MAYHEM – 35 unknown facts for the black metal masters (Part I / 1984 – 1994)

Rock Hard

April 29, 2022

399

Οι Νορβηγοί black metallers, MAYHEM (ή THE TRUE MAYHEM), έρχονται για μία ακόμη φορά στη χώρα μας, την Τρίτη 3/5 στο Principal, στη Θεσσαλονίκη και την επόμενη μέρα, Τετάρτη 4/5 στο Fuzz, στην Αθήνα. Ο Λευτέρης Τσουρέας, κατέγραψε 35 άγνωστα (ή λιγότερο γνωστά) γεγονότα της πολυτάραχης καριέρας τους από το 1984 έως το 1994 και τα καταγράφει. Αυτοκτονίες, δολοφονίες, ακραίο metal και γενικότερα ακραίες καταστάσεις…

Δύο από τα ιδρυτικά μέλη των MAYHEM ήταν ο drummer Kjetil Esten Haraldsson Manheim και ο μπασίστας Jørn Stubberud (Necrobutcher), οι οποίοι ήταν συγχωριανοί στο Langhus, κοντά στο Όσλο. Στην αρχή έφτιαξαν τους MUSTA (μαύρο στα φινλανδικά), οι οποίοι δραστηριοποιήθηκαν από το 1980 ως το 1984.
Η συνάντηση του Necrobutcher με τον Øystein Aarseth (Euronymous) έγινε στο σιδηροδρομικό σταθμό του Ski, όταν ο πρώτος είχε πάει εκεί για να πάει σε μια audition για κάποια άλλη μπάντα. Έγιναν στενοί φίλοι και μαζί με τον Manheim ξεκίνησαν τους MAYHEM το 1984.
Οι MAYHEM πήραν το όνομα τους από το κομμάτι “Mayhem with mercy” των VENOM. Στην πορεία επειδή υπήρχε και άλλο group με το ίδιο όνομα (μάλλον από την Καλιφόρνια), μετονομάστηκαν σε THE TRUE MAYHEM, κάτι που φαίνεται με μικρά γράμματα στο λογότυπο τους. Βέβαια όλες οι αναφορές που γίνονται σε αυτούς είναι ως MAYHEM και όχι ως THE TRUE MAYHEM.
Η πρώτη τους συναυλία έγινε στο Ski στις 20/4/1985 στο διαγωνισμό συγκροτημάτων “Norwegian championships of rock” , πόλη που ζούσε ο Euronymous. Στη συναυλία αυτή έπαιξαν μόνο διασκευές από μπάντες που τους εμπνεύσανε, όπως οι VENOM και οι CELTIC FROST. Σε αυτήν ο Euronymous εμφανίστηκε βαμμένος με ανάλογο τρόπο που βαφόταν ο King Diamond. Στα φωνητικά ήταν ο Eirik Norheim (Messiah). Στο τέλος του σετ ο Euronymous κατέβασε τα βρακιά του στο κοινό και ο Necrobutcher έσπασε το μπάσο του πάνω στο πόδι του, ενώ είχαν σχεδιάσει να το σπάσει στο πάτωμα, αλλά φοβήθηκε το κόστος της ζημιάς που θα προκαλούσε στο ακριβό πάτωμα. Όπως ήταν αναμενόμενο πήραν την τελευταία θέση στην κατάταξη του διαγωνισμού.
O Jon Kristiansen (Metalion) βοήθησε πάρα πολύ τους MAYHEM, τόσο με συνεχείς αναφορές και συνεντεύξεις στο fanzine του (Slayer magazine), όσο και οικονομικά όπως τη χρηματοδότηση της πρώτης κοπής των 1000 αντιτύπων του “Deathcrush” EP το 1987. Για το λόγο αυτό στο οπισθόφυλλο της πρώτης του έκδοσης από την Posercorpse, υπάρχει ειδική αναφορά σε εκείνον.
Στο οπισθόφυλλο της πρώτης έκδοσης του “Deathcrush” EP κάτω από τη φωτογραφία του Euronymous δεν είχε τυπωθεί το όνομα του. Αυτό τον ανάγκασε να (υπό)γράψει με μαρκαδόρο και τα 1000 αντίτυπα αυτής της πρώτης έκδοσης της Posercorpse, κάνοντας κάθε αντίτυπο ακόμα πιο σημαντικό.
Τόσο το “Pure fucking armaggedon” demo, όσο και το “Deathcrush” EP θάφτηκαν από τα περιοδικά της εποχής όπως το Metal forces. Όμως ο Necrobutcher μαζί με τον Euronymous ακολούθησαν τον Metalion, ο οποίος χρηματοδότησε ταξίδια σε πόλεις της Ευρώπης, για να προωθήσουν την πρώτη τους επίσημη κυκλοφορία με συνεντεύξεις, να πουλήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα αντίτυπα, αλλά και για να κλείσουν συναυλίες. Από αυτά τα ταξίδια ξεκίνησε ο Euronymous να έχει την πρώτη λίστα επαφών, η οποία διευρύνθηκε στην πορεία του χρόνου.
Τις ηχογραφήσεις του “Deathcrush” EP χρηματοδότησε εξολοκλήρου ο Necrobutcher, μιας και ήταν ο μόνος που δούλευε εκείνη την περίοδο και είχε διαθέσιμα χρήματα. Οι μηχανικοί ήχου στο Creative Studios στο Kolbotn δεν είχαν καμία επαφή με το extreme metal, αλλά κατάφεραν να αποδώσουν τον ήχο που προσδοκούσε το συγκρότημα.
Όταν άκουσε ο Euronymous το “Septic cunts” demo του Sven-Erik Kristiansen (Maniac) εντυπωσιάστηκε σε τέτοιο βαθμό, που ανέθεσε στον, τότε, 18χρονο να αναλάβει τα φωνητικά στο “Deathcrush” EP. Ο, μέχρι τότε, τραγουδιστής τους, Messiah, θα έκανε φωνητικά στη διασκευή του “Witching hour” των VENOM και στο “Pure fucking armageddon”.
Η Posercorpse δεν ήταν παρά μια εταιρία που συστάθηκε αποκλειστικά για να κυκλοφορήσει το “Deathcrush” EP. Με τα σημερινά δεδομένα ήταν ουσιαστικά μια self-released κυκλοφορία, αλλά ο Euronymous έστησε το όραμα του για μια εταιρία που θα κυκλοφορούσε και ηχογραφήσεις άλλων σχημάτων που πίστευε ότι αξίζει να κυκλοφορήσουν. Στο πλαίσιο αυτό κινήθηκε η εταιρία του, Deathlike silence, που δραστηριοποιήθηκε από το 1990 έως το 1994 με 9 συνολικά κυκλοφορίες. Η ετικέτα αρίθμησης της ήταν anti-mosh ως αντίδραση στην αντίστοιχη της αγγλικής εταιρίας Earache που ήταν mosh. Στην επανακυκλοφορία του “Deathcrush” από την Deathlike silence, είχε κι ένα απαγορευτικό στη φωτογραφία του Scott Burns, δηλώνοντας έτσι την απέχθεια τους στις «δυνατές» παραγωγές του death metal που μεσουρανούσε τότε.
To “Deathcrush” EP στην πρώτη του κοπή βγήκε σε ροζ απόχρωση λόγω λάθους τους στην παλέτα των χρωμάτων που διάλεξαν στο τυπογραφείο. Το αποτέλεσμα ήταν να βγει έτσι το εξώφυλλο, κάτι που εξόργισε την μπάντα. Όταν αποφάσισε ο Euronymous να το επανακυκλοφορήσει το 1993 από την Deathlike Silence, το χρώμα έγινε βαθύ κόκκινο όπως αρχικά είχε σχεδιαστεί. Το ίδιο ισχύει και για όλες τις μετέπειτα επανακυκλοφορίες του σε οποιαδήποτε μορφή.
Το πρώτο προσωνύμιο του κιθαρίστα Øystein Aarseth δεν ήταν Euronymous, αλλά Destructor. Το άλλαξε εμπνευσμένος από τον Ευρύνομο, που ήταν δαίμονας του Άδη. Μόνο που το πήρε από την σατανική βίβλο του La Vey με αποτέλεσμα να το αποδώσει λανθασμένα Euronymous και όχι Eurynomus.
Tο ηλεκτρονικό intro του “Deathcrush” είναι μέρος από σύνθεση του μουσικού Conrad Schnitzler. Ο Euronymous αφού βρήκε την διεύθυνση του, παρέμεινε έξω από το σπίτι του μέχρι τελικά να τον λυπηθεί και να τον βάλει μέσα. Του ζήτησε να γράψει μια νέα σύνθεση για να τη βάλουν στο EP ως intro, αλλά εκείνος του έδωσε ένα μέρος από το αρχείο του για να τον ξεφορτωθεί, το οποίο ονομάστηκε “Silvester anfang”. Με αυτό συνηθίζουν να ξεκινάνε όλες τις συναυλίες τους από το 1990 μέχρι και σήμερα. Από αυτό το συμβάν φαίνεται η αγάπη που είχε στην ηλεκτρονική μουσική και κυρίως στον, προσφάτως αποθανόντα, Klaus Schulze.
Μετά την κυκλοφορία του “Deathcrush” EP, τόσο ο Maniac που είχε αναλάβει τα φωνητικά όσο και ο drummer τους, Manheim, αποφάσισαν να μη συνεχίσουν με τους MAYHEM. Και οι δύο προτίμησαν να ψάξουν να βρουν δουλειά για να αποκτήσουν οικονομική αυτάρκεια και να ζήσουν μαζί με τις κοπέλες τους. Μάλιστα ο Maniac έμενε και σε απόσταση 250 χιλιομέτρων, γεγονός που καθιστούσε δύσκολη την παρουσία του στις πρόβες τους. Παρόλα αυτά κράτησαν επαφή με τον Euronymous για τα επόμενα χρόνια μέχρι το θάνατό του. Μετά τη φυγή τους, οι δύο εναπομείναντες χρησιμοποίησαν σαν session μουσικούς τους Kittil Kittilsen και Torben Grue από την thrash μπάντα, VOMIT. Μετά από λίγους μήνες θα έφευγαν κι εκείνοι γιατί δεν ταίριαξαν με τον Euronymous και τον Necrobutcher τόσο μουσικά, όσο και σε image.
Η πρόσληψη του Σουηδού τραγουδιστή των MORBID, Per Yngve Ohlin, ήταν χαρακτηριστική της διαταραγμένης προσωπικότητας του. Έχοντας διαβάσει για τους MAYHEM στο Metal Forces, έστειλε ένα δέμα στο γραμματοκιβώτιο του Necrobutcher στο Langhus, το οποίο είχε ένα ψόφιο ποντίκι σταυρωμένο σε δύο ξυλαράκια μαζί με ένα γράμμα που παρουσίαζε τις ιδέες του για το μέλλον της μπάντας. Ο Necrobutcher πέταξε το πακέτο και κράτησε μόνο την κασέτα του “December moon” demo των MORBID, συγκρότημα που ήταν frontman μέχρι τότε. Ενθουσιάστηκαν με την ερμηνεία του και δέχτηκαν να έρθει για audition τον χειμώνα του 1987. Η απόφαση του 19χρονου θα του άλλαζε όλη του τη ζωή, μιας και θα άφηνε πίσω του ό,τι είχε στη Σουηδία, περισσότερο απ’ όλα τα σχέδια του για σπουδές,
Ο Per ή Pelle όπως τον φώναζαν οι φίλοι του είχε το προσωνύμιο Dead, γιατί είχε βιώσει μια κατάσταση πολύ κοντά στον θάνατο, γεγονός που τον έκανε μαζί με άλλα προβλήματα υγείας που είχε αντιμετωπίσει, να είναι εθισμένος στην ιδέα του θανάτου. Έτσι έθαβε στο χώμα τα ρούχα που χρησιμοποιούσε στη σκηνή, όπως και μύριζε σκοτωμένα πουλιά πριν βγει στις συναυλίες. Σε αυτές μάλιστα έκοβε τα χέρια του με μαχαίρι, κάτι που ήταν σημείο προστριβής μεταξύ Euronymous και Necrobutcher. Ο πρώτος τον ενθάρρυνε να είναι ακόμα πιο ακραίος πάνω στη σκηνή, ενώ ο δεύτερος προσπαθούσε να τον προστατέψει, γιατί τον ένιωθε πραγματικά σαν φίλο του.
Η επικοινωνία των τριών Νορβηγών με τον Σουηδό Dead γινόταν στα αγγλικά, γεγονός που πολλές φορές δημιουργούσε προστριβές λόγω της ασυνεννοησίας.
Οι MAYHEM απομονώθηκαν σε ένα σπίτι στο Henhouse στο Stubberud το 1988/89 , ετοιμάζοντας κομμάτια για το πρώτο τους full length album. Εκεί πρόβαραν και με παρουσία φίλων, οι οποίοι τους απαθανάτισαν πολλές φορές, αφήνοντας πίσω πολλές φωτογραφίες από εκείνη τη θρυλική σύνθεση. Σε αυτές ο Euronymous και ο Dead φοράνε για πρώτη φορά corpsepaint, ενώ οι Hellhammer και Necrobutcher όχι. Τα οικονομικά τους ήταν σε πολύ κακή κατάσταση με αποτέλεσμα να τρώνε λίγo φαγητό, μιας και είχαν να πληρώνουν και τα έξοδα αποστολής των γραμμάτων που έρχονταν από όλο τον κόσμο. Ο Dead ήταν ο μόνος που έτσι κι αλλιώς δεν έτρωγε συχνά, γιατί αυτό τον βοηθούσε να προσομοιάζει ακόμα περισσότερο σαν πεθαμένος. Σήμερα το Henhouse ανήκει στον Necrobutcher. To 2019 κυκλοφόρησε η Peaceville ηχογραφήσεις από τις πρόβες που έγιναν εκεί εκείνη την περίοδο.
Από την περίοδο με τον Dead στα φωνητικά, οι MAYHEM ηχογράφησαν στο studio μόνο δύο κομμάτια (“Freezing moon”, “Carnage”), για να μπουν στη συλλογή “A projection of a stained mind” από την CBR το 1991. Έκτοτε έχουν συμπεριληφθεί ως bonus tracks σε άλλες κυκλοφορίες της μπάντας με αρχή το “Live in Leipzig” (1993).
Το 1990 σηματοδοτήθηκε από τις θρυλικές εμφανίσεις τους με την θρυλική σύνθεση Dead/Euronymous/Necrobutcher/Hellhammer. Η πρώτη έγινε στις 3 Φεβρουαρίου στο Jessheim με το κοινό να απαρτίζεται από πιτσιρικάδες μουσικούς, οι οποίοι επηρεάστηκαν σε τέτοιο βαθμό που φόρμαραν μπάντες που σύνδεσαν άρρηκτα το όνομα τους με το νορβηγικό black metal όπως οι EMPEROR, οι DIMMU BORGIR και οι SATYRICON. Θρυλική έχει μείνει η εμφάνιση στη Λειψία της Ανατολικής Γερμανίας, η οποία κυκλοφόρησε με τον τίτλο “Live in Leipzig” από την Ιταλική Obscure plasma (μετέπειτα Avantgarde) το 1993 σαν φόρο τιμής στον Dead. O Euronymous είχε συνεννοηθεί να κυκλοφορήσει από την Deathlike silence το “In absentia Christi” των MONUMENTUM ως αντάλλαγμα προς τον ηγέτη τους και ιδιοκτήτη της Obscure plasma, Roberto Mammarella. Λόγω της δολοφονίας του Euronymous, το θρυλικό ντεμπούτο των MONUMENTUM κυκλοφόρησε από την αγγλική Misanthropy records το 1995. Οι ηχογραφήσεις των συναυλιών από Sarpsborg, Zeitz και Jessheim κυκλοφόρησαν από την Peaceville το 2017.
Μέσα στο πλαίσιο της περιοδείας του 1990, οι MAYHEM ήταν προγραμματισμένο να παίξουν και στην Ελλάδα, αλλά έκαναν λάθος στην αλλαγή των τρένων και δεν κατάφεραν να έρθουν. Ήταν προγραμματισμένο να παίξουν στο Rock Palais στον Πειραιά μαζί με τους ROTTING CHRIST, VARATHRON και DEATH COURIER στις 5 και 6 Δεκεμβρίου του 1990. Η συναυλία έγινε κανονικά χωρίς τους MAYHEM.
Η αυτοκτονία του Dead στις 8/4/1991 σηματοδότησε το τέλος της θρυλικής περιόδου των MAYHEM με εκείνον στη θέση του frontman και του στιχουργού. Έγινε στο σπίτι που έμεναν τότε όλοι (Henhouse), ενώ ήταν ολομόναχος, μιας και οι υπόλοιποι είχαν πάει στις οικογένειες τους λόγω του Πάσχα. Είχε πάει στο δάσος και έκοψε τις φλέβες του ανεπιτυχώς. Επέστρεψε στο σπίτι και έκοψε με ένα μαχαίρι το λαιμό του και αυτοπυροβολήθηκε με μια καραμπίνα. Είχε αφήσει ένα μήνυμα «Συγγνώμη για το αίμα». Πρώτος είδε το μακάβριο θέαμα ο Euronymous που μετά το αρχικό σοκ έκανε το αδιανόητο: Έτρεξε και αγόρασε μια μικρή φωτογραφική μηχανή μιας χρήσης και τον απαθανάτισε με χυμένα τα μυαλά, θεωρώντας ότι θα βοηθούσε τη φήμη της μπάντας.. Αυτό το γεγονός οδήγησε σε ρήξη τις σχέσεις του με τον Necrobutcher, ο οποίος έφυγε από την μπάντα αηδιασμένος, κόβοντας κάθε επαφή με τον Euronymous. O κιθαρίστας έφτασε στο σημείο να κρατήσει κομμάτια από το κρανίο του και να τα μοιράσει σε εκλεκτούς φίλους του. Το γεγονός αυτό επιβεβαίωσε και ο Morgan των MARDUK που είχε λάβει ένα τέτοιο κομμάτι. Μία από τις φωτογραφίες του Dead έγινε και εξώφυλλο στο “Dawn of the black hearts” live bootleg το 1995.
Μετά το χαμό του Dead, ο Euronymous ήταν ο μόνος από την αρχική σύνθεση των MAYHEM και έγινε ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης τους και ξεκίνησε πόλεμο εναντίον του death metal. Το κείμενο του που συνοδεύει το booklet της πρώτης έκδοσης του “Live in Leipzig” σε CD αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο σκέψης που είχε το 1992, όταν το έγραψε.
Λίγους μήνες μετά την αυτοκτονία του Dead, τo καλοκαίρι του 1991, ο Euronymous άνοιξε το δισκοπωλείο Helvete (κόλαση στα νορβηγικά) στην οδό Schweigaards 56 στο Οσλο. Θα παρέμενε ανοιχτό μέχρι τις αρχές του 1993, όταν μετά την πρώτη σύλληψη του Vikernes, o Euronymous θα το έκλεινε πιεσμένος από την πολιορκία των media, της αστυνομίας και των γονιών του. Το δισκοπωλείο είχε γίνει δεύτερο σπίτι του και χώρος προσηλυτισμού νέων ακροατών, αλλά και μουσικών. Υπάλληλος του ήταν ο Bård Guldvik Eithun (Faust), drummer των EMPEROR και των THORNS εκείνη την περίοδο. Στις προθήκες του φιλοξενούσε μόνο δίσκους που περνούσαν από την έγκριση του, όπως και όποιος θα έμπαινε σε αυτό. Στο πίσω μέρος ήταν το γραφείο του, στο οποίο δέσποζε ένας παγκόσμιος χάρτης στον οποίο υπήρχαν πινέζες με τα σημεία που είχε αλληλογραφία. Στο υπόγειο του μαγαζιού συγκεντρώνονταν οι εκλεκτοί φίλοι του, με τους οποίους έκανε τη διαβόητη Inner circle. Εκεί υπάρχει και η μεγάλη επιγραφή «Black metal», στην οποία έχουν φωτογραφηθεί μαζί με τους DARKTHRONE, αλλά και με άλλους συναδέλφους τους. Πλέον φωτογραφίζονται οι fans που επισκέπτονται το δισκοπωλείο Noseblod, που υπάρχει στη θέση του.
Ο αντικαταστάτης του Dead για λίγο καιρό ήταν ο Stian Johansen (Occultus), συνεταίρος του στο δισκοπωλείο Helvete.
Στο πλαίσιο της ακρότητας σε όλα τα επίπεδα, ο Euronymous ήταν θετικά προσκείμενος σε κομμουνιστικά καθεστώτα όπως της Αλβανίας, κάτι που έγινε εξόφθαλμο σε μια κασέτα με πρώιμες ηχογραφήσεις κομματιών του “De mysteriis dom. Sathanas” με τον τίτλο “Albania”. Στο γραφείο του στο δισκοπωλείο του είχε μάλιστα μια μεγάλη φωτογραφία του ηγέτη της Ανατολικής Γερμανίας, Έριχ Χόνεκερ, και δεν παρέλειπε να κάνει ανάλογες αναφορές και σε συνεντεύξεις.
Η γνωριμία του νεαρού Snorre Ruch των THORNS με τον Euronymous ήταν καταλυτική στη διαμόρφωση του ήχου των MAYHEM. Αλληλεπιδρώντας στις συχνές συναντήσεις τους, η διαμόρφωση των riffs του Euronymous εξελίχθηκε σε τέτοιο βαθμό που συνδιαμόρφωσε και μέρη από τις συνθέσεις των MAYHEM. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το εκπληκτικό lead κιθαριστικό θέμα του “Buried by time and dust” και μπήκε στην ηχογράφηση του “De mysteriis dom sathanas”, ενώ στην πρώτη του μορφή δεν υπήρχε. Το ίδιο ισχύει και σε αρκετά ακόμα σημεία του δίσκου, τα οποία ήταν ιδέες του Snorre όπως το “From the dark past”.
Τα μισά κομμάτια του “De mysteriis dom.sathanas” είχαν ολοκληρωθεί και παρουσιαστεί στα live τους το 1990 με τον Dead να υπογράφει τους στίχους. Το μόνο κομμάτι που δεν είχε ολοκληρωθεί συνθετικά, αλλά μόνο στιχουργικά ήταν το “Life eternal”.
Οι ηχογραφήσεις του “De mysteriis dom. sathanas” έγιναν το καλοκαίρι του 1992 στην κεντρική αίθουσα του Grieghallen στο Bergen με μηχανικό ήχου τον Eirik Hundvin (Pytten). Τον είχε συστήσει ο Varg Vikernes, με τον οποίο είχε κάνει τις ηχογραφήσεις των album του και είχε εκείνη την περίοδο ακόμα καλές σχέσεις με τον Euronymous. H καινοτομία του, τότε, 42χρονου παραγωγού ήταν να τοποθετήσει τα τύμπανα στην κεντρική αίθουσα που ήταν προορισμένη για κλασική μουσική. Το αποτέλεσμα γιγαντώθηκε στην τελική μίξη επειδή ο Hellhammer ανέβαζε τη στάθμη της έντασης των drums όποτε ο Pytten γυρνούσε την πλάτη του από την κονσόλα.
Φωνητικά κλήθηκε να κάνει ο Ούγγρος Attila Csihar των TORMENTOR, ο οποίος ήταν διαβόητος για την ερμηνεία του στο “Anno domini” demo του 1989. Οι ηχογραφήσεις των φωνητικών κράτησαν δύο βδομάδες και έγιναν με την επίβλεψη του Pytten στα ίδια studios. O frontman αναφέρει πως έγιναν υπό το φως των κεριών και η ερμηνεία του έχει μείνει στην ιστορία. Ο ίδιος φεύγοντας από το studio κράτησε μόνο μια κασέτα με 5 κομμάτια σε rough mix, η οποία κυκλοφόρησε σε CD το 2008 με τον τίτλο “Life eternal” από την Saturnus Productions. Λίγο καιρό μετά, η δολοφονία του Euronymous θα διέκοπτε πλήρως την επικοινωνία του με τους MAYHEM, γεμίζοντάς τον με απογοήτευση και μόνη ανάμνηση από τις ηχογραφήσεις εκείνη την κασέτα.
Λίγο καιρό πριν δολοφονηθεί από τον Varg Vikernes, ο Euronymous είχε έρθει σε επαφή με τον Necrobutcher ζητώντας του να ηχογραφήσει εκ νέου τα μέρη του μπάσου που είχε αναλάβει ο Vikernes. Τελικά αυτό δεν έγινε όπως και η παράκληση των γονιών του Euronymous προς τον Hellhammer να επαναηχογραφήσει το μπάσο εκείνος. Εκείνος συμφώνησε, αλλά δεν το έκανε και έτσι διασώθηκαν οι μπασογραμμές του Vikernes σε κομμάτια όπως το “Life eternal”
Οι σχέσεις του Varg Vikernes και του Euronymous εντάθηκαν λόγω, κυρίως, οικονομικών διαφορών από τις πωλήσεις των δίσκων των BURZUM που κυκλοφόρησαν από την Deathlike Silence. Η ανταλλαγή «απειλών θανάτου» το καλοκαίρι του 1993 εκτράχυνε την κατάσταση και το αποτέλεσμα ήταν να ξεκινήσει με αμάξι μαζί με τον Snorre Ruch από το Bergen στο Οσλο. Ξημερώματα της 10^ης Αυγούστου και μετά από έντονη λογομαχία, μαχαίρωσε 23 φορές τον Euronymous στο σπίτι του, σκορπίζοντας τη θλίψη σε φίλους και οπαδούς των MAYHEM.
Στο εξώφυλλο του “De mysteriis dom. Sathanas” δεσπόζει ο καθεδρικός ναός Nidaros που βρίσκεται στο Trondheim. Ο Euronymous με τον Vikernes σχεδίαζαν από κοινού να την ανατινάξουν με μεγάλη ποσότητα εκρηκτικών.
Στον τίτλο του “De mysteriis dom. Sathanas” το dom έχει τελεία, υποδεικνύοντας ότι είναι σύντμηση λατινικής λέξης, που πιθανολογείται να είναι dominus ή domini. Γραμματικά είναι λάθος όποιο κι αν είναι από τα δύο, όπως και η παρουσία του h στην αναφορά του Σατανά. Αυτό αιτιολογείται από το γεγονός ότι το εμπνεύστηκαν από τον τίτλο του αρχαίου ελληνικού βιβλίου “De Mysteriis Aegyptiorum“ (Περὶ των Αιγυπτίων μυστηρίων) του Ιάμβλιχου.
Στις 24/5/1994 κυκλοφόρησε τελικά το “De mysteriis dom. sathanas” από την Deathlike silence, σηματοδοτώντας το τέλος μιας δεκαετούς πολυτάραχης πορείας και την απαρχή μιας καινούριας εποχής για τους MAYHEM. Στην κηδεία του Euronymous συναντήθηκαν ο Necrobutcher και ο Hellhammer και συμφώνησαν να ξεκινήσουν το group από την αρχή, προτείνοντας τη θέση του τραγουδιστή στον Maniac. Αν και στην αρχή ήταν επιφυλακτικός, τελικά συμφώνησε. Τη θέση του κιθαρίστα και βασικού συνθέτη ανέλαβε ο, τότε, 19χρονος Rune Eriksen (Blasphemer), με τον οποίο ηχογράφησαν 3 full length albums και ένα EP μέχρι το 2008, χρονιά που αποχώρησε από τους MAYHEM,