Είναι εδώ και χρόνια γνωστή η στενή σχέση του ελληνικού κοινού με τους psychedelic space rockers MONKEY3. Μάλιστα είναι τέτοια η αγάπη κοινού-συγκροτήματος και τούμπαλιν, που τον περασμένο Μάιο στην εμφάνισή τους στην χώρα μας έπαιξαν για πρώτη φορά ολόκληρο το νέο τους δίσκο, αφήνοντας αποσβολωμένους τους περισσότερους εκ των παρευρισκόμενων. Κι αυτό γιατί το “Astra Symmetry” εκπέμπει σε τελείως διαφορετικό μήκος κύματος απ’ ότι οι προκάτοχοί του.
Το πρώτο πράγμα που θα βρει κάποιος να αναφέρει για τον δίσκο είναι η προσθήκη φωνητικών, τα οποία μάλιστα επιμελείται ο ευρηματικός κιθαρίστας του σχήματος Boris. Ωστόσο δεν είναι αυτή η αλλαγή για την οποία αξίζει να αναφερθούμε, αλλά τα επακόλουθα αυτής. Διότι για να βρουν χώρο οι στίχοι μέσα στις πρότερες ελικοειδείς συνθέσεις και τα καταιγιστικά riffs, θα έπρεπε να αλλάξουν πολλά από τα δομικά στοιχεία της μουσικής του συγκροτήματος. Πράγμα που έγινε. Έτσι λοιπόν ξεχάστε τους γρήγορους ρυθμούς, τις αέναες λούπες και τα διαστημικά synths. Οι MONKEY3 αναγραμματίζουν την μουσική τους χρησιμοποιώντας πιο γήινα μοτίβα. Το βασικό συστατικό αυτής της νέας προσέγγισης των Ελβετών, αποτελεί η πυκνή μυσταγωγική ατμόσφαιρα, μέσα από την οποία αναδύονται πιο στρωτές και αφαιρετικές συνθέσεις. Το όλο πακέτο μάλιστα έχει και το αντίστοιχο περιτύλιγμα. Ο δίσκος χωρίζεται σε τέσσερα μέρη των τριών κομματιών όπου κάθε ένα αντιπροσωπεύει και από ένα αρχετυπικό στοιχείο, όπως την φωτιά, το νερό, την γη και τον αέρα.
Το “Astra Symmetry” δεν το λες άσχημο. Κάθε άλλο, για κάποιον που έχει την πρώτη του επαφή με την ψυχεδελική μεριά της ροκ το αποτέλεσμα θα του ακουστεί ακόμα και συναρπαστικό, μιας και έχει όλα αυτά τα κλισέ που έχουν παίξει δεκάδες μπάντες νωρίτερα. Το μεμπτό έγκειται στην τελευταία φράση. Διότι όταν έχεις καταφέρει να επαναπροσδιορίσεις το space rock, βάζοντας του όρια, δομή και επιθετικότητα, και εν τέλει στρέφεσαι στο τρέχον trend για μια ασφαλή αλλαγή στον ήχο σου, τότε δεν ξέρω κατά πόσο μπορείς να αποκαλείς «επιτυχία» έναν επιεικώς αξιόλογο δίσκο. Φυσικά υπάρχει και η υπερασπιστική γραμμή που λέει ότι μετά από τόσες αλλεπάλληλες δισκάρες δικαιούνται να κάνουν ένα βήμα πίσω, να πειραματιστούν και ό,τι βγει. Αλλά έχω την εντύπωση ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με πειραματισμό, ούτε με «καινοτομία». Μάλλον είδαν το τυράκι που τους πρόσφερε η Napalm Records και έπεσαν στη φάκα της διεθνούς διανομής.
Στον ναό Tōshō-gū στο Nikkō της Ιαπωνίας υπάρχει το γνωστό γλυπτό των τριών πιθήκων, όπου αναπαριστούν το παραδοσιακό ρητό “Mizaru/Kikazaru/Iwazaru”, δηλαδή, «μην δεις το κακό, μην ακούσεις το κακό, μην πεις το κακό». Δυστυχώς οι τρεις πίθηκοι του ελβετικού συγκροτήματος δεν στάθηκαν το ίδιο τυχεροί. Άφησαν το «κακό» να εισέλθει, είτε παραχαράζοντας το πρόσφατο παρελθόν της μπάντας, είτε αναπροσαρμόζοντας προς τα κάτω τις μελλοντικές μας προσδοκίες.
6 / 10
Νίκος Ζέρης
