Σε όλους αρέσουν οι outsiders. Αυτοί που κινούνται με τον δικό τους ρυθμό, με την άνεση που τους δίνει η έλλειψη πίεσης για το κάτι παραπάνω. Μερικές φορές, υπάρχουν και κάποιοι που ενώ διαθέτουν όλα τα εχέγγυα για την υπέρβαση, απλά επιθυμούν να μην κυνηγούν την δόξα της κορυφής και αρκούνται να απολαμβάνουν άλλα πράγματα. Οι MASTODON, ως προς την live υπόστασή τους, σίγουρα συγκαταλέγονται σε αυτή την κατηγορία. Φαίνονται τα παλικάρια, δεν είναι επαγγελματικό live act, δεν έχουν stage show, δεν προβάρουν λόγους και αστειάκια, δεν ψάχνονται με ηχολήπτες και ΠΩΣ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΘΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ ΚΑΛΑ Ο HINDS, δεν φαίνεται να νιώθουν πίεση για τον αν είναι καλοί πάνω στο σανίδι. Είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση ενός ανεπανάληπτα καλαίσθητου group που έχει κυκλοφορήσει μόνο θρυλικές δισκάρες και απλά παίζει την σπουδαία μουσική του live, όπως αυτή βγαίνει. Με αυτό το σκεπτικό παρακολούθησα για πολλοστή φορά τους MASTODON στην χώρα μας και ειλικρινά δεν περίμενα κάτι παραπάνω από ένα τυπικό live της μπάντας, με τα καλά του και τα κακά του.
Ευτυχώς για όσους παραβρέθηκαν σε αυτή την εμφάνιση, οι MASTODONφάνηκαν συνεπής με την στουντιακή τους αριστεία. Για πρώτη φορά μας έκαναν να αντιληφθούμε το εύρος της μουσικής κληρονομιάς που θα αφήσουν όταν θα αποσυρθούν (ευχόμαστε να μην συμβεί ποτέ). 20 συνθέσεις από ολόκληρη την δισκογραφία τους (εκτός έμεινε μόνο το “Lifesblood” EP) και ειλικρινά εάν έλειπαν οι εν λόγω επιλογές και έπαιζαν κάποιες άλλες, δεν θα υπήρχε απολύτως καμία διαφορετική αίσθηση. Φυσιολογικές οι εκρήξεις του κοινού στα “Oblivion”, “Motherload”, “High Road”, “Black Tongue”, “Wolf Is Loose”, “Colony of Birchmen” και “Blood and Thunder” αλλά συγχωράτε με, το πραγματικό ζουμί της βραδιάς βρέθηκε κάπου στην μέση. Εκεί όπου η αλληλουχία των “Iron Tusk” (από το “Leviathan”) – “Mother Puncher” από το ντεμπούτο, έδωσε την σκυτάλη στα “Aqua Dementia”, “Czar”, “Bladecatcher”. Πέντε συνθέσεις που αποδεικνύουν, με το τρόπο που αποδόθηκαν, ότι οι MASTODON δεν είναι μια commercial metal μπάντα που υπήρξε κάποια εποχή η πιθανότητα να διαδεχθεί τους METALLICA. Είναι τέσσερεις, εκνευριστικά ταλαντούχοι μουσικοί που κάνουν πλάκα με τις επιρροές τους, αγνοώντας «κανόνες» και νόρμες για το τι είναι metal.
Τα σαγόνια μας μαζέψαμε από το πάτωμα (είναι αδιανόητο πως ο Brann Dailor παίζει αυτά τα τύμπανα τραγουδώντας) και αν δεν υπήρχε η αφόρητη ζέστη του Πειραιώς Academy, να μας υπενθυμίζει την ενσώματη ύπαρξή μας, θα είχαμε επιτύχει με άνεση κάπου ανάμεσα στις νότες του “Divinations” την ένωση με τον Δημιουργό.
Πολλά θα γραφτούν για την τριακοστή του Αυγούστου 2016. Ίσως όχι τώρα που οι MASTODON αποτελούν για την χώρα μας ένα σεβαστό outsider που έχει γράψει και κάτι ωραία κομμάτια stoner (αν είναι δυνατόν, το άκουσα και αυτό). Αλλά είμαι σίγουρος ότι οι σχετικές καταγραφές της εμπειρίας όσων παραβρέθηκαν, θα λειτουργήσουν θετικά για να επαναληφθεί σύντομα η επιτυχία της έκτης τους επίσκεψης.
Αλέξανδρος Τοπιντζής
Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας
