Οι MY SLEEPING KARMA γεννήθηκαν στο σταυροδρόμι ανατολής με της δύσης, μιας και η υλική τους υπόσταση ζει και αναπνέει στην φρανκονική Βαυαρία, ενώ η ψυχή τους βρίσκεται σταθερά στις αχανείς εκτάσεις των Ινδιών. Με ξένο σώμα περιπλανιούνται εδώ και είκοσι περίπου χρόνια στα αστρικά χωράφια που τους υπαγορεύει το εσωτερικό τους μάτι, ακολουθώντας χρυσά μονοπάτια που οδηγούν στις κατοικίες του Σίβα. To “Atma” είναι ο έκτος σταθμός αυτής τους τη μακράς πορείας, πρόκειται για μια στάση που άργησε να έρθει εφτά ολόκληρα χρόνια, δίνοντας έτσι στο “Moksha” την δυνατότητα να κερδίσει τον χώρο που του αρμόζει.
“Το Ātman είναι μια σανσκριτική λέξη που αναφέρεται στον Εαυτό ή στην αυθύπαρκτη ουσία των ατόμων, ως ξεχωριστή από το εγώ, το μυαλό και την ενσαρκωμένη ύπαρξη”. Οι MY SLEEPING KARMA είναι πολύ καλοί στο να διαλέγουν σωστά τις λέξεις. Το έχουν δείξει στο παρελθόν, το κάνουν και τώρα. Μετά από τόσα χρόνια σιωπής (σε ότι έχει να κάνει με το νέο υλικό, αλλιώς μια χαρά περιόδευαν και έβγαλαν κι έναν live δίσκο), επιστρέφουν, τολμώ να πω, με τον καλύτερο δίσκο τους. Κυκλοφορίες όπως τα “Satya” (2008) και “Tri” (2010), σίγουρα δεν μπορούν να επαναληφθούν, βγήκαν σε έναν συγκεκριμένο χρόνο όπου το κοινό δεν τους περίμενε. Ωστόσο το “Atma” καταφέρνει να ενώσει το τότε με το σήμερα, κάνει την βαθιά βουτιά στο παρελθόν και δίνει στον ακροατή αυτό που θέλει και περιμένει.
Ζεστοί ήχοι, μεστά ψυχεδελικά riffs με τον γνώριμο ανατολίτικο προσανατολισμό κι ένα drumset που βγάζει πραγματικά φωτιά τόσο με το ψυχωμένο παίξιμο όσο και με τις απρόσμενες παύσεις και αλλαγές. Η απουσία των ενδιάμεσων ιντερλούδιων θα ομολογήσω ότι δεν μου έλειψε καθόλου. Στις μακροσκελείς συνθέσεις παίρνουμε τις ανάσες που χρειαζόμαστε μέσα σε κάθε κομμάτι, οπότε η χρήση τους θα ήταν εντελώς περιττή. Ο κύριος κορμός του δίσκου, παραμένει όπως τον ξέρουμε τόσα χρόνια, αφαιρώντας έτσι σε ορισμένο βαθμό το στοιχείο της έκπληξης. Βέβαια δεν ξέρω πόσο μπορεί ή θέλει κάποιος να αποζητήσει αυτό το στοιχείο από μια μπάντα που έχει μάθει να παίζει (και μάλιστα καλά) μ’ έναν συγκεκριμένο τρόπο. Προσωπικά ένιωσα πολύ καλά με αυτή την οικειότητα του ήχου. Ήταν ακριβώς αυτό που έψαχνα σε μια χρονιά με απίστευτα πολλές κυκλοφορίες. Άλλωστε μη ξεχνάμε, όπως δηλώνει και το ίδιο το συγκρότημα, τόσο μέσω του τίτλου, όσο και μέσα από το δελτίο τύπου, η διαδικασία παραγωγής του δίσκου αποτέλεσε ένα πλήρως εσωτερικό ταξίδι, αποτυπώνοντας στην μουσική προσωπικές στιγμές και δυσκολίες. Ποιος είμαι εγώ λοιπόν να κρίνω το ύφος μιας τέτοιας κυκλοφορίας, όταν μάλιστα εκτελείται στο μέγιστο της τεχνικής κατάρτισης.
Ας μην μακρηγορούμε, το “Atma” πρόκειται να σκαρφαλώσει άνετα στο τοπ10 της χρονιάς. Είναι μια κυκλοφορία που συνδυάζει το heavy στοιχείο της μπάντας με το ψυχεδελικό τριπάρισμα και την (κατά τόπους) post rock μελαγχολία, ένα μείγμα καθόλα γνωστό, μα πάντοτε μοναδικό.
8 / 10
Νίκος Ζέρης
