Αν και σχετικά νεοσύστατη μπάντα οι Βρετανοί MEMORIAM, είναι αρκετά παραγωγικοί, αφού σε ετήσια βάση κυκλοφορούν νέο άλμπουμ (με εξαίρεση τα δύο τελευταία τους, που κυκλοφόρησαν ανά δύο χρόνια, λόγω των περιπετειών που ζούμε εσχάτως). Αυτό βέβαια ήταν κάτι που στα 80s συνηθιζόταν, τότε που πολλές μπάντες / μουσικοί ξεκινούσαν την καριέρα τους, όντας νέοι, γεμάτοι δίψα, όρεξη και ιδέες, κυνηγώντας την επιτυχία και για αυτόν τον λόγο το μόνο που έκαναν ήταν να περιοδεύουν και να ηχογραφούν, όσο το δυνατόν πιο συχνά.
Οι MEMORIAM ξεκίνησαν το 2015 από τους Karl Willetts, Frank Healy, Scott Fairfax και Andrew Whale, με τα τρία από τα τέσσερα μέλη να είναι βετεράνοι του Βρετανικού death metal, με σκοπό να συνεχίσουν να παίζουν την μουσική που τους αρέσει και μετά το άδοξο και ίσως αρκετά πρόωρο τέλος των BOLT THROWER (και αφού τα υπόλοιπα μέλη του θρυλικού αυτού συγκροτήματος δεν ήθελαν να συνεχίσουν). Τόσο μουσικά, όσο και στιχουργικά συνεχίζουν εκεί ακριβώς που σταμάτησαν οι BOLT THROWER, δηλαδή old school death metal με πολεμική θεματολογία, οπότε και οι όποιες συγκρίσεις είναι κάτι παραπάνω από απλά αναμενόμενες. Άλλο ένα χαρακτηριστικό στοιχείο του ήχου τους, είναι η παντελής απουσία solos, κάτι που βέβαια παρατηρείται και σε κάποιες ακόμα μπάντες του ακραίου ήχου. Και είναι αυτό κακό; Και ναι και όχι. Οι απόψεις διίστανται. Βέβαια στην περίπτωση των MEMORIAM, η ύπαρξη solos δεν κρίνεται αναγκαία, ούτε θα επέφερε κάποια διαφορά, αφού το υλικό τους ακούγεται, αν και απλοϊκό, αρκετά πλήρες. Βασίζεται στα βαριά, ογκώδη και άλλοτε groovy riffs του Scott Fairfax, το σφιχτοδεμένο rhythm section των Frank Healy και Spikey T. Smith (ντράμερ με πλούσιο βιογραφικό) που εδώ και κάποια χρόνια έχει αντικαταστήσει τον Andrew Whale και τα καταπληκτικά brutal μεν, αλλά δίχως υπερβολές, φωνητικά του Karl Willetts.
Άλλοτε πιο επιθετικοί, άλλοτε πιο επικοί, άλλοτε πιο ατμοσφαιρικοί και σκοτεινοί, πάντα όμως υπό το πρίσμα του death metal (αναμειγμένο με ολίγον crust), παραμένουν επίκαιροι και ίσως περισσότερο από ποτέ (και λόγω της θεματολογίας των στίχων τους). Όσον αφορά την ταχύτητα, κινούνται στα γνωστά mid tempo μονοπάτια, δίχως να απουσιάζουν τα κάποια up tempo σημεία, αλλά και τα κάποια πιο doomy περάσματα. Και αυτή ακριβώς η απλή αλλά επιτυχημένη συνταγή είναι που ακολουθείται και στο νέο πέμπτο τους άλμπουμ, που φέρει τον τίτλο “Rise to power” (αποτελεί το δεύτερο μέρος της νέας τους τριλογίας που ξεκίνησε με το “To the end”) και το οποίο απαρτίζεται από οκτώ κομμάτια, ισάξια μεταξύ τους θα έλεγα (βέβαια η περιορισμένη Boxset έκδοση του άλμπουμ περιέχει δύο επιπλέον). Στα συν του άλμπουμ η εξαιρετική παραγωγή του πολύ έμπειρου Russ Russell και το για άλλη μία φορά καταπληκτικό εξώφυλλο, δημιουργία του πασίγνωστου σχεδιαστή εξωφύλλων Dan Seagrave κι εξ αρχής μόνιμου συνεργάτη τους. Εν ολίγοις το άλμπουμ τα έχει όλα και συμφέρει. Επενδύστε άφοβα!
9 / 10
Χάρης Κατινάκης
