Τσεκάροντας το Rock Hard, διαπίστωσα ότι είχε «παραπέσει» η παρουσίαση στο άλμπουμ διασκευών στους HELLOWEEN από τους MASTERPLAN, οπότε, έστω και με χρονοκαθυστέρηση, νομίζω ότι πρέπει να πούμε δυο κουβέντες, αν και μας είπε πάρα πολλά πράγματα ο Roland Grapow στη συνέντευξη που κάναμε. Για όσους δεν γνωρίζουν, το “Pumpkings” είναι ένα άλμπουμ που οι MASTERPLAN διασκευάζουν σχεδόν όλα τα τραγούδια που είχε γράψει ο Grapow για τις «κολοκύθες», τα χρόνια που έπαιξε μαζί τους και δεν ήταν και λίγα (από το 1989 έως το 2001), με συμμετοχή σε έξι στούντιο δίσκους κι ένα άλμπουμ διασκευών. Βέβαια, το πρόβλημα είναι πως συμμετείχε στο μεγαλύτερο μέρος της πιο σκοτεινής και δύσκολης περιόδου των HELLOWEEN, ιδιαίτερα αυτής του “Pink bubbles…” και του “Chameleon”, αλλά είχε βασικό ρόλο και σε δίσκους όπως το “The dark ride” που είναι από τους αγαπημένους μου.
Το βασικό θέμα είναι πως οι συνθέσεις του Grapow είναι ως επί το πλείστον μέτρια ή απλά καλά κομμάτια. Δηλαδή για κάθε “The dark ride”, “Escalation 666”, “The time of the oath” ή “Mr. Ego”, υπάρχει ένα “Music”, “Step out of hell”, “Still we go”, “Take me home”. Και με δεδομένο ότι οι συνθέσεις δεν έχουν πάρα πολλές αλλαγές από τις αυθεντικές εκτελέσεις (καθ’ ομολογία του ιδίου του Grapow και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω), πέραν του γεγονότος ότι έχουν περισσότερα πλήκτρα, ποιος ο λόγος να ακούσουμε αυτά τα κομμάτια σε «επανεκτελέσεις»; Ιδιαίτερα μάλιστα όταν τα τραγούδια που ερμήνευε ο Kiske, φαίνεται να δυσκολεύουν τον Rick Altzi, που κατά τ’ άλλα έχει εξαιρετική φωνή, αλλά πιο γρέζα και βραχνή. Ακούστε το “The chance” ή το “Someone’s crying” και θα καταλάβετε για ποιο πράγμα μιλάω.
Η γνώμη του Grapow, των MASTERPLAN και της εταιρίας τους, δεν αλλάζει σε τίποτα τη δική μου. Μιλάμε για έναν δίσκο που πάει να εκμεταλλευτεί στεγνά το reunion των HELLOWEEN ώστε ο Grapow να λύσει τα ψυχολογικά του που δεν τον πήραν σ’ αυτήν την περιοδεία. Κυκλοφορία χωρίς λόγο ύπαρξης και χωρίς λόγο για βαθμολογία. Να πω ότι διασκεύαζαν και τραγούδια που θέλει να ακούσει ο οπαδός των HELLOWEEN, να είχε και πιο ουσιαστικό νόημα. Τίμιο το ότι παίζουν μόνο τις συνθέσεις του Grapow, αυτό όμως εκ των πραγμάτων ρίχνει το επίπεδο σε μία προσπάθεια που έχει συγκεκριμένο λόγο ύπαρξης. Αυτά τα ολίγα.
Σάκης Φράγκος
