Η συνέντευξη με τον John Kornarens ήταν μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του ειδικού τεύχους στους METALLICA. Δεν είναι μόνο ότι μας είπε απίστευτα πράγματα για τις πρώτες ημέρες του γκρουπ (που επιβάλλεται να διαβάσετε), μας έστειλε απίστευτο φωτογραφικό υλικό, μέρος του οποίου προσπαθούμε να παραθέσουμε…
Ο John Kornarens υπήρξε ένας από τους πρώτους κολλητούς φίλους του Lars Ulrich και συνυπεύθυνος με τον Brian Slagel για τη συλλογή “Metal massacre” όπου πρωτοεμφανίστηκαν οι METALLICA. Έκτοτε έχει σκηνοθετήσει video clip για τους ARMORED SAINT και τους MERCYFUL FATE κι έχει δουλέψει σε μία πληθώρα εκπομπών της αμερικάνικης τηλεόρασης, αλλά και σε ταινίες όπως το “The insider”. Η συνέντευξη που κάναμε, ήταν μία μεγάλη έκπληξη, καθώς ειπώθηκαν πράγματα που δεν είχαμε ιδέα ότι συνέβαιναν και φυσικά συνοδεύτηκαν από τα ανάλογα πειστήρια…
Θα μας πεις John πώς συνάντησες τον Lars Ulrich; Ο θρύλος λέει ότι τον συνάντησες με τον Brian Slagel σε μία συναυλία των MSG…
Βασικά δεν ήμουν με τον Brian τότε. Ήμουν με την αδερφή μου, πράγματι σε μία συναυλία των Michael Schenker Group. Μπορώ να σου πω και την ακριβή ημερομηνία. 22 Δεκεμβρίου 1980 στο Country Club στην California. Το club αυτό ήταν πολύ φημισμένο, αλλά τώρα νομίζω ότι έχει γίνει Μεξικάνικη εκκλησία ή κάτι τέτοιο. Ήμουν μεγάλος οπαδός των SCORPIONS και των UFO. Ο λόγος που θυμάμαι την ημερομηνία, είναι επειδή έχω ακόμα το t-shirt και πριν με πάρεις τηλέφωνο το κοίταξα για να το θυμηθώ. (γέλια) Τον Brian Slagel τον είχα συναντήσει ένα μήνα πριν, από μία αγγελία σε ένα fanzine. Ήταν tape trader όλων των ειδών μουσικής, από JUDAS PRIEST και BLACK SABBATH μέχρι pop καλλιτέχνες. Δεν ήξερε τίποτα για το N.W.O.B.H.M. αλλά εγώ είχα μάθει έχοντας πάρει το περιοδικό Sounds τον Απρίλιο του 1979, 4-5 μήνες νωρίτερα δηλαδή. Ήταν το τεύχος που ο Geoff Burton είχε κηρύξει ουσιαστικά την έναρξη εκείνου του ιδιώματος. Είχα πάρει κιόλας το single των ANGELWITCH με το ομώνυμο κομμάτι και το “Gorgon” τη β’ πλευρά. Τη βραδιά της συναυλίας των MSG λοιπόν, μετά το τέλος του show, πήγα στο πάρκινγκ με την αδερφή μου να αράξουμε, μαζί με καμιά εκατοσταριά άλλους ανθρώπους και είδα ένα μικροσκοπικό πιτσιρικά, με σχετικά μακριά μαλλιά κι ένα μπλουζάκι SAXON από την περιοδεία τους!!! Έμοιαζε με Βόρειο πολεμιστή ο Lars έτσι όπως ήταν με τα μαλλιά του πιτσιρικάς!!! Είχα διαβάσει για τους SAXON, είχα το δίσκο που είχαν βγάλει τότε και πήγα να του μιλήσω. Εκείνος ξαφνιάστηκε που γνώριζα το συγκρότημα, αφού νόμιζε πως ήταν ο μόνος που ήξερε για το κίνημα αυτό και μιλούσαμε για πάνω από μία ώρα για το N.W.O.B.H.M. Είχε έρθει από τη Δανία εκείνο τον Αύγουστο. Πρέπει να φαινόμασταν σαν τους Beavis και Butthead όσην ώρα συζητούσαμε γιατί κανείς δεν περίμενε να βρει κάποιον που να γνωρίζει τη μουσική που και οι δύο γουστάραμε! Την επόμενη μέρα κιόλας ήρθε στο σπίτι μου, που ήταν 130 χιλιόμετρα μακριά από το δικό του, να δούμε τι λείπει από τον καθένα αφού εκείνη την εποχή ήταν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ δύσκολο να βρεις αυτό το υλικό από την Ευρώπη. Εγώ πήγα σπίτι του μετά από 2-3 μέρες και γρήγορα γίναμε πολύ καλοί φίλοι. Μαζί με τον Brian Slagel πηγαίναμε στα δισκοπωλεία για να βρούμε δίσκους που γουστάραμε και τους έφερναν σε ελάχιστα αντίτυπα. Ο Lars έπαιρνε το Sounds, βλέπαμε τις διαφημίσεις για τα N.W.O.B.H.M. σχήματα κι εναλλάξ κάναμε παραγγελίες για όλη την παρέα. Οι δίσκοι έκαναν ένα μήνα να έρθουν τότε!!! Θυμάμαι μάλιστα, ότι είχα παραγγείλει μία φορά το “Heavy metal mania” των HOLOCAUST και για μένα και με κάλεσε σπίτι του να πάω να το πάρω. Μου είπε: “υπάρχει ένα πρόβλημα μόνο. Η δική σου κόπια έπαθε ζημιά, ενώ η δική μου είναι εντάξει!!! Ξέχασα το δίσκο σου στην αναμμένη κουζίνα της μαμάς μου και νομίζω ότι θέλει λίγο σιδέρωμα για να ισιώσει!!!”. (γέλια) Αυτό είναι ένα παράδειγμα για το πώς ήταν και είναι ο Lars. Διαχειριζόταν τις καταστάσεις με τον τρόπο που βόλευε εκείνον. Να σκεφτείς, όταν πηγαίναμε με τον Slagel στα δισκοπωλεία, ο Lars, επειδή ήταν μικρόσωμος, έβγαινε σχεδόν από το παράθυρο, προτού σταματήσω το αυτοκίνητο για να προλάβει να αγοράσει τη μοναδική κόπια κάποιου δίσκου που ήταν καλός.
Είχε πάθος για τη μουσική. Στις αρχές του 1981 ήθελε να πάει στην Αγγλία να τσεκάρει τα γκρουπ που υπήρχαν εκεί. Μία εβδομάδα αργότερα με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι ήταν με τους DIAMOND HEAD και μάλιστα μου έδωσε τον Sean Harris στο τηλέφωνο!!! Ήταν πραγματικά απίστευτος κι εκείνα τα χρόνια ήταν αδύνατο να κάνεις κάτι τέτοιο με τα ανύπαρκτα μέσα που υπήρχαν. Όταν γύρισε από την Ευρώπη, με κάλεσε σπίτι του, όπου έμενε με τους γονείς του και μου έδειξε το drum set που είχε πάρει. “Θέλω να γίνω ντράμερ και να ξεκινήσω ένα heavy metal συγκρότημα”, μου είπε, χωρίς να τον νοιάζει αν θα ενοχλούσε τους γονείς του ή τους γείτονες!
Στην αρχή πρέπει να ήταν πολύ κακός πάντως…
Δεν είχε κάποια γνώση και ικανότητες. Είχε φέρει τον James Hetfield κάποιες φορές μαζί του ακόμα και στο σπίτι μου. Ο James ήταν πολύ ήσυχος, με μακρύ ξανθό μαλλί και σπυράκια στο πρόσωπο, τζιν με ραφτά και γούσταρε SCORPIONS, PRIEST, MOTORHEAD και AEROSMITH. Περισσότερο παραδοσιακά σχήματα από την Αμερική, όχι τα N.W.O.B.H.M. ακούσματα. Ακόμα θυμάμαι που είχε έρθει ο James σπίτι μου κι έβγαλε ένα μπουκάλι Jack Daniels κι άρχισε να πίνει κι εγώ έτρεχα να κρυφτώ μήπως και μας έβλεπε ο πατέρας μου (γιατί το ποτό σ’ αυτή την ηλικία απαγορευόταν). Στο μεταξύ, ο Brian Slagel είχε ανοίξει το δισκάδικο Oz κι έφερνε ουσιαστικά το υλικό που ψάχναμε να βρούμε με τον Lars κι αυτόν για να μην παραγγέλνουμε συνέχεια από την Ευρώπη!!! Ήταν συλλέκτης και παράγγελνε έξτρα κόπιες γι’ αυτόν και κρατούσε για τους φίλους του. Εκείνη την περίοδο, που είχε στο μεταξύ βγει και το Kerrang, αποφασίσαμε να κάνουμε το δικό μας fanzine, περίπου μαζί με το Metal Mania του Ron Quintana, το Heavy Metal Revue. Βγήκε λοιπόν και η συλλογή “Metal for Muthas” και είπαμε να κάνουμε κι εμείς ένα heavy metal άλμπουμ, μία συλλογή, εμπνευσμένη από το “Metal…”. Δεν είχαμε λεφτά για να πληρώσουμε τις ηχογραφήσεις, οπότε κάθε μπάντα έπρεπε ουσιαστικά να πληρώσει για το κομμάτι της, το οποίο έπρεπε να μας το φέρει έτοιμο. Βγαίναμε στα διάφορα club και βλέπαμε συγκροτήματα που θα ήταν καλό να έμπαιναν στη συλλογή, ώσπου ο Lars με πήρε τηλέφωνο να μου πει ότι ήθελε να μπει στο δίσκο. Του απάντησα ότι δεν είχα μπάντα, αλλά μου είπε ότι ξεκινάει μία με τον James Hetfield. Ήξερα ότι θα ήταν heavy ό,τι και να έγραφε, οπότε του είπα ΟΚ.
Δηλαδή τη συλλογή “Metal massacre” την κάνατε εσύ και ο Brian Slagel;
Ακριβώς! Ο καθένας από μας έβαλε 1.200 δολάρια. Απλά ο Brian, επειδή ήταν δική του η ιδέα, έβαλε στα credit το όνομά του σαν executive producer. Από άποψη δουλειάς και κεφαλαίου όμως, ήταν 50/50. Επίσης χωρίσαμε τις μπάντες που θα συμμετείχαν. Εγώ διάλεξα τους AVATAR, όπου έπαιζαν ο αδερφός και η αδερφή μου. Η αδερφή μου μάλιστα αργότερα έπαιξε πλήκτρα στους WARLORD (σ.σ. βρε τι μαθαίνει κανείς!!!) με το ψευδώνυμο “The sentinel”!!! Μπορεί και οι SAVATAGE να είχαν το ίδιο όνομα στην αρχή, αλλά υπήρχαν απ’ ότι φαίνεται πολλά γκρουπ με το ίδιο όνομα!!! Προφανώς ήταν πολύ καλό αυτό το όνομα. Επίσης, ήμουν υπεύθυνος για τους METALLICA, ο Brian για τους DEMON FLIGHT, τους PANDEMONIUM, τους BITCH, τους CIRITH UNGOL, τους οποίους απεχθάνομαι. Ήταν φίλοι του Brian που έκαναν συγκρότημα για να μπουν στη συλλογή. Ήμασταν από κοινού υπεύθυνοι για τους MALICE και τους STEELER (που αργότερα έγιναν πολύ καλοί μου φίλοι). Προσπαθήσαμε να βάλουμε τους MOTLEY CRUE, αλλά τελικά αρνήθηκαν. Οι RATT ήταν δική μου επιλογή (ακόμα έχω την μπομπίνα με την ηχογράφησή τους στο ντουλάπι μου). Να σου πω ότι ο Lars μου είχε δείξει μία λίστα με 5-6 ονόματα για την μπάντα του κι εμένα μου φάνηκε το METALLICA σαν την καλύτερη επιλογή. Είχε ρωτήσει και κάποιους άλλους ανθρώπους γι’ αυτό. Τον Οκτώβριο-Νοέμβριο του 1981, με πήρε τηλέφωνο και μου ζήτησε να παίξω κιθάρα στο γκρουπ γιατί δεν έβρισκαν κιθαρίστα. Εγώ ήμουν στην τελευταία χρονιά στο κολέγιο, δούλευα 32 ώρες την εβδομάδα κι αν κοβόμουν από το κολέγιο, θα με πετούσαν οι γονείς μου έξω από το σπίτι, οπότε αρνήθηκα την πρότασή του. Εκείνοι έκαναν πρόβες πέντε φορές την εβδομάδα, εγώ δεν μπορούσα να ακολουθήσω αυτούς τους ρυθμούς. Τότε το επίπεδό μου στην κιθάρα ήταν περίπου το ίδιο που είχε ο Lars στα τύμπανα. Ο James ήταν καλύτερος γιατί έπαιζε και περισσότερο χρόνο. Τον Μάρτιο του 1982 φτάσαμε λοιπόν στο σημείο που έπρεπε να μιξάρουμε το δίσκο. Έχεις ακούσει αυτή την ιστορία;
Εννοείς που έσκασε ο Ulrich με μία κασέτα;
(γέλια) Αυτό ακριβώς. Κάτσε να σου πω ακριβώς πώς έγινε. Η συμφωνία με όλα τα συγκροτήματα ήταν να μας φέρουν μπομπίνα με το τραγούδι τους, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσαμε να αντέξουμε οικονομικά να βγάλουμε τη συλλογή. Αυτό έγινε στα Bijoux Studio στο Hollywood (το κτίριο είναι ακόμα εκεί μέχρι και σήμερα). Όλα ήταν έτοιμα ένα μεσημέρι, για να ξεκινήσει η δουλειά εκτός από το τραγούδι των METALLICA. Ο Lars ήξερε ότι έπρεπε να είχε φέρει το τραγούδι του μέχρι τις τρεις το μεσημέρι για να μπει στο δίσκο. Είκοσι λεπτά πριν μπούμε στο στούντιο, στο πεζοδρόμιο ενός πολυσύχναστου δρόμου, είδαμε με τον Brian τον Lars να τρέχει σαν παλαβός, λαχανιασμένος, χωρίς κάτι στα χέρια όμως. Τον ρωτήσαμε που ήταν η μπομπίνα κι αυτός έβγαλε από την τσέπη του μία κασέτα!!! Αμέσως του είπαμε ότι χρειαζόμασταν πενήντα δολάρια για να μετατρέψουμε την κασέτα σε μπομπίνα ώστε να κάνουμε τη δουλειά μας. Το ποσό ήταν μεγάλο, ιδιαίτερα για παιδιά της ηλικίας μας, αλλά προβλεπόταν από τη συμφωνία μας. Ο Lars πίστευε ότι τα λεφτά αυτά θα τα βάζαμε εμείς, αλλά είχε λάθος!!! Γούρλωσε τα μάτια του τότε και μου είπε: “John, έχεις πενήντα δολάρια να σου δανειστώ;” Τότε ήταν περίεργο να έχεις πάνω σου τόσα λεφτά, αλλά εγώ περιέργως είχα 52 δολάρια!!! Κι εκείνος μου είπε: “Σε παρακαλώ, δάνεισέ τα μου και θα στα επιστρέψω οπωσδήποτε. Και σου υπόσχομαι ότι σε κάθε δίσκο των METALLICA, θα σε αναφέρω ως John “fifty bucks” Kornarens”.
Δε θυμάμαι πάντως κάτι τέτοιο στους δίσκους τους!!!
Όντως. Δε θα δεις το όνομά μου σε κανένα δίσκο των METALLICA (τρελά γέλια)!!! Δεν πειράζει. Θα είχε πλάκα όμως. Αυτός είναι όμως ο Lars, αυθόρμητος. Πρέπει όμως να παραδεχτώ ότι ήταν και πάρα πολύ έξυπνος. Σε κάθε flyer, κάθε διαφήμιση, έγραφε ότι οι METALLICA συμμετείχαν στη συλλογή “Metal massacre” και μ’ αυτό τον τρόπο έκανε την μπάντα “επαγγελματικά και καλή” επειδή συμμετείχαν σε κάποιο δίσκο, κάτι που για την εποχή ήταν επίτευγμα.
Ήξερες τότε για το “power metal” που έγραφαν κάτω από το λογότυπό τους, στις business cards που είχαν βγάλει; Ήταν ιδέα του Ron McGovney που δεν ενέκρινε ο Lars;
Να σου πω την αλήθεια, έχω κάποιες απ’ αυτές τις κάρτες ακόμα σπίτι μου (σ.σ. και είχε την καλοσύνη να μας στείλει!!!). Ο Lars μου είχε ζητήσει να τις μοιράζω όπου είναι δυνατόν. Ο James ήταν υπεύθυνος για όλες τις αφίσες και τα λογότυπα και οι ατάκες κάτω από το όνομά τους, άλλαζαν ανάλογα με την περίοδο. Το “Power metal” δεν τους άρεσε γιατί έμοιαζε με glam, οπότε αργότερα προχώρησαν με το “Metal up your ass”. Ήθελαν τα motto τους να είναι υπερβολικά και όσο πιο heavy γίνεται. Να σου θυμίζω και το “bang the head that doesn’t bang”.
Έχεις κάποια ιδέα, πώς γνώρισαν τον Dave Mustaine;
Καλή ερώτηση. Δεν έχω ιδέα!!!
Έχω διαβάσει αρκετά reports από εκείνη την εποχή, που μιλούσαν για μία υποβόσκουσα διαμάχη ανάμεσα στον Mustaine και τον Hetfield στις συναυλίες, σχετικά με το ποιος έπαιρνε “πρωταγωνιστικό” ρόλο στη σκηνή. Είχαν πολύ έντονο ανταγωνισμό για να κερδίσουν τις καλύτερες εντυπώσεις.
Συμφωνώ απόλυτα μ’ αυτό. Στις πρώτες συναυλίες ο Dave έπαιζε κιθάρα και ο James μόνο τραγουδούσε. Ο Dave λοιπόν, έπαιρνε πάνω του τα φώτα, επειδή ο James ήταν πολύ ντροπαλός και καθόταν στην άκρη της σκηνής όπως ο Ozzy στις πρώτες συναυλίες των BLACK SABBATH!!! Μετά από 10-15 συναυλίες όμως, ο James απέκτησε περισσότερη αυτοπεποίθηση και ήταν πλέον και κιθαρίστας και τραγουδιστής. Οπότε, όχι μόνο απαιτούσε το φως των προβολέων, αλλά το δικαιούταν κιόλας. Κι αυτό δεν άρεσε καθόλου στο Dave ο οποίος ποτέ δεν υπήρξε ντροπαλός, αλλά το πρόβλημά του ήταν ότι γινόταν εξαιρετικά επιθετικός όταν έπινε. Αντίθετα, όταν έπινε ο James, αποκτούσε περισσότερη αυτοπεποίθηση. Παρόλα αυτά παρέμενε πολύ ντροπαλός και είχε πολλά συναισθηματικά θέματα που έπρεπε να λύσει…
Από την άλλη ο Lars ήταν ο τύπος που μιλούσε πολύ και ασχολούνταν με τα οικονομικά θέματα, έτσι;
Ο Lars ήταν ο απόλυτος businessman και ο απόλυτος άνθρωπος για promotion!!! Μιλούσε πολύ και μάλιστα κάποιες φορές που πήγαινα στα δισκάδικα μόνος μου, μου έλεγαν να μη φέρνω μαζί μου αυτόν το μικροσκοπικό φίλο μου επειδή ήταν ενοχλητικός!!! Για να καταλάβεις όμως πόσο ευρηματικός ήταν, δεν μπορείς να παίζεις την τρίτη σου συναυλία ποτέ στο Whisky A Go Go στο Sunset Strip και να ανοίγεις για τους SAXON. Δε γίνονται αυτά τα πράγματα!!! Είναι απίστευτος τύπος σ’ αυτά τα πράγματα!!! Είχαν πληρώσει 600 δολάρια για μία ολοσέλιδη διαφήμιση σ’ ένα περιοδικό εκείνη την περίοδο. Έχω ακόμα το συμβόλαιο υπογεγραμμένο από τον Lars.
Αλλά απ’ ότι μας είπε ο Ron McGovney εκείνος πλήρωσε όλα τα λεφτά και οι υπόλοιποι METALLICA ποτέ δεν του τα επέστρεψαν.
Ο κακομοίρης ο Ron πέρασε τόσα πολλά τις πρώτες μέρες. Ήταν το απόλυτο θύμα. Έκαναν πρόβα στο γκαράζ του, τους μετακινούσε με το βαν του, έτρωγαν το φαγητό της μητέρας του…
…μέχρι που ο Dave Mustaine του έκλεψε εξοπλισμό!!!
Και μετά τον πούλησε!!! Τράβηξε πάρα πολλά κι εύχομαι ο James και ο Lars κάποια στιγμή να βρουν τρόπο να του δώσουν κάποια λεφτά για να επανορθώσουν. Την τελευταία φορά που μιλήσαμε σε μία συνέντευξη που του έκανα πριν από δεκαπέντε χρόνια, ήταν καθαριστής και δούλευε μετά τα μεσάνυχτα για να μπορέσει να ζήσει την οικογένειά του. Ελπίζω να κάνουν κάτι οι METALLICA γι’ αυτόν, επειδή πραγματικά τον κακομεταχειρίστηκαν!
Έχω ακούσει από αρκετούς ανθρώπους ότι έκαναν οτιδήποτε για να κερδίσουν φήμη…
Βασικά, έκαναν αυτό που κάνουν οι περισσότεροι. Χρησιμοποιούν ανθρώπους, τους εκμεταλλεύονται και τους παρατάνε. Μετά τους METALLICA δούλεψα δύο χρόνια με τους STEELER και το ίδιο συνέβαινε με τον Yngwie Malmsteen. Είχε έρθει στην Αμερική να παίξει με τους STEELER που ήταν φίλοι μου και μέσα σε μία εβδομάδα βρέθηκε να μένει στο σπίτι μου και κατέληξα να τον ταΐζω, να τον πηγαίνω στις συναυλίες, σε audition… Τον βοήθησα να πάει στους ALKATRAZZ, τον φιλοξένησα στην εκπομπή που είχα στην τηλεόραση. Έκανα τα πάντα γι’ αυτόν, αλλά φέρθηκε σαν μαλ**** και ποτέ δε με πλήρωσε. Αλλά γι’ αυτόν έχω να σου πω πολλά αν μιλήσουμε για τις πρώτες του μέρες. ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ… Να σκεφτείς, πέρυσι ήμουν με τον Uli Roth στο NAMM και πήγαμε να τον συναντήσουμε backstage κι εκείνος δε με γνώρισε!!! Με σύστησε ο Uli!!! Τι να σου λέω! Τον έφαγαν τα rockstarιλίκια…
Συναντιέσαι καθόλου με τους METALLICA πλέον;
Μέχρι το 1989, είχαμε πολύ καλή σχέση με τον Lars. To 1991 τους συνάντησα για τριάντα δευτερόλεπτα σ’ ένα πάρτυ που είχε γίνει για την κυκλοφορία του “Symbol of salvation” των ARMORED SAINT για τους οποίους έχω κάνει δύο video clip. Ήταν μεθυσμένος και κυκλοφορούσε με τον μπράβο του, οπότε δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε. Όσο ήταν στο Hollywood και ηχογραφούσαν το “Black album” τον έπαιρνα τηλέφωνο και τον καλούσα να φάμε παρέα κι εκείνος δεν απαντούσε στα μηνύματά μου. Τον είχα συναντήσει και το 1994 σ’ ένα άλλο πάρτυ, μιλήσαμε για μισό λεπτό και μου είπε ότι πετάγεται να πάρει κάτι και έρχεται να τα πούμε, και αμέσως μετά τον είδα να μπαίνει στη λιμουζίνα του και να φεύγει!!! Μετά απ’ αυτό σταμάτησα να ασχολούμαι μαζί του. Προφανώς έγινε μία ακόμα πριμαντόνα, ένας κακομαθημένος, μαλ**** rockstar. Τρεις μήνες πριν όμως, έπαιζαν οι IRON MAIDEN εδώ και είχα πάει να τους δω με τον Brian Slagel. Στην κονσόλα, backstage, συναντήσαμε τον Lars ο οποίος με αγκάλιασε θερμά, με ευχαρίστησε για όλη τη βοήθεια που του είχα προσφέρει και ήταν ιδιαίτερα συγκινημένος που μας έβλεπε μαζί με τον Brian μετά από τόσα χρόνια και ήμασταν ακόμα φίλοι και πηγαίναμε μαζί στις συναυλίες όπως τα παλιά χρόνια. Μιλήσαμε κανένα δεκάλεπτο, αλλά ήταν μία πολύ ζεστή συζήτηση. Τον James δεν τον έχω συναντήσει καθόλου τα τελευταία χρόνια.
Υπάρχει καμία άλλη αστεία, ανέκδοτη ιστορία να μας πεις;
Τώρα μου ήρθε μία, που έχει πολύ πλάκα! Παλιότερα μου άρεσε να φτιάχνω συλλογές σε κασέτες και να τις δίνω στον άνθρωπο που καθόταν στην κονσόλα για να παίζουν ανάμεσα στα συγκροτήματα που έπαιζαν live. Τη βραδιά της συναυλίας των SAXON με τους METALLICA λοιπόν, είχα φτιάξει μια τέτοια κασέτα με SAVAGE, BLITZKRIEG, DIAMOND HEAD και πολλά N.W.O.B.H.M. συγκροτήματα και την έδωσα στον ηχολήπτη. Αυτός την έβαλε να παίζει πριν εμφανιστούν οι METALLICA και την ώρα που έπαιζε το “Let it loose” των SAVAGE, ήρθε τρέχοντας ο Lars και με ρώτησε: “είναι δική σου η κασέτα; Μόνο εσύ μπορεί να ξέρεις αυτά τα τραγούδια”. Του απάντησα ότι ήταν και μου είπε λαχανιασμένος: “πες τους να τη βγάλουν, γιατί ξεκινάμε με το “Let it loose””!!! (γέλια) Εκείνη την περίοδο έπαιζαν μόνο το “Hit the lights” και το “Jump in the fire” αν θυμάμαι καλά, και διασκευές σε SAVAGE, DIAMOND HEAD και BLITZKRIEG!!! Και τα μισά ήταν στην κασέτα μου!!! Η πλάκα ήταν ότι δεν έλεγαν πως έπαιζαν διασκευές και θα φαινόταν πάρα πολύ περίεργο που ακούστηκε από την κονσόλα και στο καπάκι ξεκινούσαν με αυτό!!! (γέλια)
Ευχαριστώ πάρα πολύ για όλη τη βοήθεια που μας πρόσφερες!!!
Anytime…
Σάκης Φράγκος
(Οι φωτογραφίες, που ήταν όλες από τον ίδιο τον John Kornarens, απεικονίζουν: Το πρώτο μπλουζάκι των METALLICA με τη μία και μοναδική ζώνη με καρφιά που είχαν και μία τη φόραγε ο Hetfield και μία ο Mustaine. Τον ίδιο τον John Kornarens. Το Test Pressing της συλλογής “Metal Massacre” με το “Hit the lights”. Demo των METALLICA που ζητούσε να ανεβάσουν τον ήχο του μπάσου. Το πίσω μέρος της business card “Power metal”, όπου ο Ulrich ζητούσε να την πετά ο Kornarens όπου βρίσκει. Φωτογραφία από τις πρώτες συναυλίες των METALLICA του Hetfield χωρίς κιθάρα!!! Guestlist των METALLICA, όπου ο John Bush αναγράφεται ως “ο νέος τραγουδιστής”!!! Αυθεντικό εισιτήριο της συναυλίας των METALLICA, που άνοιξαν για τους SAXON το 1982 (ήταν η τρίτη τους συναυλία μόλις). Και τέλος, σελίδες από την ατζέντα του γκρουπ, όπου ξεκάθαρα αναγράφονται τα τηλέφωνα του Cliff Burton, του Dave Mustaine και του Mick Mars (MOTLEY CRUE) εκτός των άλλων…
