a
Οι MASK OF PROSPERO είναι άλλη μια πολύ αξιόλογη εγχώρια μπάντα από το ευρύτερο χώρο του ατμοσφαιρικού progressive metal που βρίσκεται σε άνθηση τα τελευταία χρόνια. Με το πρώτο τους full length δίσκο “The observatory” επιδεικνύουν ταλέντο και μεγάλες φιλοδοξίες μιας και ο δίσκος έχει όλα όσα έχουν κάνει μπάντες σαν τους PERIPHERY, MESHUGGAH και TESSERACT τόσο δημοφιλείς: χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες, τραχύς ήχος, trigger τύμπανα, breakdowns, growls και συνάμα συναίσθημα υπό τη μορφή αιθέριων μελωδιών, καθαρών αντρικών φωνητικών και απόκοσμης μελωδίας. Όλα αυτά στη συσκευασία μιας πολύ δυνατής παραγωγής που δίνει πάτημα σε κάθε όργανο. Και ομολογώ πως αν και δεν είμαι οπαδός του Djent, είδος που γενικά βρίσκω κουραστικό και επιτηδευμένο, οι MASK OF PROSPERO καταφέρνουν και εντυπωσιάζουν κυρίως χάρη στις μελωδίες τους, τη συνθετική δεινότητα και στα πιο progressive χαρακτηριστικά που κάπως μετριάζουν όσα κάνουν το djent επιτηδευμένο.
Συγκεκριμένα, το εναρκτήριο “Dust in the sky” είναι μια καλή πρώτη ένδειξη του πως η μπάντα καταφέρνει και συνδυάζει τον djent ήχο και συγκοπτόμενο ρυθμό χωρίς τις υπερβολές στο μέτρο και το riffing των MESHUGGAH, δίνοντας χώρο σε όμορφα πλήκτρα και μελωδίες που εναλλάσσονται αρμονικά με το breakdown και τα growls. Αντίστοιχα στο “Frozen in time” το μελωδικό ρεφραίν φέρνει στη σκοτεινή ατμόσφαιρα των EVERGREY το οποίο συνδυάζεται άρτια, και προς μεγάλη μου έκπληξη, με το djent. Παράλληλα, πρέπει να πω επιπλέον πως η μπάντα εκτελεί άψογα το συγκεκριμένο είδος, χωρίς όμως να ακούγεται σαν άλλη μια κόπια των μεγάλων συγκροτημάτων του είδους μιας και γενικά είναι ένα υποείδος της heavy metal μουσικής που “συναρμολογείται” σε ιμάντα παραγωγής πάντα με τα ίδια κομμάτια και εργαλεία. Γι’ αυτό και, όπως πιστεύω, τα περισσότερα συγκροτήματα τείνουν να επαναλαμβάνονται.
Παράλληλα, είναι φανερό πως η μπάντα ακολουθεί και το νήμα του σκοτεινού concept στο οποίο βασίζεται. Έτσι λοιπόν, από τη μέση και μετά, κάνοντας ίσως μια κοιλιά με τη μπαλάντα “The journey” (αν και “μπαλάντα” είναι μάλλον ένας παραπλανητικός όρος για τη μπάντα και το είδος), η ατμόσφαιρα βαθαίνει και αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα ενώ οι συνθέσεις βαίνουν σε σκοτεινότερα μονοπάτια θυμίζοντας κατά τόπους (στο ομώνυμο κομμάτι για παράδειγμα) και LEPROUS επιστρέφοντας τον ακροατή στο σκοτεινό djent με τρομερά ξεσπάσματα και lead κιθάρες που σέρνονται σαν σφηνωμένη μπουλντόζα.
Εν ολίγοις, έχουμε στα χέρια μας ένα πολύ καλό ντεμπούτο από τους MASK OF PROSPERO. Το πιο δυνατό του χαρτί θα έλεγα είναι αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει: ένας άρτιος συνδυασμός όσων κάνουν το djent βαρύ κι εν γένει ξεσηκωτικό αλλά με εμπνευσμένες μελωδίες, progressive μουσικές εξορμήσεις (χωρίς όσα κάνουν το progressive επίσης επιτηδευμένο) και συναίσθημα που σου προσφέρουν το χρόνο να συλλογιστείς και να μαζέψεις τα κομμάτια σου πριν το τελειωτικό breakdown.
8 / 10
Φίλιππος Φίλης
