a
“Balkan symphony”
Οι Βούλγαροι symphonic metallers, METALWINGS, μόλις κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους, με τίτλο “A whole new land”, με τον Jens Bogren να κάνει μίξη και mastering. Μία πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά από ένα σχήμα που κινείται γύρω από την ταλαντούχα Stela Atanasova, η οποία τραγουδά, παίζει πλήκτρα και ηλεκτρική βιόλα. Ας δούμε τι είχε να μας πει.
Τι είχατε στο μυαλό σας πριν μπείτε στο στούντιο να δημιουργήσετε το ‘A whole new land”;
Μπαίνοντας στο στούντιο για να ηχογραφήσουμε το νέο μας άλμπουμ, γνώριζα ότι θα δημιουργούσαμε κάτι εκπληκτικό. Με το άλμπουμ αυτό, ήθελα να δείξω στους οπαδούς μας ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι πολύ παραπάνω από αυτό που είχαμε κάνει μέχρι τώρα και ήθελα να το δείξω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και θεωρώ ότι το πετύχαμε.
Πόσο ευκολότερο ή δυσκολότερο, φαντάζεσαι ότι είναι να έχεις ένα heavy metal συγκρότημα στη Βουλγαρία; Ποια πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά, αν για παράδειγμα, ζούσες στη Γερμανία;
Αρχίζω να σκέφτομαι, πως ανεξάρτητα από τη χώρα που ζεις, η δυσκολία να έχεις ένα heavy metal συγκρότημα, είναι ίδια παντού. Το πρώτο και πιο σημαντικό πράγμα, είναι να βρεις τους κατάλληλους ανθρώπους, με τους οποίους να μπορείς να δημιουργήσεις τη μουσική που οραματίζεσαι. Να έχετε τις ίδιες ιδέες, να κοιτάζετε στην ίδια κατεύθυνση, να έχετε το ίδιο όραμα για την ανάπτυξη της μπάντας. Μετά, είναι ώρα να βρεις το δυνητικό κοινό σας και να ξεχωρίσεις από τις υπόλοιπες μπάντες που παίζουν στο ίδιο ύφος. Μετά έχουμε τις συναυλίες, όπου πρέπει να προσπαθήσει κανείς να συμμετάσχει σε διεθνείς περιοδείες, αλλά αυτό δεν συμβαίνει αμέσως. Την ίδια στιγμή, συνειδητοποιείς ότι το τίμημα του να έχεις ένα heavy metal συγκρότημα, είναι τεράστιο, επειδή ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά δουλεύεις, το όνειρο σου φεύγει μακριά. Τα μέλη του γκρουπ φεύγουν κι έρχονται νέα. Αυτό, διαρκώς αλλάζει την ενέργεια στο συγκρότημα. Την ίδια στιγμή, πρέπει να έχεις τη δύναμη και τις ιδέες για να δημιουργήσεις νέα τραγούδια και να προχωρήσεις μπροστά. Αλλά, αν ζούσαμε στη Γερμανία, για παράδειγμα, νομίζω ότι θα είχαμε πολύ μεγαλύτερη υποστήριξη στο τοπικό επίπεδο και θα ήταν πολύ πιο εύκολο να βρίσκαμε εταιρίες που να μας μανατζάρουν και να μας κλείνουν συναυλίες. Δεν ξέρω για ποιον λόγο, η μουσική βιομηχανία δεν κοιτάζει καθόλου στη Βουλγαρία. Δεν υπάρχουν χειρότερα σχήματα σε σχέση με άλλες χώρες. Ελπίζω αυτό να αλλάξει και η διάθεση της μουσικής βιομηχανίας απέναντι σε μικρότερες χώρες, να είναι διαφορετική. Είναι αλήθεια ότι τα πράγματα είναι πιο δύσκολα και παίρνουν περισσότερο χρόνο στη χώρα μας, αλλά εδώ και αρκετά χρόνια, υπάρχουν πολύ καλά σχήματα που αξίζουν να έχουν διεθνή αναγνώριση.
Το πρώτο σας video, “Crying of the sun”, έχει φτάσει τον απίστευτο αριθμό των 29 εκατομμυρίων views! Πιστεύατε ότι θα φτάνατε σε τέτοιο ασύλληπτο νούμερο; Πως βοήθησαν αυτά τα views το συγκρότημα με κάποιον τρόπο (οικονομικά, με συναυλίες, κτλ);
Όταν κυκλοφορήσαμε το video στις αρχές του 2015, κανείς μας δεν μπορούσε να μαντέψει την επιτυχία που θα είχε. Ήταν πραγματικά φοβερό. Από την επιτυχία αυτή, ο κόσμος έμαθε για εμάς, κάτι που είναι πολύ σημαντικό, αφού στη Βουλγαρία, αυτό το είδος μουσικής, δεν είναι το πιο δημοφιλές και σίγουρα η βάση των οπαδών μας, είναι από το εξωτερικό. Αυτό το breakthrough, μας έφερε χαρά, επειδή πήραμε feedback απ’ όλο τον κόσμος και ο κόσμος μας βρήκε εξαιτίας του YouTube. Εδώ, στη Βουλγαρία, είμαστε ακόμα άγνωστοί, παρότι υπάρχουμε για 11 χρόνια. Συχνά, Βούλγαροι μας γράφουν ότι ακούν πολύ καιρό τα τραγούδια μας και κάποια στιγμή, διαπίστωσαν ότι είμαστε από τη Βουλγαρία. Έτσι, σε διεθνές επίπεδο, το “Crying of the sun” μας έφερε μεγάλη επιτυχία, αλλά στην ίδια μας τη χώρα, δεν έχουν αλλάξει τα πράγματα από τη στιγμή που κυκλοφορήσαμε το video, το 2015. Το πιο σημαντικό όμως, είναι ότι πλέον ο κόσμος μας ξέρει και το όνομά μας είναι γνωστό. Είναι θέμα χρόνου μέχρι να βρούμε ατζέντη για συναυλίες και management, ώστε να ξεκινήσουμε να κάνουμε περιοδείες στο εξωτερικό.
Στο ντεμπούτο σας, είχατε τη Sofia Session Orchestra σ’ ένα τραγούδι. Σκεφτήκατε να κάνετε κάτι παρόμοιο και σ’ αυτό το δίσκο, ιδιαίτερα από τη στιγμή που έχεις κλασική παιδεία και παίζεις και ηλεκτρική βιόλα;
Το σκεφτόμουν συνέχεια, επειδή κάθε τραγούδι στο νέο μας δίσκο, έχει πολλές και ωραίες ενορχηστρώσεις που θα ήταν σπουδαία να τις ηχογραφήσει ορχήστρα. Αλλά δεν μπορούμε να το αντέξουμε οικονομικά, σ’ αυτό το στάδιο. Ίσως στο μέλλον, να μπορούμε να παίξουμε ζωντανά με ορχήστρα.
Στο “A whole new world”, δουλέψατε με τον Jens Bogren στη μίξη και το mastering. Πως το καταφέρατε; Είμαι βέβαιος ότι ο Bogren δεν θα δούλευε μ’ ένα γκρουπ αν δεν έβλεπε προοπτική και δεν του άρεσε η μουσική του. Τι κερδίσατε από αυτήν την εμπειρία;
Ευχαριστώ για την άποψη. Έχεις απόλυτο δίκιο για τη στάση του Jens όταν δουλεύει με κάποια γκρουπ. Για εμένα, προσωπικά, ήταν πολύ σημαντικό να κάνει τη μίξη και το mastering ο Jens. Ήμουν πεπεισμένη ότι ήταν ο άνθρωπος που θα μπορούσε να βγάλει το καλύτερο από κάθε τραγούδι και να κάνει το δίσκο να ακούγεται όσο πιο καλός γίνεται. Την περίοδο που δουλεύαμε για τη μίξη, κατάλαβα πως είναι να δουλεύεις μ’ έναν πραγματικό επαγγελματία και είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που συνέβη αυτό και είχα την ευκαιρία να δουλέψω μαζί του αλλά και με την ομάδα του.
Το τελευταίο τραγούδι του δίσκου, λέγεται “Milo moe libe” και είναι το πιο folk τραγούδι απ’ όλα. Μπορείς να μας πεις για τι μιλάει; Είναι βουλγαρικό, παραδοσιακό τραγούδι ή απλά έχει στίχους στη γλώσσα σας; Δεν είναι η πρώτη φορά που τραγουδάς στη γλώσσα σου. Για ποιον λόγο επέλεξες να το κάνεις;
Σίγουρα το τραγούδι είναι βουλγαρικό, αλλά έχει και πολλά ακόμη διαφορετικά στοιχεία. Πραγματικά ήθελα να έχω ένα ακόμη τραγούδι στα βουλγαρικά στο δίσκο, μετά το “Tunji serza” (Sad hearts). Ήθελα όμως να χρησιμοποιήσω το καβάλ (σ.σ. ένα είδος φλάουτου που χρησιμοποιείται στα Βαλκάνια), το οποίο, όπως γνωρίζεις, χρησιμοποιείται στις χώρες μας. Συνθέτω τραγούδια στα βουλγαρικά, όταν αισθάνομαι την ανάγκη να τραγουδήσω στη μητρική μου γλώσσα. Ξέρω ότι οι ξένοι οπαδοί μας λατρεύουν το πώς ακούγεται η γλώσσα μας, ακόμα περισσότερο όταν προσθέτουμε folk στοιχεία. Τέλος, ήθελα με αυτό το τραγούδι, να προσεγγίσω τους μελλοντικούς οπαδούς μας από τη Βουλγαρία. Μιλάει για την ιστορία των ανθρώπων μου, που χάθηκαν και περιπλανιούνταν για πολλά χρόνια. Μιλάει για την ελπίδα ότι θα ξαναγεννηθούν και θα σώσουν την όμορφη Βουλγαρία, τη χώρα που έχουμε το προνόμιο να ζούμε.
Για ποιον λόγο επέλεξες να συμπεριλάβεις όσο περισσότερη μουσική ήταν δυνατό, δηλαδή περίπου 70 λεπτά, κάτι που δεν είναι η σύγχρονη τάση; Ένιωθες τόσο εμπιστοσύνη για το νέο σας υλικό;
Αν δεν είχα εμπιστοσύνη για το υλικό που συνθέτω, δεν θα έγραφα καθόλου μουσική. Η αλήθεια είναι ότι τα πρόσφατα χρόνια, όλα στη μουσική έχουν γίνει πιο εύκολα, πιο «ίδια». Δεν υπάρχει πάθος, δεν υπάρχει φλόγα. Όλοι ακολουθούν μία επιτυχημένη φόρμουλα και μιλάω για τα πιο διάσημα συγκροτήματα, τα οποία στηρίζονται στο γεγονός πως ότι και να κυκλοφορήσουν, οι οπαδοί τους θα το αποδεχθούν. Εγώ δεν δέχομαι κάτι τέτοιο όμως. Αν θέλεις να αποκαλείσαι μουσικός, πρέπει να έχεις το κουράγιο να είσαι ο εαυτός σου και να κάνεις αυτό που αγαπάς, όχι απλά να κυκλοφορείς τον ένα δίσκο μετά τον άλλο, χωρίς να έχεις επενδύσει τίποτα. Το άλμπουμ μας, έχει 70 λεπτά αγάπης για τη μουσική. Βάλαμε την καρδιά και την ψυχή μας και δεν αμφιβάλλω ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Αυτό που μένει να δούμε, είναι αν θα αρέσει και στον κόσμο.
Πως επηρέασε η πανδημία τη δημιουργία και την προώθηση του δίσκου;
Η πανδημία καθυστέρησε λίγο την ηχογράφηση και την κυκλοφορία του δίσκου, αλλά με κανένα τρόπο δεν μας εμπόδισε από το να δημιουργήσουμε αυτό που θέλαμε.
Πως είναι να είσαι μία γυναίκα στον metal κόσμο που, όπως και να έχει, η πλειοψηφία του αποτελείται από άντρες; Ένιωσες ποτέ ότι ο κόσμος σε υποτιμά ως γυναίκα σε heavy metal συγκρότημα; Έχεις αντιμετωπίσει κάποιου είδους διάκριση;
Μέχρι τώρα, δεν έχω νιώσει ούτε για μία στιγμή, οποιουδήποτε είδους διάκριση ή υποτίμηση, επειδή είμαι μία γυναίκα σε heavy metal γκρουπ. Δεν δίνω σημασία σε τέτοια πράγματα γενικώς. Οι γυναίκες είναι υπέροχα πλάσματα και μπορούν μόνο να παράγουν ομορφιά. Πως μπορεί κάποιος να πει ότι επειδή είσαι γυναίκα, δεν έχεις θέση στη metal σκηνή; Σίγουρα κάποιος με πάρα πολλά στεγανά στη σκέψη του. Δεν γνωρίζω τέτοιους ανθρώπους, προσωπικά κι ελπίζω να μην συναντήσω στο μέλλον.
Ποια είναι τα πλάνα σας για το μέλλον; Πως σχεδιάζετε να προωθήσετε το δίσκο σας;
Σ’ αυτούς τους περίεργους καιρούς που ζούμε, δεν σχεδιάζω τίποτα. Απλά αφήνω τα πράγματα να συμβούν. Καταφέραμε να ηχογραφήσουμε και να κυκλοφορήσουμε ένα πολύ ωραίο άλμπουμ, μέσα στην κρίση και την πανδημία. Δουλεύουμε μ’ έναν πολύ καλό press promoter, τον Mike de Coene, που μας βοήθησε πολύ να προωθήσουμε το δίσκο. Ελπίζουμε ότι αν όχι φέτος, τότε σίγουρα του χρόνου, θα έχουμε τη δυνατότητα να περιοδεύσουμε για να προωθήσουμε το άλμπουμ μας, live.
Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.
Εμείς ευχαριστούμε για τη δυνατότητα να μιλήσουμε για το νέο μας άλμπουμ. Δώστε 70 λεπτά από το χρόνο σας για να ακούσετε ωραίο, συμφωνικό metal.
Σάκης Φράγκος
