a
Το νέο μιας νέας κυκλοφορίας των Σουηδών MESHUGGAH αποτελεί πρόσχαρο νέο ειδικά το τελευταίο διάστημα με τον Covid-19 να καραδοκεί και να μονοπωλεί την καθημερινότητά μας. Η δισκογραφική τους εταιρεία, η Atomic Fire, μας κάλεσε να ακούσουμε στις 14 Ιανουαρίου, το ένατο κατά σειρά ολοκληρωμένο άλμπουμ τους με τον τίτλο “Immutable” με επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας την 1η Απριλίου και ο drummer Tomas Haake ήταν εκεί για να μας υποδεχτεί πριν την ακρόαση του δίσκου και να μιλήσουμε σχετικά με αυτό στη συνέχεια.
Έξι χρόνια έχουν περάσει από το “The violent sleep of reason”, το μεγαλύτερο κενό που έχει υπάρξει μεταξύ δύο κυκλοφοριών στα τριάντα τρία χρόνια που δισκογραφούν και με τον κιθαρίστα Fredrik Thordendal για πρώτη φορά να μένει εκτός της συνθετικής διαδικασίας μιας και ο ίδιος ήθελε να αφοσιωθεί στο χτίσιμο του προσωπικού του studio καθώς και στη δημιουργία του δεύτερου προσωπικού του άλμπουμ.
Στο “Immutable” υπάρχουν δεκατρία τραγούδια και διαρκεί σχεδόν εξήντα έξι λεπτά, το μεγαλύτερο σε διάρκεια άλμπουμ τους μέχρι στιγμής και με όλα τα μέλη του συγκροτήματος να έχουν πατήσει τα πενήντα, με εξαίρεση των δέκα χρόνια νεότερο μπασίστα, Dick Lovgren. Ο τίτλος του άλμπουμ θα λέγαμε πως είναι συμβολικός μιας και δηλώνει πως οι MESHUGGAH παραμένουν αμετάβλητοι όλα αυτά τα χρόνια παρά το γεγονός πως εξελίσσονται δίσκο με δίσκο. Το εξώφυλλο το έχει αναλάβει για άλλη μία φορά ο Luminokaya, το μεγαλύτερο μέρος του έχει ηχογραφηθεί στα Sweetspot Studios στο Halmstad, με τα φωνητικά του Jens Kidman και τα lead του Fredrik Thordendal να ηχογραφούνται στα προσωπικά τους studio και με τη μίξη να αναλαμβάνουν οι Rickard Bengtsson και Staffan Karlsson (ARCH ENEMY, GRAND MAGUS, FIREWIND) και το mastering o Vlado Meller (METALLICA, SLAYER, SYSTEM OF A DOWN, R.A.T.M.)
Στην μοναδική ευκαιρία που είχαμε να ακούσουμε το άλμπουμ, σας παραθέτουμε τις πρώτες μας εντυπώσεις.
MESHUGGAH – “Immutable” (Atomic Fire)
- “Broken cog” (5:35)
Riff σε φάση “Catch thirtythree”, mid-tempo ταχύτητες χωρίς ξεσπάσματα, με καθαρά/ψιθυριστά φωνητικά στο μεγαλύτερο μέρος του και στακάτο παίξιμο.
- “The abysmal eye” (4:55)
Αλλαγή στις ταχύτητες με ρυθμό που σε γραπώνει και σε αιφνιδιάζει και δίκαση από τον Haake. Αρκετές πλάτες από τη δεύτερη κιθάρα και solo-βραχυκύκλωμα από τον Fredrik Thordendal. Πολυδιάστατο τραγούδι με αλλαγή tempo κι έντονο groove στο τελευταίο λεπτό.
- “Light the shortening fuse” (4:28)
Κλασικός MESHUGGAH ρυθμός, spacey πλάτες, με τα φωνητικά του Jens Kidman να ακούγονται πιο γήινα. Τονίζεται αρκετά ο πιο οργανικός ήχος που έχουν επιλέξει και αυτή η αίσθηση το κάνει αρκετά πιο ακραίο ως άκουσμα. Αρκετά heavy τραγούδι.
- “Phantoms” (4:53)
Εμμονικό κυκλικό riff, στιβαρές κιθάρες, στο ίδιο tempo με το προηγούμενο τραγούδι και “Chaosphere” ατμόσφαιρα. Στο τρίτο λεπτό μπαίνει μονόχορδο riff μεγαλείου “Nothing”, από αυτά που σου βάζουν σε challenge αν μπορείς να κρατηθείς και να μην κάνεις headbanging.
- “Ligature marks” (5:13)
Συνεχίζει από κει μας άφησαν με το “The violent sleep of reason”. Έντονα bend στην κιθάρα και βυθίσματα με την δεύτερη κιθάρα να σιγοντάρει σε πιο lead ύφος.
- “God he sees in mirrors” (5:28)
Πιο περίπλοκη MESHUGGAH σύνθεση με τον Tomas Haake να το παίρνει πάνω του στα τύμπανα και να μη σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Ρομποτικές κιθάρες σε σημεία με τον Thordendal να παίζει ένα από τα χαρακτηριστικά του lead που η επανάληψή του σου καίει το μυαλό.
- “They move below” (9:35)
Instrumental σύνθεση με καθαρή κιθάρα ως intro για παραπάνω από δύο λεπτά που διακόπτεται από ένα slide riff, αρκετά heavy, με την ατμόσφαιρά του να είναι αυτή που σε κερδίζει στο τέλος. O ίδιος ο Haake μας είπε πως έχει μία πιο stoner διάθεση και είναι σημαντικό πως το τραγούδι παραμένει MESHUGGAH παρά την απουσία της φωνής του Kidman, που αποτελεί βασικό τους χαρακτηριστικό. Μεταξύ τους τα μέλη αναφέρονταν ως “Orion 2”.
- “Kaleidoscope” (4:07)
Επιβλητικό εισαγωγικό riff με lead από τον Thordendal στα δυόμιση λεπτά με ένα εκπληκτικό break όπου η μία κιθάρα παίζει μόνη της στο ένα κανάλι και μέχρι να μπουν τα υπόλοιπα όργανα είναι λες και έχει ανοίξει στα δύο η Ερυθρά Θάλασσα και σε πνίγει μέσα της.
- “Black cathedral” (2:00)
Ιντερλούδιο με κιθάρες σε tremolo picking ύφος, χωρίς να τις συνοδεύει κάποιο άλλο όργανο, αρκετά βορβορώδες και σε σχεδόν black metal ύφος. Θα περίμενες να μπει ο Haake με ένα υπερηχητικό blast-beat κάτι που ίδιος μας είπε πως δεν θα έκανε ποτέ για τον απλό λόγο πως δεν μπορεί να παίξει γρήγορα.
- “I am that thirst” (4:40)
Εδώ έχουμε MESHUGGAH τελευταίας κοπής με τις μεγαλεπήβολες στιγμές του “Obzen”. Προσδίδουν αρκετά στην ατμόσφαιρα οι aerie κιθάρες που λειτουργούν κάτι παραπάνω από χαλί σε ολόκληρο σχεδόν το άλμπουμ. Εμβόλιμο κλασικό doom metal riff στο τρίτο λεπτό με συγχρονισμένο παίξιμο από όλους που σε οδηγεί μέχρι το τέλος.
- “The faultless” (4:48)
Riff παραπλήσιο του “Rational gaze” όπου αλλάζει όταν μπαίνουν τα φωνητικά. Γεμίσματα στη δίκαση, άλλο ένα solo από τον Thordendal κι ένα χαρακτηριστικό MESHUGGAH τραγούδι που πρέπει να υπάρχει σε κάθε τους δίσκο.
- “Armies of the preposterous” (5:15)
Ανεβαίνουν οι ρυθμοί με μπροστάρη τον Tomas Haake και το ισοπεδωτικό του drumming με τις κιθάρες να πατάνε πάνω του με πωρωτικά κοψίματα. Από τα τραγούδια που trip-άρεις με τα επαναλαμβανόμενα μέρη και τις λεπτομέρειες που κρύβονται.
- “Past tense” (5:46)
Λειτουργεί περισσότερο ως outro με καθαρές κιθάρες και κάποιες prog/new age συγχορδίες σαν να είναι παιγμένες από midi. Κάτι παραπλήσιο με το “The last vigil” από το “Koloss”.
Σε γενικές γραμμές το “Immutable” δεν πατάει σε κάποιο συγκεκριμένο μοτίβο. Με κάθε τους κυκλοφορία οι MESHUGGAH καταφέρνουν και αποστασιοποιούνται από το προηγούμενο άλμπουμ τους διατηρώντας την ίδια στιγμή τον χαρακτήρα τους ακέραιο. Διαφορές υπάρχουν και μπορεί να μην είναι τόσο διακριτές με το πρώτο άκουσμα όπως ήταν πχ η μετάβαση από δίσκο σε δίσκο μέχρι και το “Obzen” πχ. Τα ογκώδη riff συνεχίζουν να μονοπωλούν τις συνθέσεις με τον Tomas Haake παρόλα αυτά να κλέβει τις εντυπώσεις με το ουσιώδες παίξιμό του, τις φράσεις του στο ταμπούρο και τα γυρίσματά του αλλά εδώ τους ακούμε να πηγαίνουν ένα βήμα παραπέρα την αμεσότητα του “Koloss” με μία παραγωγή που ακούγεται ακόμη περισσότερο οργανική και το συγκρότημα να σου δίνει την αίσθηση πως τα μέλη του παίζουν όλοι μαζί στο ίδιο δωμάτιο.
Είναι ύπουλο άλμπουμ γιατί δεν στα δίνει όλα στο πιάτο και χρειάζεσαι το χρόνο σου για να το αφουγκραστείς. Είναι πολυδιάστατο, με τις multilayered κιθάρες να έχουν δουλευτεί όπως θα χρησιμοποιούσε κάποιος πλήκτρα, αρκετά πιο μπροστά από άλλες φορές προσδίδοντας σε στιγμές έναν πιο κινηματογραφικό sci-fi χαρακτήρα. Από την στιγμή που ο Fredrik Thordendal, ένας από τους βασικούς συνθέτες και καθοδηγητής σε πολλά τεχνικά θέματα και παραγωγής ήταν απών κατά τη διάρκειας της δημιουργίας του “Immutable”, αναγκαστικά θα έπρεπε να υπάρξουν και οι αντίστοιχες ενέργειες από τους υπόλοιπους που όπως αποδείχτηκαν δεν ήταν σπασμωδικές. Όπως μας δήλωσε ο Haake αυτό τους έδωσε μία μορφή ελευθερίας και αυτό ξεκίνησε βουτώντας στο παρελθόν τους ακούγοντας τις παλαιότερες δουλειές τους, δίνοντας έμφαση στον ήχο και κυρίως στις κιθάρες και στο μπάσο αναρωτώντας αν ηχητικά ήταν αυτό που ήθελαν κι αν στην παρούσα φάση έχει αλλάξει κάτι στην προσέγγισή τους.
Η oldschool οπτική τους σε ό,τι αφορά τη σύνθεση παραμένει σταθερή διευκρινίζοντας πως με τον όρο oldschool εννοεί τη δομή intro part / into verse ανάπτυξη που υπήρχε στα άλμπουμ που άκουγαν νεότεροι δίνοντας ως παράδειγμα τον δίσκο “Master of puppets” των METALLICA, που για τους MESHUGGAH λειτούργησε ως οδηγός μιας και είναι από αυτά που τα ακούς από την αρχή ως το τέλος. Το νέο στοιχείο που υπάρχει στο “Immutable” και προσδίδει ροή στο άλμπουμ κι αυτή την αίσθηση του συνόλου και της μετάβασης από τραγούδι σε τραγούδι είναι πως ο τρόπος που τελειώνει ένα τραγούδι καθορίζει το πως θα ξεκινάει το αμέσως επόμενο και σύμφωνα με τα λεγόμενά του αυτό είναι εξίσου σημαντικό και ίσως παραπάνω από την ίδια τη δομή του τραγουδιού μιας κι αυτός είναι ο τρόπος που έχουν συνηθίσει να ακούν και να συνθέτουν μουσική κάτι που για τον ίδιο δεν ισχύει για τις νέες γενιές μιας και δίνουν έμφαση σε μεμονωμένα τραγούδια. Περισσότερες λεπτομέρειες όταν θα έχουμε το “Immutable” στα χέρια μας και θα έχουμε την ευκαιρία να εμβαθύνουμε ακόμα περισσότερο σε αυτό.
Κώστας Αλατάς
