Tην ιστορία των METAL ALLEGIANCE, του all-star super-group των κυρίων Mike Portnoy (ex- DREAM THEATER), Dave Ellefson (MEGADETH), Alex Skolnick (TESTAMENT) και του «μάνατζερ» της μπάντας, Mark Menghi, λίγο πολύ την ξέρετε πλέον οι περισσότεροι. Για να γλιτώσουμε εισαγωγές, μπορείτε να τη διαβάσετε και στην παρουσίαση του πρώτου τους άλμπουμ, “Metal allegiance”.
Ήρθε ο καιρός λοιπόν για τη δεύτερη κυκλοφορίας αυτού του project, με τη συνταγή φυσικά να είναι ίδια με του πρώτου. Καλούμε γνωστούς και εξαιρετικούς τραγουδιστές, γράφουμε τραγούδια κοντά στο ύφος στο οποίο έγιναν γνωστοί και διαπρέπουν και πάμε. Από τους καλεσμένους του πρώτου δίσκου, μόνο δύο συμμετέχουν και στον νέο, το “Power drunk majesty” και αυτοί είναι οι Troy Sanders (MASTODON) και Mark Osegueda (DEATH ANGEL), ο οποίος άλλωστε είναι και η «κύρια φωνή» – αν μπορούμε να πούμε κάτι τέτοιο – της μπάντας και συμμετέχει και σε δύο τραγούδια. Οι νέοι καλεσμένοι, με τη σειρά που εμφανίζονται, είναι οι Trevor Strnad (THE BLACK DAHLIA MURDER), John Bush (ARMORED SAINT, ex- ANTHRAX), Bobby “Blitz” Ellsworth (OVERKILL), Mark Tornillo (ACCEPT), Johan Hegg (AMON AMARTH) και Floor Jansen (NIGHTWISH). Από ονόματα σούπερ είμαστε, αλλά από τραγούδια;
Το “The accuser” με τον Strnad είναι πολύ καλό και με τα ξυλίκια και τις groove-ες του κινούμενο σε πιο modern thrash φόρμες με αναφορές στους T.B.D.M. To “Bound by silence” από την άλλη, με τον John Bush, περνάει και δεν ακουμπάει. Το “Mother of sin” με τον “Blitz” είναι από τα πολύ καλά του δίσκου. Up tempo, groove-άτο thrash με πολύ ωραίο μεσαίο σημείο. Το “Terminal illusion” με τον Mark Tornillo, φυσικά ACCEPT-ίζει, όμως είναι από αυτά τα κομμάτια που το ακούς και μετά λες ένα απλό… ΟΚ. Το “King with a paper” με τον Johan Hegg, δεν έχει τόση πολύ επαφή με AMON AMARTH, παρά σε σημεία, έχει ΚΑΚΟ ρεφρέν και γενικά πας παρακάτω. Από την άλλη, το “Voodoo of the Godsend” με τον Max Cavalera θα ικανοποιήσει όσους γουστάρουν την tribal αισθητική του Max, καθώς είναι κομμένο και ραμμένο για τα μέτρα του. Το χάρηκα πάρα πολύ και μου άφησε και μία GRIP INC αισθητική των groove-άτων στιγμών τους. Αντιθέτως, το “Liars & thieves” με τον Troy Sanders είναι στην κατηγορία “skip”. Κρίμα, γιατί το αντίστοιχο τραγούδι του στον πρώτο δίσκο ήταν από τα πολύ καλά του. Το “Impulse control”, το πρώτο από τα δύο τραγούδια με τον Mark Osegueda είναι καλό. Up tempo, ευθύ, με ωραίες μελωδικές γραμμές και εναλλαγές. Καλό. Πολύ καλό είναι το δεύτερο τραγούδι του Mark, το “Power drunk majesty (part I)” που θυμίζει πάρα πολύ TESTAMENT των τελευταίων 4 δίσκων τους (έχει και τα DEATH ANGEL του τελευταίου δίσκαρού τους) και groove-άρει ωραία. Τέλος και το κομμάτι της Floor Jansen είναι πολύ καλό, το “Power drunk majesty (part II)” και έχει ίσως το πιο ωραίο ρεφρέν του δίσκου!
Το νέο «πόνημα» των METAL ALLEGIANCE, κινείται στα μέτρα του πρώτου όσον αφορά την ποιότητά του. Ναι, έχει τρομακτικά παιξίματα σε στιγμές (αυτό έλειπε) ωραίες αλλαγές, δείχνει την ικανότητα των μουσικών αυτών να προσαρμόζονται στις απαιτήσεις τις κάθε φωνής, απλά η αποτελεσματικότητα δεν είναι πάντα ίδια και ο δίσκος σε χάνει στην πορεία του με τις ποιοτικές του μεταπτώσεις. Αν δεν τον ακούσεις σερί βέβαια και επιλέξεις τα μισά κομμάτια και τα κάνεις ένα δικό σου ΕΡ, τότε είναι μια χαρά! Όμως όπως είναι, δεν είναι για περισσότερο από…
6,5 / 10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
