“Ruin and Misery”
Οι Πορτογάλοι MOONSPELL, θα μας επισκεφτούν ως special guests της περιοδείας των DARK TRANQUILITY και με τους HIRAES ως support το Σάββατο 26 Απριλίου στην Θεσσαλονίκη (Mylos Area) και την επόμενη μέρα στην Αθήνα (Fuzz). O Γιώργος Γκούμας άδραξε την ευκαιρία και μίλησε με τον frontman, όχι μόνο για την περιοδεία αλλά και για πολλά άλλα ενδιαφέροντα που δεν άπτονται της μουσικής.
Τα τελευταία νέα που είχα για την μπάντα ήταν σχετικά με την έκδοση του δίσκου “From Down Below” (που βασικά ήταν η επαναηχογράφηση του τελευταίου δίσκου στο στούντιο, “Hermitage”, αλλά ζωντανά μέσα στις σπηλιές Grutas de Mira D’Aire, σε 80 μέτρα βάθος) το 2022, και την συναυλία που δώσατε τον περασμένο Νοέμβριο στην Λισαβόνα μαζί με μια συμφωνική ορχήστρα (“Opus Diabolicum”) μπροστά σε 8.000 άτομα. Έχασα κανένα άλλο επεισόδιο;
Κάναμε και μια πολύ ενδιαφέρουσα και πετυχημένη περιοδεία σε θέατρα της Πορτογαλίας, συνοδευόμενοι από έγχορδα και δύο τραγουδίστριες όπου παίξαμε κομμάτια της μπάντας, ειδικά από τον δίσκο “Sin/Pecado” (1998), σε ακουστικές εκδόσεις. Η βραδιά “Opus Diabolicum”, που πήρε το όνομά της από ένα παλιό τραγούδι της μπάντας (βρίσκεται στο ΕΡ “Under the Moonspell” του 1994), αλλά και μια βραδιά από την ακουστική περιοδεία θα βγουν αμφότερες σε CD/DVD αργότερα μέσα στο 2025.
Και στο μεταξύ, προετοιμάζετε και τον καινούργιο δίσκο…
Αργά αλλά σταθερά, ναι. Ξέρεις, έχουμε μια φιλοσοφία στην μπάντα η οποία λέει ότι πρώτα πρέπει να περιμένουμε το κάλεσμα της Μούσας. Η αλήθεια είναι ότι επειδή το “Hermitage” συνέπεσε με την πανδημία δεν είχε τον επιθυμητό αντίκτυπο, και για αυτό άλλωστε θελήσαμε να του δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία με το “From Down Below”, οπότε είχαμε αποθαρρυνθεί όσον αφορά την δημιουργία νέου υλικού, αλλά όπως είπα τελικά ακούσαμε το κάλεσμα της Μούσας και ήδη έχουμε το βασικό concept και κάποια demos. Θεωρώ σημαντικό το να μην βγάζει μια μπάντα ένα δίσκο, μόνο και μόνο για να μπορεί να βγαίνει σε περιοδεία· εμείς δεν θέλουμε να ζορίζουμε τα πράγματα. Καμιά φορά ακούω δίσκους από άλλες μπάντες και σκέφτομαι ότι αν είχαν αφιερώσει λίγο περισσότερο χρόνο στην δημιουργία του, ο δίσκος θα ήταν πιο μεστός και ολοκληρωμένος. Ο μόνος λόγος που υπήρχαν μικρά χρονικά διαστήματα μεταξύ των δίσκων στην αρχή της καριέρας μας ήταν επειδή ήμασταν νέοι και πολύ παραγωγικοί. Τώρα που είμαστε μεγαλύτεροι, προτιμούμε να κάνουμε τα πράγματα πιο αργά. Άμα δεν αισθανόμαστε εμπνευσμένοι, απλά περιμένουμε μέχρι να μας ξανάρθει η έμπνευση, αλλά και να είμαστε σίγουροι ότι όντως έχουμε κάτι καλό να δώσουμε στους οπαδούς μας. Νομίζω ότι με την μουσική παρακαταθήκη που έχουμε ήδη αφήσει, έχουμε κερδίσει και το δικαίωμα να δημιουργούμε μουσική στον δικό μας ρυθμό.
Νομίζω ότι ανέφερες την λέξη concept…
Πάντα υπάρχει ένα κεντρικό θέμα στους δίσκους μας. Πάντα μου άρεσαν αυτού του τύπου οι δίσκοι στην ιστορία της ροκ, και νομίζω ότι μαζί με την κλασσική μουσική, το heavy metal είναι το μουσικό είδος που πιο πολύ προσφέρεται για να διηγείται ιστορίες. Έχουμε γράψει δίσκους έχοντας στον νου μας λύκους, την ιδέα του χρόνου, σεισμούς και καταποντισμούς, την Αποκάλυψη… ακόμα και το “Hermitage” είχε να κάνει με τους καιρούς που ζούμε: ο δικαιωματισμός, η τεχνολογία που αντί να μας ενώνει μας απομονώνει, βασικά ήταν ένα γενικό κοινωνικό σχόλιο. Τώρα, αποφάσισα ότι θα ήθελα να γράψω κάτι ρομαντικό, γοτθικό, μυθολογικό, εξωπραγματικό, μεταφυσικό… κάτι που να με κάνει να ξεφύγω από την πραγματικότητα και να ξαναγυρίσω στις ρίζες της μπάντας. Θέλω να γράψω για την αγάπη, τον θάνατο, τον Θεό, τον κόσμο των συναισθημάτων. Ποτέ δεν ήμασταν μια μπάντα με πολιτικό μήνυμα, δεν είναι αυτός ο σκοπός μας. Υπάρχουν μπάντες αξιόλογες που περιγράφουν την πραγματικότητα καλύτερα από εμάς, όπως οι ORPHANED LAND, και για να σου πω την αλήθεια τους έχω βαρεθεί τους πολιτικούς. Θέλουμε να προσφέρουμε στους οπαδούς μας μια φυγή από την δεινή πραγματικότητα, νομίζω ότι το έχουν ανάγκη, τόσο εκείνοι όσο κι εμείς, για αυτό και θεωρώ ότι θα γίνει ένας δίσκος-κλειδί στην καριέρα μας. Όπως είπα, δεν θα πιέσουμε τους εαυτούς μας να βγάλουμε τον δίσκο μέχρι που να είμαστε σίγουροι ότι αξίζει τον κόπο να τον ακούσετε και γι’ αυτό δεν θα βγει πριν το 2026.
Να υποθέσω ότι τα πήγατε πολύ καλά με τους DARK TRANQUILITY στην πρώτη περιοδεία τον περασμένο Οκτώβριο, έτσι που να σας ξανακαλέσουν γι’ αυτή τη δεύτερη…
Ακριβώς. Αν και είμαστε σε πλήρη φάση προετοιμασίας για τον καινούργιο δίσκο, όταν μας ειδοποίησαν ότι ήθελαν να ξαναβγούν σε περιοδεία μαζί μας, ούτε που το σκεφτήκαμε δεύτερη φορά: αποφασίσαμε να τα αφήσουμε όλα έτσι όπως είναι και να συνεχίσουμε τις διαδικασίες του καινούργιου δίσκου όταν επιστρέψουμε από αυτήν την περιοδεία. Θα παίξουμε ως special guests, γιατί όπως και να το κάνουμε είναι πιο μεγάλη μπάντα από εμάς, τόσο σε πωλήσεις όσο και σε αριθμό οπαδών, κι έχουν βγάλει κι ένα δίσκο, το “Endtime Signals”, που τα σπάει. Για εμάς είναι καλό αυτό το special guest concept γιατί παίζουμε λίγο παραπάνω απ’ ότι θα κάναμε εάν ήμασταν support, και την ίδια στιγμή αφήνουμε τους οπαδούς με την επιθυμία να παίξουμε περισσότερο. Όταν μας λένε ότι είναι κρίμα που δεν παίζουμε πιο πολύ, τους λέω ότι αν αγοράζετε πιο πολλούς δίσκους και πιο πολλά εισιτήρια, τότε ευχαρίστως θα επιστρέψουμε ως headliners, χαχα. Από την άλλη δεν χρειάζεται να φέρουμε την δική μας σκηνική παραγωγή, δεν έχουμε την πίεση που έχουν οι headliners και μπορούμε και παίζουμε και διαφορετικά set lists, οπότε προσωπικά μου αρέσει αυτό το special guest concept (γέλια). Ξέρεις, επειδή εμείς είμαστε από τον Νότο κι εκείνοι από τον Βορρά της Ευρώπης, αλληλοσυμπληρωνόμαστε: εμείς βάζουμε το κρασί και το τυρί κι εκείνοι την μπύρα. Εμείς βάζουμε την νότια νοοτροπία και το χάος κι εκείνοι την βόρεια σοβαρότητα χαχα· είμαστε σαν το αλάτι και το πιπέρι. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ξέρει ο καθένας πια είναι η θέση του στην περιοδεία και τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει: όταν είναι η ώρα για πάρτι, παρτάρουμε όλοι μαζί, αλλά όταν πρέπει να υπάρχει ηρεμία, είμαστε ήρεμοι όλοι, κάτι πολύ σημαντικό για όλες τις περιοδείες, όταν οι μπάντες περνάνε σχεδόν όλη την ημέρα μαζί, κάθε μέρα για ένα μήνα σχεδόν.
Έχω πάει κάμποσες φορές στην Πορτογαλία και νομίζω ότι από όλους τους λαούς της νότιας Ευρώπης είστε ο πιο ήσυχος, σοβαρός, μέχρι και ο πιο μελαγχολικός ακόμα…
Ναι, όντως είμαστε μελαγχολικός λαός, στα πρόθυρα της μαζικής κατάθλιψης θα έλεγα (γέλια), ειδικά αν μας συγκρίνεις με τους Ισπανούς, που σε αυτό το θέμα είμαστε η νύχτα με την μέρα, αλλά συγκριτικά με τους βόρειους συνεχίζουμε να είμαστε πιο χύμα στο κύμα από τους Σκανδιναβούς χαχα. Στην Ισπανία έχουν την fiesta και το flamenco ενώ στην Πορτογαλία έχουμε το fado και τον φαταλισμό. Το γεγονός ότι η Πορτογαλία θεωρούνταν το τέλος του κόσμου, πριν τον Κολόμβο, έχει να κάτι να κάνει και με αυτό πιστεύω. Πάντως, είμαστε λίγο παράξενοι σαν λαός. Πριν κάποιες μέρες μιλούσα με μια Βραζιλιάνα που ήρθε να μείνει στην Πορτογαλία, και μου λέει: «Δεν σας καταλαβαίνω εσάς τους Πορτογάλους», και της λέω: «Ούτε εγώ, καλώς ήρθες στο club». Ζω σε αυτήν την χώρα 50 χρόνια και οι Πορτογάλοι συνεχίζουν να είναι ένα μυστήριο για εμένα: μας αρέσει κάτι και δεν μας αρέσει ταυτόχρονα, θέλουμε κάτι και δεν το θέλουμε, είμαστε χαρούμενοι αλλά και θλιμμένοι μαζί. Υπήρξε ένας τραγουδιστής εδώ που λεγόταν António Variações (1944-1984), ένας πρωτοπόρος για την εποχή του, για τα δεδομένα μιας χώρας που μόλις είχε βγει από μια περίοδο 50 χρόνων στρατιωτικής χούντας. Σε ένα από τα τραγούδια του λοιπόν λέει: «Μόνο είμαι ευτυχισμένος στα μέρη που δεν είμαι». Νομίζω ότι περιγράφει στην εντέλεια την Πορτογαλική ψυχή.
Οι Γαλικιανοί (κάτοικοι της Γαλικίας στην ΒΔ Ισπανία) και οι Πορτογάλοι είναι παρόμοιοι στην νοοτροπία, ακόμα και στην γλώσσα. Οι Γαλικιανοί είναι φημισμένοι στο να απαντούν μια ερώτηση με μια άλλη ερώτηση. Εσύ το κάνεις;
Χαχα. Προσωπικά μισώ αυτήν την συνήθεια αλλά δυστυχώς οι συμπατριώτες μου το κάνουν συχνά κι εκείνοι. Όταν ρωτάς κάποιον «Γιατί;» και σου απαντάει «Γιατί όχι;», για μένα αυτό είναι δείγμα ξεροκεφαλιάς κι έλλειψης τακτ, κι επειδή εγώ προσωπικά είμαι πολύ διπλωματικός άνθρωπος (όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στην μπάντα ή μεταξύ συγγενικών προσώπων, εγώ είμαι αυτός που όλοι έρχονται για βοήθεια) με θεωρώ Πορτογάλο αλλά και κοσμοπολίτη ταυτόχρονα. Όταν με ρωτάνε κάτι, δεν απαντώ με άλλη ερώτηση αλλά με κάτι που διάβασα σε ένα βιβλίο. Αυτοί που με γνωρίζουν ξέρουν ότι δεν περνά μια μέρα χωρίς να διαβάζω, είναι το πάθος μου μαζί με την μουσική. Ακόμα και στις περιοδείες βιβλία τόσο σε ηλεκτρονική έκδοση όσο και σε χαρτί, συνήθως μυθιστορήματα και ποιητικές συλλογές, ειδικά από Πορτογάλους ποιητές, αν και βιβλία σχετικά με την πολιτική και την Ιστορία ολοένα μου τραβάνε πιο πολύ το ενδιαφέρον, λόγω των τρελών καιρών που ζούμε. Υπάρχει τόση άγνοια στον κόσμο όπως βλέπω στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης· μόνο ξέρουν να φωνάζουν ασυναρτησίες και δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τις θέσεις του με έστω ένα σοβαρό επιχείρημα. Άμα βρισκόντουσαν στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας δεν θα τους ανέχονταν ούτε για ένα λεπτό (γέλια)
Έχεις ξεκινήσει και μια δεύτερη καριέρα ως συγγραφέας με διάφορες ποιητικές συλλογές και μυθιστορήματα…
Ναι, έχω ήδη εκδώσει τρεις συλλογές, μια ανθολογία με ιστορίες και τώρα γράφω το τρίτο μυθιστόρημά μου. Είναι μια άλλη πτυχή του εαυτού μου που δεν έχει τίποτα το κοινό με την πτυχή μου ως μέλος μιας metal μπάντας, αλλά με γεμίζει σαν άνθρωπο και όπως καταλαβαίνεις άλλο το να παίζεις σε ένα φεστιβάλ σαν το Wacken, ας πούμε, κι άλλο να συμμετέχεις σε φεστιβάλ βιβλίων. Είναι δύο τελείως διαφορετικές μορφές έκφρασης που συμπληρώνουν η μία την άλλη. Παρεμπιπτόντως, έχω μεταφράσει εγώ προσωπικά στα αγγλικά, κάποια από τα έργα μου και οι οπαδοί θα μπορέσουν να τα βρουν στο merchandising της περιοδείας, εάν τους ενδιαφέρει κι αυτή η πτυχή μου.
Όταν ακούω πολιτικές αναλύσεις σχετικά με τα εθνικά μας θέματα, πολλοί λένε ότι δυστυχώς δεν συνορεύουμε με το Λουξεμβούργο, ούτε είμαστε σαν την Πορτογαλία που το μόνο που φοβάται είναι μήπως τους κάνουν εισβολή οι μπακαλιάροι…
Καταλαβαίνω τι εννοείς αλλά δυστυχώς έχουμε κι εμείς τώρα να αντιμετωπίσουμε μια εισβολή από ανθρώπους με μια συγκεκριμένη θρησκευτική και κοινωνική ατζέντα. Οι Πορτογάλοι και οι Έλληνες είμαστε λαοί με μεταναστευτική παράδοση αλλά πάντα ξέραμε πώς να προσαρμοστούμε εκεί που πηγαίναμε. Πάντως, πέρα από αυτό, τα δύο μεγαλύτερα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι πρώτον, οι πολιτικοί, οι οποίοι αδιαφορούν τελείως για τα θέματα που απασχολούν τους πολίτες και μόνο νοιάζονται για το πώς θα τσεπώσουν περισσότερα και δεύτερο, η οικονομική ανισότητα, γιατί ποτέ άλλοτε στην Ιστορία, δεν υπήρξε τόσο χρήμα στα χέρια τόσο λίγων. Μας κυβερνάνε λύκοι, αλλά όχι αυτοί για τους οποίους τραγουδάω στους δίσκους των MOONSPELL.
Γιώργος Γκούμας
