Επιτέλους επέστρεψαν οι Ελβετοί με έναν δίσκο λύτρωση για τους πανταχού ψυχεδελάδες. Φυσικά δεν εννοώ ότι επέστρεψαν “απλά” δισκογραφικά μετά το άκρως αμφιλεγόμενο “Astra Symmetry” (2016), αλλά πολύ περισσότερο ηχητικά, μιας και το αμιγώς instrumental psych prog ήρθε πάλι στο προσκήνιο.
Ας είμαστε ειλικρινείς, το “Astra Symmetry” αποτέλεσε ένα πείραμα στον μακροχρόνια καλά δομημένο ήχο τους, που τελικά δεν τους βγήκε. Η προσθήκη των φωνητικών, καθώς και οι πιο mid-tempo συνθέσεις ήταν ένα βήμα προς μια λάθος κατεύθυνση που ευτυχώς το διόρθωσαν γρήγορα. Έχοντας λοιπόν το δικαίωμα, σαν κάθε άλλη μπάντα, να ξεστρατίσει για έναν δίσκο, οι MONKEY3 επέστρεψαν το ίδιο δυνατοί και εμπνευσμένοι που τους αφήσαμε στο “The 5th Sun” πριν από έξι χρόνια. Και όχι, δεν ήταν η ανάγκη μας για τους “παλιούς καλούς” MONKEY3, που μας κάνει να αγαπήσουμε αυτή την κυκλοφορία. Ο δίσκος έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που γίνεται αρεστός και χωρίς την χρήση του ονόματος MONKEY3 για κληρονομιά. Το “Sphere” στέκεται μόνο του, αυθύπαρκτο και αυτόφωτο.
Προσαρμοσμένο στον σύγχρονο ήχο, η μπάντα δέχεται ακόμα επιρροές από το προ τριετίας trend, όπου το new retro wave μεσουρανούσε. Έτσι λοιπόν, στο εναρκτήριο “Spirals” θα ταξιδέψουμε σε kraut/prog ήχους, που μεθοδικά θα μεταμορφωθούν στα δαιδαλώδη riffs που μας έχει συνηθίσει η μπάντα εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Από εκεί και πέρα ο δίσκος στρώνει χαλί στην ψυχεδελική πλευρά της μουσικής των Ελβετών, αφήνοντας πρόσκαιρα το heavy instrumental στοιχείο, εκτός της εξίσωσης. Πρέπει να ακούσουμε όλο το “Axis” και το μεγαλύτερο κομμάτι του “Prism” ώστε να αφήσουμε πίσω μας τις Floydικές επιρροές και προβούμε σε μια ρυθμική παλινδρόμηση της άνω αυχενική μας μοίρα. Ένα ελαφρύ κούνημα, που βαθμιαία γίνεται βαρύ headbanging στο εξαιρετικό και πιο heavy κομμάτι του δίσκου “Mass”. Στη συνέχεια το “Ida”, αν και δεν έχει να δώσει πολλά στον ακροατή, μιας και η διάρκειά του παραπέμπει σε ιντερλούδιο, αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα για το ποιοι είναι σήμερα οι MONKEY3. Οι γνώριμες heavy ψυχεδελικές κιθάρες, σε συνδυασμό με ατμοσφαιρικά synths, δημιουργούν τις ιδανικές συνθήκες για αυτό που θα ακολουθήσει. Διότι για το τέλος το συγκρότημα κράτησε μία από τις καλύτερες στιγμές, όχι απλά του άλμπουμ αλλά ολόκληρης της δισκογραφικής τους πορείας. Το “Ellipsis” έρχεται να κλείσει τον δίσκο ακριβώς έτσι όπως άνοιξε, με μια space/psychedelic διάθεση που μας πάει στην προ “Astra Symmetry” εποχή.
Μια κυκλοφορία σαν το “Sphere” την περιμέναμε καιρό. Γιατί μπορεί εκεί έξω να υπάρχει ένας σκασμός από instrumental/psychedelic μπάντες, ωστόσο ένα τέτοιο βαρύ όνομα σαν τους MONKEY3, έρχεται να κάνει την διαφορά. Και παρότι δεν συνεισφέρει κάτι νέο στην εξέλιξη του είδους, παρόλα αυτά προσφέρει την ευδαιμονία που τόσο έχουν ανάγκη οι ακουστικοί μας πόροι.
7,5/10
Νίκος Ζέρης
