a
Για κάποιες μπάντες, όσα χρόνια και αν περάσουν, το ρολόι έχει σταματήσει στις αρχές της δεκαετίας του 80. Τότε που οι IRON MAIDEN κυκλοφορούσαν το “Killers”, οι JUDAS PRIEST το “British steel” και οι SAXON το “Denim and leather”. Τότε που το NWOBHM ήταν σε τροχιά ανόδου με τους ANGEL WITCH να κυκλοφορούν το ομώνυμο άλμπουμ τους και τους VENOM να συνταράσσουν για τα καλά τον κόσμο με το ντεμπούτο τους. Δεν νομίζω ότι υπάρχει χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από τους Ιάπωνες cult metallers ΘΕΟΥΣ METALUCIFER. Κολλημένοι στον δικό τους κόσμο και αρνούμενοι πεισματικά να ξεκολλήσουν από αυτόν, οι METALUCIFER από το 1995 παίζουν heavy metal που προσκυνά δίσκους σαν αυτούς που προαναφέρθηκαν παραπάνω. Είχαμε πολύ καιρό να ακούσουμε νέο υλικό από τους θεότρελους samurai, για την ακρίβεια η τελευταία τους δουλειά ήταν το 2009 όταν κυκλοφόρησαν το “Heavy metal bulldozer”, σε σημείο που πίστευα ότι ο ηγέτης τους Gezol είχε σκοπό να αφοσιωθεί αποκλειστικά στην άλλη του μπάντα, τους θρυλικούς black/thrashers SABBAT. Και όμως διαψεύστηκα καθώς οι METALUCIFER όχι μόνο παραμένουν ενεργοί αλλά επιστρέφουν και δισκογραφικά.
Πιστοί στην παράδοση που τους θέλει να χρησιμοποιούν τον όρο “Heavy metal” σε κάθε τίτλο δουλειάς τους, οι METALUCIFER κυκλοφορούν το EP “Heavy metal ninja” και οι αθεόφοβοι προχωρούν την cultίλα ένα βήμα παραπέρα καθώς κάθε κομμάτι του EP τιτλοφορείται με βάση τον όρο αυτόν, κάτι που δεν προξενεί έκπληξη στους μυημένους καθώς το ίδιο είχαν κάνει και στο “Heavy metal bulldozer”. Διαβάστε τίτλους: “Born to play heavy metal”, “Heavy metal ninja”, “New wave of British heavy metal”, “Heavy metal bang your heads”. Και όχι μόνο αυτό, αλλά αποδίδουν και τα τέσσερα κομμάτια τόσο στο Αγγλικά, όσο και στη μητρική τους γλώσσα. Φυσικά από το “Heavy metal ninja” δεν θα μπορούσε να λείπει ο θρυλικός Neal Tanaka που κοσμεί σχεδόν κάθε εξώφυλλο των άλμπουμ των METALUCIFER, αυτή τη φορά κραδαίνοντας μια katana, έτοιμος να πετσοκόψει κάθε αλλόθρησκο που θα βρεθεί απέναντι του.
Τι και αν το ημερολόγιο λέει 2022; Είπαμε, οι τύποι είναι στον κόσμο τους. Το εναρκτήριο “Born to play heavy metal” θα μπορούσε να είναι και το αυτοβιογραφικό τους κομμάτι. Ξεκίνημα με mid tempo ταχύτητες και με μια αύρα από SAXON, σε ένα ρυθμικό κομμάτι. Συνέχεια έχει το ομώνυμο, σε πιο υψηλούς ρυθμούς, βουτηγμένο στην αλητεία του “Killers” και τις δισολίες που παραπέμπουν φυσικά στους MAIDEN. Ακολουθεί το οκτάλεπτο παρακαλώ, “New wave of British heavy metal”, συγκινητικό και γεμάτο νοσταλγία για μια περίοδο που μπορεί να πέρασε, όμως ποτέ δεν ξεχάστηκε. Όλα τα στοιχεία που αγαπήσαμε στο NWOBHM συμπυκνώνονται εδώ. Βαριά riffs, δύναμη και μελωδία σε ένα κομμάτι που εκτιμώ ότι πολλοί θα αγαπήσουν. Κλείσιμο με το “Heavy metal bang your heads”, σαφέστατα το πιο γρήγορο από τα τέσσερα κομμάτια του EP. Εδώ οι METALUCIFER λοξοκοιτούν προς τους VENOM χωρίς όμως την καφρίλα των ακατανόμαστων, σε ένα ορμητικό και γεμάτο ενέργεια τραγούδι. Τέσσερις κλασικές METALUCIFER συνθέσεις, που όμως η κάθε μία έχει το δικό της προσωπικό ύφος και το γεγονός αυτό καθιστά την ακρόαση τους ακόμη πιο ενδιαφέρουσα.
Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί η εξαιρετική κιθαριστική δουλειά που έχει γίνει εδώ, με τα πολύ μελωδικά solos του Elizabigore, αλλά και της δυναμικής παραγωγής του Bart Gabriel. Γενικά μιλάμε για ένα EP πολύ φροντισμένο που ενώ απευθύνεται σε πολύ συγκεκριμένη μερίδα οπαδών, έχει σκοπό να κάνει τον ακροατή να περάσει καλά ακούγοντας το και το επιτυγχάνει.
Όπως όλες οι δουλειές των METALUCIFER, το “Heavy metal ninja” δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη, εξάλλου είναι σαφές ότι ποτέ δεν επιδίωξαν κάτι τέτοιο. Είναι όμως κλασικό heavy metal γεμάτο συναίσθημα, όρεξη και μεράκι και αν κάτι με εμποδίζει να βάλω το “Heavy metal ninja” στις κορυφαίες δουλειές της χρονιάς είναι ότι μιλάμε για EP και όχι για full length δίσκο. Πεισματάρηδες; Κολλημένοι; Ασυμβίβαστοι; Γραφικοί; Πείτε τους όπως θέλετε, οι METALUCIFER εξακολουθούν να πηγαίνουν κόντρα στο ρεύμα και κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα. Να παίζουν αγνό, παθιασμένο old school heavy metal. Και αυτό δεν μπορεί να τους το στερήσει κανείς.
Θοδωρής Κλώνης
