Οι θρυλικοί MISERY INDEX, μας κάνουν τη τιμή μετά από πολλά χρόνια (20 χρόνια και κάτι ψιλά – από εκείνη την εμφάνιση το Νοέμβριο του 2003, ως support στους NILE), να μας ξαναεπισκεφτούν, σε μια συναυλία όλεθρο, που κανένας death/grind οπαδός δεν πρέπει να χάσει, στις 16 Μαΐου στο Κύτταρο. Το Rock Hard δεν έχασε την ευκαιρία, κάνοντας μια σύντομη διαδρομή στην σπουδαία καριέρα 20ετίας και κάτι των άξιων τέκνων της Βαλτιμόρης, δίνοντας σας παράλληλα αρκετούς λόγους για να παρευρεθείτε στο Κύτταρο το βράδυ της Πέμπτης. Φύγαμε!
2000 – 2001: Η ΓΕΝΝΗΣΗ
Στη στροφή της χιλιετίας, μια μπάντα από το Maryland που θα έφτιαχνε το δικό της όνομα στο brutal death metal, οι DYING FETUS, άλλαξε άρδην τη σύνθεσή της. Οι Jason Netherton (μπάσο και φωνητικά), Kevin Talley (drums) και Sparky Voyles (κιθάρες), αποτελούν παρελθόν από το συγκρότημα μετά το ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ μνημείο “Destroy the opposition” (2000). Που πας μετά από κάτι τέτοιο; Η απάντηση είναι φτιάχνεις ένα άλλο συγκρότημα! Και έτσι, με τη βοήθεια του Mike Harrison στις κιθάρες και στα φωνητικά (ο ίδιος ρόλος που είχε σαν καλεσμένος στους DYING FETUS δηλαδή – “Killing on adrenaline” και “Destroy the opposition”), εγένετο MISERY INDEX. Ένα όνομα που έμελλε να γράψει σπουδαία ιστορία. Τι σήμαινε όμως αυτό;
Χαίρομαι τόσο που ρωτήσατε. Η φράση “misery index”, είναι όρος παρμένος από την επιστήμη των οικονομικών. Τον επινόησε ο Arthur Melvin Okun, οικονομολόγος από το Chicago, στη δεκαετία του ‘70. Ειδικότερα, ο “δείκτης μιζέριας” μετράει την οικονομική δυσαρέσκεια των καθημερινών ανθρώπων εξαιτίας του ρίσκου ανεργίας (ή της ανεργίας αυτής καθ’ αυτής) σε συνδυασμό με το αυξανόμενο κόστος ζωής. Οι MISERY INDEX, το πήραν βέβαια, από έναν από τους σημαντικότερους προπάτορες του death/grind, τους Φλοριδιανούς ASSUCK, και τον τελευταίο τους δίσκο του 1997 με το ίδιο όνομα. Με ένα τέτοιο όνομα, φυσικά, η στιχουργική σου κατεύθυνση είναι η ανάλογη. Κοινωνικοπολιτικός κόλαφος έναντι σε όσους κάνουν το βίο αβίωτο στον απλό καθημερινό άνθρωπο.
2001 – 2005: THE EP/SPLIT ERA
Το πρώτο βήμα γίνεται, με το “Overthrow” EP (2001), τη χρονιά ίδρυσης τους. Αδελφό συγκρότημα ηχητικά των DYING FETUS, αλλά και με χτυπητές διαφορές. Προφανώς γέρνοντας προς το grindcore περισσότερο, με ύμνους όπως το “Pulling out the nails” ή το “Manufacturing greed”, δήλωναν και το ηχητικό τους αλλά και το στιχουργικό τους στίγμα. Χώρια η διασκευή στον κλασσικό ύμνο των TERRORIZER “Dead shall rise” (από τον ορισμό του είδους “World downfall”) που συνδέει άρρηκτα το παρελθόν με το παρόν του είδους. Μια παράδοση που συνεχίστηκε και στο φονικό ντεμπούτο full-length “Retaliate” (μοναδική κυκλοφορία στην Nuclear Blast), με τη διασκευή στο “Birth of ignorance” από το μνημείο “Extreme conditions demand extreme responses” των grind θρύλων BRUTAL TRUTH.
Δίσκος που γύρισε πολλά κεφάλια, φυσική εξέλιξη και συνέχεια του πρώτου EP, με κομματάρες όπως το “The great depression”, “Angst isst die Seele auf” και “The lies that bind”. H πρώτη αυτή περίοδος, χαρακτηρίζεται έντονα, από διάφορες κυκλοφορίες. Αρχικά έχουμε 4 split κυκλοφορίες (Η πρώτη, με τίτλο “Created to kill” με τους BRODEQUIN, ABORTED και DROWNING. Η δεύτερη με τους COMMIT SUICIDE όπου είχαμε διασκευή στο “Reality distortion” των DISRUPT. Η τρίτη με τους STRUCTURE OF LIES. Η τέταρτη και τελευταία με τους BATHROOM SHITTER), ένα live DVD (όπου έχουμε όλη την εμφάνιση στην Αθήνα, μεταξύ καλουδιών από τη περιοδεία και όχι μόνο), ένα ακόμα φοβερό EP “Dissent” (2004) με το τετραμερές ομώνυμο να ξεχωρίζει και να καταλαμβάνει τη πλειοψηφία του χρόνου στη κυκλοφορία αυτή, δείχνοντας για πόσο μεγάλα πράγματα ήταν προορισμένοι οι MISERY INDEX.
2006 – 2010: THE RELAPSE YEARS
Και όταν λέμε μεγάλα πράγματα, εννοούμε, σταθεροποίηση του κομματιού της δισκογραφικής εταιρείας. Και η ιστορική Relapse, έμελλε να είναι για μια τετραετία το σπίτι των MISERY INDEX, αρχής γενομένης με το υπέροχο “Discordia” (2006). Επίσης, στο τέλος της πρώιμης εποχής, είχαμε και την είσοδο του ΦΟΝΙΑ των δερμάτων Adam Jarvis, στη θέση του Kevin Talley και του Mark Kloepple στις κιθάρες. Από το ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ “Conquistadores” που το χαρακτηριστικό του video δείχνει τη τσίτα στα μάτια τους, σε γραπώνουν από το λαρύγγι και δεν σε αφήνουν να φύγεις. Είτε στα “Unmarked graves”, “Discordia” και “Breathing pestilence” που φανερώνουν δυναμικές και ποικιλία, είτε σε σεμινάρια φάπας όπως το “The medusa stare”, το “Meet reality” ή το “Outsourcing Jehovah”.
Ενδιάμεσα έσκασε το “Hang ‘em high” 7” EP (2007), σε πιο grindcore φόρμες στη πρώτη του “πλευρά” και μια ακουστική (!!!!) εκτέλεση του “Discordia” στην άλλη του πλευρά! Το “Traitors” (2008) ήταν σημαντικό για τον γράφοντα, γιατί εκεί πρωτοέσκασε το φερώνυμο κομμάτι και τον έκανε να στρέψει τα μάτια του επάνω τους (το “γλυκό” βέβαια θα έδενε με το “Rituals of power” αλλά θα τα δούμε παρακάτω αυτά). Πότε πότε ταβερνόξυλο τύπου “The arbiter”, “Ruling class cancelled” (κυκλοφόρησε και split με τους MUMAKIL νωρίτερα στη χρονιά, με τον ίδιο τίτλο) ή “American idolatry”, πότε πότε μεγαλύτερα σε διάρκεια κομμάτια τύπου “Ghosts of Catalonia”, “Theocracy”, “Occupation” ή “Black sites”, αλλά σταθερά σπουδαίοι, βίαιοι και με διάθεση για πειραματισμό.
Το “Heirs to thievery” (2010), φυσική συνέχεια του προκατόχου του, σε ακόμα μικρότερη διάρκεια (34 έναντι 37) που έδειχνε τους MISERY INDEX να μην βγάζουν το πόδι από το γκάζι ούτε για αστείο! Άλλο που και εδώ, μπαίνουν γουστόζικα πιο αργά death metal σημεία, στα πλαίσια του παντρέματος με το grindcore σε ίσες σχεδόν ποσότητες. Καλεσμένοι στο δίσκο, άπαντες στο κομμάτι των φωνητικών, ο Erik Rutan (“The illuminaught”), o John Gallagher των DYING FETUS (“Sleeping giants”), ο Vince Matthews των CRIMINAL ELEMENT (“You lose”), o Mourice Alvarado (“Day of the dead” – έγραψε και τους στίχους εκεί) και ο Richard Jonson των AGORAPHOBIC NOSEBLEED σε δύο κομμάτια (“Embracing extinction”, “Heirs to thievery”). Κάπου εδώ, έχουμε και το τέλος εποχής στην Relapse.
2014 – 2019: THE SEASON OF MIST YEARS
Μετά από άλλο ένα split (με τους υπερλατρεμένους LOCK UP αυτή τη φορά) το 2011, ήρθε η ώρα για το πέρασμα στην Γαλλική Season Of Mist για τους Αμερικανούς. Πρώτη κυκλοφορία το “Live in Munich 2013”, το οποίο είχε και bonus ένα remix του “Siberian”. Ιδιαίτερη επιλογή για μια τέτοια μπάντας, αν μου επιτρέπεται. Δεδομένης της πειραματικής φύσης των μπαντών που σε ένα ικανό ποσοστό απαρτίζουν το δυναμικό της. Και εικάζω, γι’ αυτό και οι MISERY INDEX εδώ, στο “The killing Gods” (2014), έχουν παραδώσει τον μεγαλύτερο σε διάρκεια δίσκο της καριέρας τους. Mε ελαφρώς πάνω από 43 λεπτά σε διάρκεια, η μπάντα κλίνει πιο πολύ προς το death metal, τα δύο ιντερλούδια, προσθέτουν μια άλλη διάσταση στη πρώτη πεντάδα του δίσκου, η οποία ενώνεται κάτω από τον θεματικό τίτλο “Faust”. Για δύο από τα μέρη της (“The calling”, “The harrowing”) έκαναν και video clip. Στιχουργικά, διαφοροποιείται κατά πολύ από τους προκατόχους/διαδόχους του, λόγω της ενασχόλησης του, με το μεταφυσικό.
Ωστόσο και σε κομμάτια όπως το “The weakener” ή το “Colony collapse” (με καλεσμένο τον John Gallagher των DYING FETUS, στις κιθάρες αυτή τη φορά) φαίνεται ακόμα η κοινωνικοπολιτική νύξη. Ο εν λόγω δίσκος, σηματοδοτεί επίσης, το ντεμπούτο του Darin Morris στις lead κιθάρες, αντικαθιστώντας τον Sparky Voyles. Ένας δίσκος που στέκει ακόμα μοναδικός στη δισκογραφία τους, μια και φτάνουμε, στο άλμπουμ με το οποίο τους “έπιασε” για τα καλά ο υποφαινόμενος. “Rituals of power” (2019) κυρίες και κύριοι. Οι διάρκειες πέφτουν, γυρίζουμε στα 36 λεπτά, η λύσσα παραμένει, είχαμε ΤΕΣΣΕΡΑ video clip (“New Salem”, “Hammering the nails”, “Naysayer”, “Decline and fall”) και δύο lyric video (“The choir invisible”, “Rituals of power”), δείγμα του πόσο πίστεψε η εταιρεία σε εκείνους.
Τα δε κομμάτια, στην ουσία τους, δείχνουν μια μπάντα η οποία συμπύκνωσε όλα όσα έμαθε από τους πειραματισμούς της, μένοντας πιστή στη ρίζα της. Εξ ου και συνυπάρχουν στον ίδιο δίσκο το “I disavow”, το “Naysayer” και το “Universal untruths” με τα περιπετειώδη ”They always come back” και “Rituals of power” φερ’ ειπείν. Πολλοί μάλιστα, που είχαν γκρινιάξει ελαφρώς για την στροφή της μπάντας στο “The killing Gods”, εδώ βρήκαν την υγειά τους! Εγώ τα γούσταρα και τα δύο, μην κοιτάτε εμένα! Πιστοί στη παράδοση των μικρών κυκλοφοριών δεξιά και αριστερά πριν και μετά από δίσκο, είχε βγει ένα 7” single του “I disavow” με διασκευή στο “Wasting away” των NAILBOMB, ενώ μαζί με το περιοδικό Decibel, βγήκε ένα 7” με διασκευή στο “Primitive future” των SEPULTURA.
Στα πλαίσια εορτασμού των 20 ετών της μπάντας, αυτά, μπήκαν τη συλλογή “Coffin down the nails” (2021) από την ελληνική Repulsive Echo και την Αμερικάνικη Anarchos records, που περιείχε διάφορα καλούδια από splits, EP που δεν βρίσκονταν τόσο εύκολα. Επιπλέον είχαμε, διασκευές σε MINISTRY (“Thieves of the new world order”), BOLT THROWER (ακυκλοφόρητη – “When glory beckons”), SNAPCASE (“Zombie perception”), M.O.D. (“Man of your dreams”), δύο remix των “Siberian” και “Conquistadores” καθώς και demo εκδοχές των “Ghosts of Catalonia”, “Thrown into the sun” και “Traitors”.
2022 – ΣΗΜΕΡΑ: THE CENTURY MEDIA YEARS
Τέλος και από την Season Of Mist, πέρασμα στην κραταιά Century Media. Και τι ντεμπούτο ήταν αυτό που ερχόταν….”Complete control” (2022) και τα μυαλά στο μίξερ! Από τις καλύτερες και πιο συμπυκνωμένες δουλειές των MISERY INDEX τα τελευταία χρόνια. Ύμνοι όπως το “Infiltrators” (μανούλα μου!), “The eaters and the eaten” ή το εναρκτήριο “Administer the dagger” δείχνουν για ποιο λόγο ακολουθούμε πιστά αυτή τη μπάντα τόσα χρόνια. Σφαγιαστικό αποτέλεσμα, όλεθρος 33 λεπτών, “στο Βιλαμπάχο ακόμα δέρνουν”, “που σε πονεί και που σε σφάζει” και άλλα τέτοια όμορφα. Η ειδική έκδοση αυτού του μακελειού, περιλαμβάνει και το “Strategies of manipulation” EP, που περιλαμβάνει το ομώνυμο κομμάτι, demo εκδοχές των “The eaters and the eaten”, “Complete control”, instrumental εκδοχή του “Infiltrators” και κερασάκι στη τούρτα, διασκευή στο “Supposed to rot” των ENTOMBED.
Κάπου εδώ, τελειώνει το αφιέρωμα μας. Ελπίζω να σας κάλυψα αρκετούς λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να χάσετε τους MISERY INDEX τη Πέμπτη. Αφήνω έναν έξτρα λόγο για εσάς που φτάσατε ως εδώ. Αυτά. Τα λέμε στο pit.
Γιάννης Σαββίδης
