Όπως η αγάπη, έτσι και το μίσος, είναι συναισθήματα που μπορούν να ωθήσουν έναν άνθρωπο εκτός των ορίων του. Στην προκειμένη περίπτωση, το μίσος που ένιωθε ο Dave Mustaine για τους METALLICA όταν τον έδιωξαν από τις τάξεις τους το 1983, ήταν τόσο που τον ώθησε να φτιάξει μια μπάντα που θα χτυπούσε στα ίσα τους πρώην συνεργάτες του. Φυσικά, η ιστορία τον δικαίωσε, καθώς οι MEGADETH, έχουν φτάσει να συγκαταλέγονται σε ένα από τα μεγαλύτερα metal ονόματα αυτή τη στιγμή, και μέλος της Big 4 thrash ομάδας. Όλα όμως έχουν μια αρχή. Και η αρχή έγινε εδώ, με το “Killing Is My Business… and Business Is Good!” που κυκλοφόρησε σαν σήμερα το 1985. Οι ιστορίες πίσω από το άλμπουμ αυτό, αρκετές, και πιστεύω ότι αξίζει να διαβάσετε το σχετικό Insider αλλά και να ακούσετε και τα δύο podcast με ιστορίες γύρω από τους MEGADETH, δια χειρός και στόματος Σάκη Φράγκου, με πολλές και ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες. Αρκετά όμως σας ζάλισα, φύγαμε!
The “Killing Is My Business… and Business Is Good!” countdown
- “These boots” (Nancy Sinatra cover) (3.36)
Προφανέστατη η επιλογή στην τελευταία θέση, καθώς εδώ οι MEGADETH πήραν το πασίγνωστο “These boots” της Nancy Sinatra και του άλλαξαν τα φώτα, κάνοντας το κυριολεκτικά αγνώριστο, φέρνοντας το στα δικά τους μέτρα. Διασκεδαστικό αλλά μέχρι εκεί. Στην remaster έκδοση ακούγεται ελαφρώς παραλλαγμένο εξαιτίας των λόγων που θα διαβάσετε, αν δεν έχτε διαβάσει ήδη, στο Insider του Σάκη, αλλά εμείς ως παραδοσιακοί τύποι προτιμούμε την αυθεντική εκτέλεση.
- “Chosen ones” (2.55)
Το πιο τσαχπίνικο, ας μου επιτραπεί η έκφραση, τραγούδι του δίσκου. Mid tempo κομμάτι με πολύ ψαγμένο riff και αυτή την πανέξυπνη μπασογραμή από τον Ellefson προς το τέλος του. Πολύ όμορφο κομμάτι, που όμως εκτιμώ ότι ακούγεται λίγο παράταιρο σε σχέση με τα υπόλοιπα.
- “Last rites/Loved to Deth” (4.41)
Κλασικό δείγμα πρωτόλειου thrash της εποχής, το κομμάτι που ανοίγει τον δίσκο, χωρίς να είναι κάτι το εξαιρετικό, εξυπηρετεί απόλυτα τον σκοπό του, καθώς μας συστήνει τους MEGADETH με ιδανικό τρόπο. Οργισμένο τραγούδι, με μια πιο in your face συμπεριφορά, απόρροια προφανώς των συναισθημάτων που κατέκλυζαν τον Mustaine εκείνη την εποχή. Το μίσος που λέγαμε στην αρχή….
- “Mechanix” (4.25)
Μπορεί να το μάθαμε ως το “The four horsemen” από τους METALLICA, όμως η αυθεντική του μορφή είναι ετούτη εδώ. Μια από τις κληρονομιές που άφησε ο Mustaine στην προηγούμενη του μπάντα, το “Mechanix” ακούγεται εδώ ελαφρώς παραλλαγμένο σε σύγκριση με το “The four horsemen” . Το κλασικό riff είναι εδώ, το “Mechanix” όμως ακούγεται πιο τραχύ, πιο ωμό και επιθετικό ενώ απουσιάζει και το ήρεμο break που ξέραμε. Αν με ρωτήσετε, προτιμώ την εκτέλεση που μάθαμε από το “Kill’em all”, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το “Mechanix” υστερεί. Καθόλου όμως.
- “Looking down the cross” (5.02)
Ξεκάθαρα το πιο ξεχωριστό κομμάτι του δίσκου, χωρίς να ακούγεται παράταιρο όπως το “Chosen ones”, το “Looking down the cross” είναι ένα μικρό δείγμα από το τι θα μας πρόσφερε ο Mustaine στο μέλλον. Εξαιρετική εισαγωγή και τις ταχύτητες να εναλλάσσονται ιδανικά, το “Looking down the cross” είναι από εκείνα τα τραγούδια που έδειχναν από την αρχή ότι οι MEGADETH δεν ήταν άλλη μια τυχαία thrash μπάντα αλλά ήταν προορισμένοι για πολλά περισσότερα. Ενδεχομένως θα μπορούσε να βρίσκεται και σε υψηλότερη θέση. Από την άλλη όμως, η συνέχεια είναι σαφώς καλύτερη.
- “Killing Is My Business… and Business Is Good!” (3.07)
Πάμε στα πιο δύσκολα τώρα και στα τρία πιο αγαπημένα μου κομμάτια του δίσκου. Χωρίς ιδιαίτερη σειρά προτίμησης και για χάρη της στήλης, στην τρίτη θέση μπαίνει το ομώνυμο κομμάτι. Εισαγωγή με ένα mid tempo riff προτού ξεσπάσει το μακελειό που περιγράφεται στους στίχους. Το fast break στο τέλος του κομματιού είναι για σεμινάριο. Κομματάρα!
- “Rattlehead” (3.43)
Τι απίστευτα πορωτικό κομμάτι είναι το “Rattlehead” ! Από εκείνα τα τραγούδια που συγκλονίζουν με την ορμητικότητα τους. Κλασικό MEGADETH τραγούδι με άλλο ένα φοβερό εναρκτήριο riff και το σφυροκόπημα μέχρι το τέλος του, το “Rattlehead” μπαίνει άνετα στη λίστα με τα best of της μπάντας. Και αν σκεφτεί κανείς τι κομματάρες έχουν γράψει, καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό για την αξία του.
- “The skull beneath the skin” (3.48)
Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το “The skull beneath the skin” είναι από εκείνα τα κομμάτια που έδειχναν από τότε τι τεράστια μπάντα θα γινόταν η ομάδα του Mustaine. To “The skull beneath the skin” μπορεί να μην αγγίζει τις υψηλές ταχύτητες του “Rattlehead” για παράδειγμα, έχει όμως αυτές τις απίστευτες αλλαγές στα riffs που ακόμα και τώρα αφήνουν τον ακροατή με το στόμα ανοιχτό. Για τον Mustaine όμως είναι άλλη μια μέρα στη δουλειά. Από το άκρως διαστροφικό riff της εισαγωγής του, καταλαβαίνει κανείς ότι κάτι πολύ ξεχωριστό θα ακολουθήσει. Κατά την ταπεινή μου άποψη, μιλάμε για το κομμάτι που έθεσε τις βάσεις για την μετέπειτα πορεία των MEGADETH, και για αυτό αξίζει να βρίσκεται στην πρώτη θέση. Και συναισθηματικά μιλώντας, αυτό μαζί με το “Rattlehead” ήταν τα πρώτα κομμάτια MEGADETH που άκουσα πιτσιρικάς, οπότε ένα παραπάνω δέσιμο μαζί τους, υπάρχει. Αριστούργημα.
Αντί επιλόγου. Αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, όπως λένε, οι MEGADETH με το “Killing…..” έκαναν ένα τεράστιο βήμα για μια καριέρα που, ενδεχομένως ούτε ο ίδιος ο Mustaine να μην φανταζόταν. Και μπορεί η συνέχεια να ήταν σαφώς καλύτερη, όμως η αρχή για την ένδοξη πορεία τους ξεκίνησε από αυτόν τον δίσκο. Άγουρο ντεμπούτο, με τις αδυναμίες του, τα ψεγάδια του, αλλά και τις κομματάρες του και έναν Mustaine να ακροβατεί ιδανικά ανάμεσα στην τρέλα και την ευφυΐα, τροφοδοτούμενος από το κίνητρο της εκδίκησης απέναντι στους METALLICA. Σαφέστατα και δεν συγκαταλέγεται στις καλύτερες δουλειές των MEGADETH αλλά δεν αμφισβητείται από κανέναν ότι από εδώ ξεκίνησε να γράφεται ιστορία. Απλά, λιτά, ξεκάθαρα. Και για τους διαφωνούντες….
RATTLE YOUR GODDAMNED HEAD
Θοδωρής Κλώνης
