίνεις σε τραγούδια όπως το “Come Holy men”. Μαγικό τραγούδι… Και δεν είναι το μοναδικό του δίσκου. Απλά το ανέφερα ενδεικτικά. Υπάρχει λόγος να πω ποια είναι τα αγαπημένα μου τραγούδια; Φυσικά και όχι, καθώς ο κάθε οπαδός θα αποκτήσει το δικό του.
Οι MAGNUM κάνουν το 2022 να φαντάζει τόσο ωραίο και ας είναι ακόμα Ιανουάριος! Είναι σαν ένας παλιός σου έρωτας να σου χτυπά ξανά την πόρτα. Και φυσικά δεν μπορείς να αντισταθείς και του ανοίγεις. Ξέρεις τι θα σου προσφέρει διότι δεν σε απογοήτευσε ποτέ. Φεύγει για λίγο από μακριά σου αλλά όταν νιώσει πως του λείπεις έρχεται και σε απογειώνει. Έτσι και οι MAGNUM. Ήρθαν την κατάλληλη στιγμή! Ένα μήνα πριν την γιορτή των ερωτευμένων. Ιδανικό timing…
Βαθμό; Τα έχουμε ξαναπεί… Ο έρωτας δεν μετριέται με αριθμούς!
Ντίνος Γανίτης
