Οφείλω να ομολογήσω πως ακόμα και όταν γνωρίζω την μουσική κατεύθυνση που ακολουθεί ένας αγαπημένος μου καλλιτέχνης, ακόμα και όταν αυτή η κατεύθυνση του δεν μου αρέσει, θα ακούσω και θα κρατήσω μία επαφή μαζί του, λόγω της μεγάλης αγάπης και εκτίμησης που του έχω. Μία τέτοια περίπτωση για εμένα είναι ο Marko Hietala. Ένας μουσικός που ναι μεν έχει σημαντικές αναφορές με διάφορες μπάντες κατά το παρελθόν αλλά, κακά τα ψέματα, η παρουσία του στους NIGHTWISH είναι το βασικό σημείο αναφοράς του, σε μία πολύχρονη και άκρως επιτυχημένη πορεία με την μπάντα του Thuomas Holopainen, παίζοντας έναν τεράστιο ρόλο στη διαμόρφωση της επιτυχίας αυτής.
Η αποχώρησή του από τους NIGHTWISH εξακολουθεί και με «ενοχλεί» και το κενό του δεν έχει αναπληρωθεί. Στην προσωπική του καριέρα όμως ο Hietala αποφάσισε να απομακρυνθεί από τους ήχους που τον είχαμε συνδέσει και στράφηκε σε μία πιο κλασική, ανάλαφρη και ψυχεδελική hard rock αισθητική. Αυτό του αρέσει, αυτό τον εκφράζει και πάνω σε αυτό αποφάσισε να δημιουργήσει τα νέα του μουσικά γούστα. Γούστα που προσωπικά δεν με ενθουσίασαν και έκρινα λίγο πιο αυστηρά στην προηγούμενη του δουλειά “Pyre of the black heart”.
Το νέο του πόνημα, “Roses from the deep”, κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες και έρχεται πιο αναβαθμισμένο από τον προκάτοχό του, συνδυάζοντας πολλούς τρόπους για το πως μπορεί να ακούγεται το hard rock. Από την folk αισθητική των JETHRO TULL, στις πιο μεγαλόπνοες και κινηματογραφικές στιγμές των σύγχρονων AVANTASIA και στην πιο κλασική προσέγγιση των DEEP PURPLE, o Hietala ακουμπά όλη την προαναφερθείσα μουσική παλέτα, παρουσιάζοντας ένα σύνολο αρκετά πιο ενδιαφέρον.
Αρχής γενομένης με την νοσταλγία που δημιουργεί το ντουέτο του με την Tarja Turunen στο “Left on Mars”. Προηγείται όμως του “Left on Mars” το εναρκτήριο “Frankestein’s wife”, ένα πολύ δυναμικό τραγούδι με πολύ ενέργεια. To “Rebel of the north” προσφέρει την DEEP PURPLE κουλτούρα με έναν φρέσκο και σύγχρονο αέρα αλλά αν πρέπει να σταθώ κάπου περισσότερο, τότε με ευκολία θα αναφέρω τον πρωταγωνιστή του άλμπουμ, το οκτάλεπτο “Dragon must die”, μία πολύ καλή σύνθεση που θα μπορούσε να είναι μία σύμπραξη των AYREON με τους AVANTASIA.
Οι θετικές μου εντυπώσεις όμως δεν θέλω να θολώσουν τα νερά. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα άλμπουμ για τους πιο πιστούς οπαδούς του ή πιο συγκεκριμένα, το “Roses from the deep” εξακολουθεί να είναι μία δουλειά που απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό, που ακόμα και όσοι αγαπούν τον ίδιο τον καλλιτέχνη, δεν θα το εκτιμήσουν εύκολα. Είναι όμως δεδομένο, πως ο Hietala ξεκάθαρα φανερώνει πως δημιουργεί την μουσική που αγαπάει και αυτό είναι απόλυτα σεβαστό.
7 / 10
Δημήτρης Μπούκης
