MEMORIAM – “To the end” (Reaper Entertainment)

Πολέμου το ανάγνωσμα. Οι Βρετανοί MEMORIAM, 2 χρόνια παρά κάτι μήνες μετά το “Requiem for mankind” μας απασχολούν εκ νέου με κυκλοφορία. Σημαντικός πόντος για την εργατικότητά τους. Ανεξαρτήτως ποιότητας, το να βγάζεις τόσο συχνά υλικό, δείχνει μια μπάντα που θέλει να δουλέψει. Αυτή τη φορά, ο δίσκος κυκλοφορεί από την θυγατρική της Nuclear Blast, Reaper Entertainment, φέροντας τον τίτλο – δήλωση “To the end”. Εξώφυλλο, ανέλαβε φυσικά, ο Κύριος Dan Seagrave, με το αποτέλεσμα να είναι σταθερά πανέμορφο. Αρκετά με τα γύρω-γύρω όμως, πάμε στην ουσία του πράγματος.

Έναρξη δίσκου, και το σύνθημα εδόθη “Onwards into battle one more time”. “Onwards into battle” λοιπόν, συνεχίζοντας από εκεί που μας άφησε ο προκάτοχος του. Ένα επιβλητικό μπάσιμο, δείχνοντας πως η μπάντα βρίσκεται στο σωστό μονοπάτι. Το “This war is won” αναλαμβάνει να ανεβάσει τα γκάζια, γυρίζοντας μας σε μέρες “For victory” με ένα πολύ όμορφο σπάσιμο για το solo. Η μελωδική εισαγωγή του “No effect” φανερώνει μια διαφορετική πτυχή των MEMORIAM, βγάζοντάς τους στιγμιαία από τη σκιά των BOLT THROWER, όπως και το “Failure to comply” που βάζει κάποια λίγο πιο μοντέρνα στοιχεία στο γνωστό ηχητικό τους μοτίβο.

Ακριβώς στη μέση, το θρηνητικό, αργόσυρτο στα πρότυπα σχεδόν των ASPHYX, “Each step (one closer to the grave)”, σαν διάλειμμα από το προηγούμενο “πακέτο” τραγουδιών. Το δε ομώνυμο που το διαδέχεται, ανεβάζει σταδιακά τα γκάζια από εκεί, με τον drummer Spikey T.Smith να τα διαλύει όλα! Να σημειωθεί εδώ, ότι είναι το δισκογραφικό του ντεμπούτο με το συγκρότημα μετά την έξοδο του παλαιού γνώριμου από την εποχή των  BOLT THROWER, Andy Whale. Και φυσικά, περνάει τις εξετάσεις με άριστα. “Vacant stare” ξεκινάει με μαρσαριστό mid-tempo riff, προτού συνεχίσει να γκρουβάρει πιο SLAYER-ικά. Το industrial σχεδόν πείραμα του “Mass psychosis” δεν είναι σώνει και ντε κακό. Αλλά εγώ προσωπικά, θα το ήθελα εκτός δίσκου, μου χαλάει το κλίμα. Πανηγυρικό κλείσιμο του δίσκου, με το “As my heart grows cold” να δείχνει μια “μελαγχολική” πτυχή των MEMORIAM, κλείνοντας πολύ όμορφα ένα αξιοπρεπέστατο δίσκο.

Εν κατακλείδι, οι MEMORIAM, παραδίδουν το δεύτερο συνεχόμενο δίσκο με λόγο ύπαρξης στην τεσσάρων άλμπουμ δισκογραφία τους. Ένα καλό αποτέλεσμα που θα μπορούσε να είναι καλύτερο μόνο στο τομέα των φωνητικών (όπου θα ήθελα τον λατρεμένο μου Karl λίγο πιο ψυχωμένο). Ωστόσο, βρίσκονται σε καλό δρόμο, και αυτό μετράει εν τέλει.

7 / 10

Υ.Γ.: Για όσους αναζητούν BOLT THROWER-ικά ακούσματα αναλόγου ποιότητας και άνω, προτείνονται τόσο οι Βρετανοί DEATH KOMMANDER με το “Pro patria mori”, όσο και οι Αμερικανοί FROZEN SOUL με το “Crypt of ice”.

Γιάννης Σαββίδης