Είσαι οι MESSA. Έχεις βγάλει ένα δίσκο σαν το “Close” πριν από τρία χρόνια που έκανε όλη την μεταλλική κοινότητα όχι μόνο να μιλά για εσένα αλλά και να μένει άναυδη από την ποιότητα της μουσικής σου και να τοποθετεί την κυκλοφορία σου αυτή στα top της χρονιάς σε κάθε σοβαρό έντυπο, site κτλ και εκεί που περιφερόσουν στο underground με τα δύο σου πρώτα άλμπουμ, πλέον το όνομα σου γίνεται οικείο και συζητείται έντονα και με θαυμασμό για το πρόσφατο επίτευγμά σου.
Έρχεσαι επίσης έπειτα και από τα μέρη μας για ένα τρομερό (αλλά κάπως σύντομο) live και εκεί καταλαβαίνουμε ότι αυτή η μπάντα ήρθε για να μείνει.
Στα χρόνια που μεσολάβησαν από το “Close” στον “The spin” το σχήμα έπαιξε παντού και καθιέρωσε το όνομά της σε έναν έντονα ανταγωνιστικό χώρο και επιπλέον πραγματοποίησε την μεγάλη μεταγραφή, αφού πλέον από την “μικρή” Svart μεταπήδησαν στα σαλόνια της Metal Blade Records. Ένα λογικό και απολύτως φυσιολογικό βήμα που θα βοηθήσει την δημοτικότητα και αναγνωσιμότητα τους στο παρόν και στο μέλλον.
Το ερώτημα που άτυπα τίθεται όταν κυκλοφορείς έναν μαγευτικό δίσκο σαν τον “Close” είναι πως το ξεπερνάς και πως προχωράς στην επόμενη σελίδα. Η μπάντα από την Ιταλία φαίνεται ότι είναι και πολύ μελετημένη αλλά και έχει τρομερή αυτοπεποίθηση ώστε να καταφέρει να απαντήσει πολύ ξεκάθαρα στο νέο τους δίσκο.
Οι ανατολίτικες ατμόσφαιρες, ο μυστικισμός, ο μεσαίωνας, τα ξόρκια και οι μάγισσες δεν έχουν θέση στον νέο δίσκο, πλέον χαράζουν ρότα για διαφορετικές κατευθύνσεις και με το πρώτο κομμάτι που δίνουν στην δημοσιότητα το κάνουν σχεδόν ξεκάθαρο. Το “At races” έχει μια post punk αύρα που θυμίζει ΚΙLLING JOKE αλλά είναι απόλυτα ενσωματωμένη στην μουσική ταυτότητα του σχήματος που μεταλλάσσεται σταδιακά σε μια doom rock κατάσταση, γνώριμη πλέον και χαρακτηριστική με τα φωνητικά της Sara να σε ταξιδεύουν Όταν ακούσεις πλέον τον δίσκο θα δεις ότι το κομμάτι αυτό που είναι το δεύτερο στην αρίθμηση του tracklisting ακολουθεί το “Void Meridian” που ξεκινά με μια post punk μελωδία για να εξελιχθεί σε μια εξαιρετική doom rock σύνθεση από την μέση και μετά με φοβερά solos και πάλι άριστη ατμόσφαιρα. Η σύνδεση είναι προφανής και ιδεατή.
Η συνέχεια με το “Fire through the roof” όπου o χαρακτηριστικός occult doom χαρακτήρας τους κάνει πλέον αισθητή την παρουσία του, επίσης πρέπει όλοι να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή και σημασία στον Αlberto που βάζει φωτιά στα τάστα της κιθάρας του. Το “Immolation” είναι μια μπαλάντα που ξεκινά με πιάνο και ξεδιπλώνει με μαεστρία τον λυρισμό της για να κλείσει ατμοσφαιρικά την πρώτη πλευρά του δίσκου.
Το “The dress” που ανοίγει την δεύτερη πλευρά του δίσκου είναι το δεύτερο κατά σειρά δείγμα που είχαμε ακούσει. Αυτό το οκτάλεπτο track κατακλύζεται από την ατμοσφαιρική ασπίδα του σχήματος που εδώ απογυμνώνεται, αφήνοντας το συναίσθημα να ξεχειλίσει. Η απόρριψη μέσω της ερμηνείας της Sara εκφράζεται σπαρακτικά και επιπλέον το jazz noir πέρασμα στην μέση και το ροκάδικο λυρικό solo προς το τέλος θα έρθουν για να δώσουν πληρότητα στην εξαιρετική αυτή σύνθεση.
Στο “Reveal” που αποτελεί από τα πιο αγαπημένα μου στον δίσκο δεν μπορώ παρά να θαυμάσω την ευρηματικότητα του group να γράψει μια garage-o- doom σύνθεση με blues/ ZEPPELIN αναφορές αλλά προσαρμοσμένη στον doom ήχο τους. Καταπληκτικό κομμάτι που θα έβαζα στον Jack White να το ακούσει με την πρώτη ευκαιρία αν είχα μου δινόταν η δυνατότητα.
Τέλος η αυλαία θα πέσει με τον ιδανικό τρόπο με άλλο ένα οκτάλεπτο κομμάτι το “Thicker blood” που ξεκινά μέσω πλήκτρων για να οδηγηθεί σε μια μοναδική doom κατάσταση που μέσα της περνούν και καταγράφονται όλα τα στοιχεία που κάνουν τους MΕSSA μοναδικούς, ο λυρισμός, η σκοτεινή ατμόσφαιρα, η ερμηνεία. Ένα πραγματικό αριστούργημα που έχει τοποθετηθεί καίρια εδώ ώστε η αυλαία να πέσει μεταφέροντας σου το αίσθημα της λύτρωσης και της κάθαρσης.
H μπάντα δηλώνει ότι δεν τους αρέσει να επαναλαμβάνουν τον εαυτό τους και συνεχώς προσπαθούν να βρουν μια νέα γλώσσα για να εκφράσουν τον εαυτό τους καθώς κρατούν την μουσική τους ταυτότητα τους ακέραιη και ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ κάνουν στο “The spin”. Xαράσουν νέα μονοπάτια σε έναν ολοδικό τους δρόμο, δρόμο που άνοιξαν με την αξία τους και την ικανότητά τους. Ένα μουσικό έργο που ακούγεται με τα αυτιά ορθάνοιχτα και τις αισθήσεις σε ετοιμότητα.
Μοναδικό σχήμα, άλλο ένα καταληκτικό άλμπουμ, άλλο ένα top για το τέλος της χρονιάς!
9 / 10
Γιάννης Παπαευθυμίου
