Η Μεγάλη του Bay Area Σχολή έχει επηρεάσει άπειρο κόσμο στο χώρο του thrash metal σε παγκόσμιο επίπεδο, γράφοντας τη δική της, ξεχωριστή ιστορία. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή των MEZZROW. Αν και Σουηδοί, κατόρθωσαν να δημιουργήσουν μεγάλη αίσθηση με το ντεμπούτο τους, το διαβόητο “Then came the killing” του 1990, έναν δίσκο που, όπως πολύ εύστοχα έχει πει ο καλός φίλος και συνάδελφος Γιάννης Σαββίδης, είναι το καλύτερο Bay Area άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει από μπάντα που δεν ανήκει στην περιοχή του Bay Area. Μετά από αρκετές περιπέτειες και ανακατατάξεις στο line up, κάποιες εκ των οποίων αναπόφευκτες καθώς ο κιθαρίστας Staffe Karlsson απεβίωσε το 2018, η μπάντα επανασυνδέθηκε το 2021 με ανανεωμένη σύνθεση. Από τα αρχικά μέλη συναντούμε μόνο τον τραγουδιστή Uffe Pettersson και τον μπασίστα Conny Welen, που όμως πλαισιώνονται από πολύ αξιόλογους μουσικούς, με το όνομα του κιθαρίστα Magnus Soderman των δικών μας NIGHTRAGE να ξεχωρίζει, χωρίς φυσικά να αγνοούμε την παρουσία των Jon Skare και Ronnie Bjornstrom στα τύμπανα και τις κιθάρες αντίστοιχα (περισσότερο γνωστοί από την θητεία τους στους DEFIATORY). Και κάπως έτσι, οι MEZZROW επιστρέφουν δισκογραφικά στο προσκήνιο με το δεύτερο τους άλμπουμ που τιτλοφορείται “Summon thy demons”.
Έχοντας λατρέψει το ντεμπούτο τους, έβαλα να ακούσω το νέο άλμπουμ των MEZZROW με ανυπομονησία αλλά και με κάποια επιφύλαξη. Βλέπετε, 32 χρόνια αποχής από τα δισκογραφικά δρώμενα δεν είναι και λίγα. Ευτυχώς όμως δεν απογοητεύτηκα. Στη βάση του, το “Summon thy demons” εκπροσωπεί πανάξια αυτό που πρεσβεύουν οι MEZZROW, δηλαδή το κλασικό Bay Area thrash metal που όλοι ξέρουμε και αγαπάμε, προσαρμοσμένο όμως στη πιο σύγχρονη εποχή. Πιο μοντέρνος ήχος αλλά και αρκετά πιο μελωδικός, ιδίως στα solos, παρουσιάζει μια εικόνα φρεσκάδας και ανανέωσης των Σουηδών. Τα riffs είναι σφιχτοδεμένα και παρουσιάζουν άγριες διαθέσεις, είτε στις υψηλές ταχύτητες που ξυρίζουν κεφάλια, είτε στις πιο χαμηλές που εντυπωσιάζουν με τον όγκο τους. Στην αρχή, αυτή η πιο μοντέρνα προσέγγιση, ενδεχομένως να ξενίσει ορισμένους που μπορεί να δυσκολευτούν λίγο με τις καινοτομίες των MEZZROW, όπως για παράδειγμα στο “Blackness fell upon the world” όπου μας παρουσιάζουν μια αρκετά διαφορετική πτυχή του εαυτού τους. Όμως, μην ξεχνιόμαστε, η αγάπη τους για το Bay Area και ειδικότερα για μπάντες όπως οι TESTAMENT και οι EXODUS δεν κρύβεται. Ετοιμαστείτε να ακούσετε κομματάρες όπως τα “Through the eyes o the ancient Gods”, “Dark spirit rising”, “The end of everything” και το προσωπικό μου αγαπημένο “De mysteriis immortui” που αποδεικνύουν περίτρανα ότι οι MEZZROW όχι μόνο δεν ξέχασαν την τέχνη τους αλλά επέστρεψαν πιο αποφασισμένοι από ποτέ. Προσωπικά μιλώντας πάντα, ίσως θα ήθελα λίγο περισσότερη τραχύτητα έναντι της μελωδίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι με χαλάει το τελικό αποτέλεσμα. Κάθε άλλο. Ακούστε για παράδειγμα το “What is dead may never die”, ένα τραγούδι που μου θύμισε αρκετά RAGE, ειδικά στο ρεφραίν του και το θεωρώ αρκετά πιο στρωτό, για τα δεδομένα της μπάντας πάντα. Αυτά όμως είναι απλά λεπτομέρειες και γούστα, καθώς είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα ενθουσιαστούν με το συγκεκριμένο τραγούδι. Η κιθαριστική δουλειά που έχει γίνει στο άλμπουμ, δεν περνάει απαρατήρητη καθώς ο Soderman ξεδιπλώνει και εδώ, όπως και στους NIGHTRAGE, το αναμφισβήτητο ταλέντο του, δίνοντας αυτή την νότα φρεσκάδας στις συνθέσεις.
Στιχουργικά, η αγάπη τους για τον τεράστιο H. P. Lovecraft δεν κρύβεται, όπως εύκολα μπορεί να υποθέσει κανείς τόσο από το εξώφυλλο, όσο και τους τίτλους των τραγουδιών. Ένας λόγος παραπάνω να συμπαθώ περισσότερο ετούτους εδώ τους λεβέντες.
Το “Summon thy demons” είναι ένα πάρα πολύ δυνατό άλμπουμ. Χωρίς να παρεκκλίνουν ούτε στο ελάχιστο από τις αρχές τους, οι MEZZROW μας παρουσιάζουν ένα εξαιρετικό δείγμα σύγχρονου, φρέσκου thrash metal, με την αύρα των βετεράνων. Μια εξαιρετική, από κάθε άποψη, επιστροφή που σίγουρα δεν την περίμενε κανείς και ευελπιστώ να έχει και ανάλογη συνέχεια.
8 / 10
Θοδωρής Κλώνης
