Τον Tommy Johansson πιθανόν τον έχετε δει από κοντά σε κάποιο από τα πρόσφατα live των SABATON στη χώρα μας. Δεν ξέρω σε τι βαθμό συμμετείχε συνθετικά στους πασίγνωστους Σουηδούς, αλλά πιο πολύ χάρηκα με την αποχώρησή του καθώς θεωρώ πως παραείναι μελωδικός γι’ αυτούς. Από την άλλη μου άρεσε πάρα πολύ στο μοναδικό μέχρι τώρα δίσκο των MEMORIES OF OLD όπου περιοριζόταν στα φωνητικά καθήκοντα. Πόσο μάλλον όταν φτάνουμε στο δικό του σχήμα, τους MAJESTICA, όπου ξεδιπλώνει πλήρως τα ταλέντα του σε κιθάρα και φωνή.
Τρίτο άλμπουμ, λοιπόν, κάτω από αυτό το όνομα, με την λεπτομέρεια αυτή να είναι σημαντική γιατί μην ξεχνάμε πως οι MAJESTICA είναι ουσιαστικά η συνέχεια των REINXEED που είχαν ήδη κυκλοφορήσει έξι δίσκους, με τον μπασίστα Chris David να παραμένει από τότε στη σύνθεση παρέα με τον Tommy. Στο “Power train” έχουμε να κάνουμε με europower, τέρμα ευχάριστο και εύθυμο, άκρως μελωδικό, αυτό ακριβώς που περιμέναμε δηλαδή. Το εξώφυλλο υπόσχεται πως όποιος ανέβει στο τραίνο των MAJESTICA τον περιμένει ένα μαγικό μουσικό ταξίδι, κάτι που μεταφράζεται στα τραγούδια με επιτυχία ως επί το πλείστον, ενώ δεν λείπουν κάποιοι μικροί εκτροχιασμοί.
Ας το πάρουμε από τα φωνητικά που είναι και η μεγαλύτερη ειδοποιός διαφορά της μπάντας. Ο Tommy τραγουδάει σε πολύ ψηλές οκτάβες ενώ η φωνή του είναι κρύσταλλο χωρίς ίχνος γρεζιού, κάτι σαν τον Kotipelto στα νιάτα του αλλά πιο έξαλλο. Σε κάποια σημεία ίσως το παρακάνει, αλλά δεν με ενοχλεί. Αντικειμενικά έχει φωνάρα και προτιμώ να ακούω κάποιον να τραγουδάει έτσι και ας ξεφεύγει λίγο, παρά να ήταν συγκρατημένος και μέτριος σε όλα του. Στην τελική υπάρχει κάποιος που ακούει αυτό το είδος μουσικής χωρίς να γουστάρει κατά βάθος λίγο τυρίλα;
Στα τραγούδια τώρα οι επιρροές είναι οι κλασικές, δεν χρειάζεται να λέμε τα ίδια συγκροτήματα σε κάθε κριτική που αφορά δίσκο Ευρωπαϊκού power. Ας αναφέρουμε απλά ότι εδώ δικαιολογείται να SABATON-ίζουν λίγο κάποια κομμάτια λόγω του πρόσφατου ιστορικού του Tommy, χωρίς όμως να φαίνεται πρόθεση να θέλει να μείνει κολλημένος στο παρελθόν. Πέρα από το τίγκα HAMMERFALL “Megatrue” και το “Victorious” που μου φάνηκαν αδιάφορα, βρήκα τις υπόλοιπες συνθέσεις από καλές έως εξαιρετικές. Τραγούδια όπως το “A story in the night” είναι όχι απλά ο ορισμός, αλλά και ο λόγος που μου αρέσει αυτό το υποείδος του Metal. Αναφορά θα πάρει και το “My epic dragon” με το όσο δεν πάει Disney ηχόχρωμά του, σε μία συσχέτιση που πάντα μου αρέσει όταν γίνεται.
Παρά τα καλά λόγια που έχω να πω για το “Power train”, σαν σύνολο νομίζω καταλήγει ένα σκαλί κάτω από το προηγούμενο άλμπουμ “A Christmas carol” που ήταν concept και αφορούσε την γνωστή ιστορία του Εμπενίζερ Σκρουτζ. Είχε πιο καλή συνοχή, διατηρούσε τη μαγεία χωρίς παύσεις, ήταν ενδιαφέρον το θέμα, γενικά ήταν μια κυκλοφορία ξεχωριστή που θα την θυμάμαι μετά από αρκετά χρόνια. Μπορεί ο νέος δίσκος των MAJESTICA να μην έχει το ίδιο εκτόπισμα σαν σύνολο με τον προκάτοχό του, αλλά περιέχει όλα τα συστατικά ενός Power Metal δίσκου Α’ κατηγορίας που σέβεται τον εαυτό του, με τα καλά ή και τα όχι τόσο καλά.
Θα βρεις εντυπωσιακά φωνητικά, ανεβαστική μουσική με μόνιμα θετική αύρα, ένα με δύο τραγούδια που ρίχνουν σαγόνια, θα ξεχάσεις στιγμιαία κάθε πρόβλημα και θα περάσεις τέλεια. Έχει και λίγο κιτς, μερικές στιγμές που οι επιρροές πνίγουν την ταυτότητα του ίδιου του συγκροτήματος, στίχους που δεν θέλουν και πολύ επεξεργασία. Πιστεύω όμως πως θα ικανοποιήσει αρκετά του φίλους της μπάντας και όχι μόνο. Οι MAJESTICA είναι ένα συγκρότημα με τα όλα του, θα πήγαινα κάλλιστα να δω συναυλία τους, ενώ η πρόσφατη μουσική τους συνεισφορά τους κλειδώνει στα ραντάρ μου ώστε να μην χάσω καμία μελλοντική μουσική τους κίνηση. Όχι γιατί είναι καμία αποκάλυψη. Αλλά γιατί κάθε φορά που τους ακούω περνάω τέλεια. Τόσο απλά.
8 / 10
Παύλος Παυλάκης
