Σάββατο βράδυ. Ο δρόμος μας οδηγεί στο Temple. Τι θα δούμε εκεί απόψε; Το release live των Αθηναίων MEDEN AGAN, για το τελευταίο τους πολύ δυνατό και φιλόδοξο “My name is Katherine” (μια και συνοδεύεται από μια φερώνυμη νουβέλα γραμμένη από τη τραγουδίστρια της μπάντας Δήμητρα Παναρίτη). Έχοντας ξαναδεί το συγκεκριμένο σχήμα στο σανίδι με την τωρινή σύνθεση (αρκετές φορές κιόλας), είχα απαιτήσεις. Τη βραδιά πλαισίωναν οι NEGATIVE CONTRAST αλλά και οι SACRIFICIAL DEATH. Ιδιότυπο line-up. Αλλά, θα αναπτυχθεί καταλλήλως παρακάτω αυτό, γιατί έχουμε πράγματα να πούμε γενικότερα. Αλλαγή παραγράφου, για να δούμε τι και πως έλαβε χώρα.
Στις 8:30 κατά το πρόγραμμα (που τηρήθηκε με ευλάβεια), οι death/thrashers SACRIFICIAL DEATH. Πολύ μου αρέσουν οι τύποι αυτοί. Πάρα πολύ όμως! Ανεβαίνουν με αέρα, με θράσος και πώρωση και σε παίρνουν μαζί τους. Είτε σε κομμάτια από το “Glory of the dead” EP είτε στα κομμάτια από το επερχόμενο full-length (“Flesh of deceit”, “Demise of the ritual”, “Absolute catharsis”, “Fetch us their souls”), καταφέρνουν να διαλύουν σβέρκους, δείχνοντας παράλληλα και την παικτική τους κλάση (σε σημεία χάζευα τους δύο κιθαρίστες). Κερασάκι στη τούρτα, η διασκευή στο “Zombie ritual” των πατέρων DEATH. Πιο δεμένοι, σε σημεία ταχύτεροι από ότι τους θυμόμουν στο περσινό live με AMKEN και SPEEDRUSH (που πάντα είναι θετικό γνώρισμα σε τέτοιες μπάντες).
Ευχαρίστησαν απλά και λιτά το χώρο και τους MEDEN AGAN για τη πρόσκληση, αφήνοντας συντρίμμια πίσω τους. Ο thrasher μέσα μου, ήταν πάρα μα πάρα πολύ χαρούμενος, ενώ ανυπομονώ για δικό τους headline show, γιατί κοινό έχουν, υλικό έχουν, ο δίσκος έρχεται, θα φάμε καλά όταν βγει! Ωστόσο, σκεπτόμενος τις λοιπές μπάντες της βραδιάς, προβληματίστηκα. Έχεις μια death/thrash μπάντα να ανοίγει ένα live που κινείται σε σαφώς πιο “λυρικά” ούτως ειπείν μονοπάτια ως επί το πλείστον; Μόνο εμένα μου φαίνεται ότι κατά κανόνα αυτό, δεν θα δουλέψει; Δεν είναι καν μια μπάντα που έχει ατμοσφαιρικά στοιχεία αναμεμειγμένα με ακραία, για να πεις ότι “δίνουν την ακραία νότα, αλλά δένουν”. Τέλος πάντων, πάμε παρακάτω.
Μια συνέχεια που επεφύλασσε τους NEGATIVE CONTRAST. Alternative/progressive rock γράφει το δελτίο τύπου που διάβασα. Να σας πω την αμαρτία μου, πρώτη φορά εκεί θα τους άκουγα, στη σκηνή πάνω. Εκεί που όλοι κρίνονται. Εάν έπρεπε να σας κατευθύνω αναφέροντας ορισμένες μπάντες που άκουσα στο υλικό τους θα ήταν οι TOOL, LEPROUS, DREAM THEATER, JINJER (μείον τα ξεσπάσματα), μέχρι και λίγο από EVANESCENCE. Συνταγή για να μπούμε για τα καλά στο κλίμα θα σκεφτείτε. Προσωπικά, να σας πω, δεν ενθουσιάστηκα. Δεν ήταν κακοί σε καμία των περιπτώσεων, απλά ένιωσα ότι εν αντιθέσει με τις επιρροές τους, οι ίδιοι ήταν κάπως μονοδιάστατοι συνθετικά. Έπρεπε να με ταξιδέψουν με το υλικό τους, αλλά δεν το πήρα εγώ αυτό.
Προς τιμήν τους, ήταν φιλότιμοι στο σανίδι, ειδικά η τραγουδίστρια που έκανε κάθε προσπάθεια να πάρει το κοινό με το μέρος της, δίχως να παραλείψει να ευχαριστήσει το χώρο για τη φιλοξενία και τους ίδιους τους MEDEN AGAN για τη πρόσκληση. Ευελπιστώ να δω μια κάποια εξέλιξη γιατί οι βάσεις είναι καλές, απλά χρειάζεται δουλειά στο υλικό για να ξεχωρίσουν. Για την ιστορία, τιμήθηκαν τόσο το ντεμπούτο full-length “We’re all pawns here” (“Machines”), το EP “Outcast” (“Used”, “Outcast”), το τελευταίο single “Paralyzed”, ενώ ακούσαμε και τα “Sick”, “Owned” και “Heavens above”.
Περνάμε τώρα στο κυρίως πιάτο της βραδιάς. MEDEN AGAN. Μια μπάντα που χωρίς ιδιαίτερες τυμπανοκρουσίες έχει χτίσει το κοινό της, παρά τις αλλαγές σύνθεσης των προηγούμενων ετών. Σταθεροί πλέον στο κομμάτι της φωνής για δεύτερο σερί δίσκο (που αντανακλάται και στην άνεση των συνθέσεων αλλά και στο μεταξύ τους επί σκηνής δέσιμο), έρχονται φορτσάτοι στα πλαίσια της περιοδείας προώθησης του δίσκου τους “My name is Katherine”. Ένας δίσκος που παίχτηκε στην ολότητά του, δείχνοντας δύο πράγματα. Πρώτον, πόσο πολύ πιστεύουν σε αυτό. Δεύτερον, πόσο όμορφα έχει μεστώσει ο ήχος της μπάντας αυτής και πως αυτό αποτυπώνεται στο σανίδι.
Από το μπάσιμο του “Moth” (τι φοβερό κομμάτι), όλα έγειραν υπέρ τους και δεν το αφήσανε στιγμή να αλλάξει. Ενδιάμεσα παρέλασε υλικό από προηγούμενες δουλειές τους: “Lacrima dei” (“Embrace the sorrow”, “Portal of fear”, “Everlasting pain”) και “Catharsis” (“The purge”, “No escape”, “Lustful desires”). Η Δήμητρα έχει δώσει το δικό της χρώμα φωνητικά στα πρώιμα κομμάτια της μπάντας, έχοντας στεριώσει για τα καλά στο συγκρότημα. Το δε κοινό, έχει αγκαλιάσει τα κομμάτια του τελευταίου πονήματος των MEDEN AGAN, συμμετέχοντας καθ’ όλη τη διάρκεια των 90 λεπτών της συναυλίας.
Επιπλέον έκπληξη της βραδιάς, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος καλεσμένος φωνητικά στην διασκευή στο (κλασσικό πλέον) “Wish I had an angel” (NIGHTWISH), που έχω να πω, αν αποδίδει έτσι κρυωμένος (όπως τονίστηκε), ο άνθρωπος δεν πιάνεται πραγματικά! Και με το δίδυμο “No escape”/”Lustful desires” μας καληνύχτισαν, με το ρολόι να δείχνει λίγο μετά τις 12. Ένα πολύ δυνατό βράδυ εγχώριων σχημάτων, με μπάντες που είτε είναι σε φάση προετοιμασίας δίσκου, είτε είναι όπως ο headliner, που είναι στην καλύτερη του φάση συνθετικά/συναυλιακά. Νιώθω ότι πάνε για πολλά ακόμα, αν συνεχίσουν έτσι! Πάντα τέτοια!
Στα επόμενα, με υγεία!
Γιάννης Σαββίδης
Φωτογραφίες: Έλενα Βασιλάκη
