MYRKUR – “Folkesange” (Relapse Records)

Επιτέλους, η Amalie Bruun αποφάσισε να ξεπεζέψει το μαύρο άλογο της αποκάλυψης και να προσηλωθεί σε αυτό, που από ότι φαίνεται, ξέρει να κάνει καλύτερα. Κάπως έτσι, με τη νέα της κυκλοφορία απομακρύνθηκε από την παρέα με τις σκοτεινές κυρίες Anna von Hausswolff και Chelsea Wolfe και κατευθύνθηκε προς πιο ευγενικές ψυχές όπως η Eithne Patricia Ní Bhraonáin (γνωστή ως Enya) και η Loreena McKennitt. Όπως λοιπόν προδίδει και ο τίτλος του άλμπουμ “Folkesange”, η Myrkur το γύρισε στη λαϊκή τέχνη αφήνοντας (ελπίζω οριστικά) πίσω της τα black metal στοιχεία με τα οποία εμπλούτιζε αυτό το ατμοσφαιρικό είδος με το οποίο καταπιανόταν.

Βαδίζοντας στα μονοπάτια που έχουν χαράξει άλλοι εδώ και χρόνια είναι δύσκολο να ξεστρατίσεις και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να πλατύνεις το ίδιο μονοπάτι για να ακολουθήσουν κι άλλοι μετά από εσένα. Σε αυτή την πρώτη της προσπάθεια προς το σκανδιναβικό/ κέλτικο ήχο, η Amelie Bruun τα πάει μια χαρά, αλλά είναι ολοφάνερο ότι έχει μπει σε ξένα χωράφια. Σε ένα χώρο όπου οι κραταιοί WARDRUNA δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια για το πως πρέπει να ακούγεται ο neo-folk σκανδιναβικός ήχος, η Bruun διαλέγει μια πιο ρομαντική και αιθέρια προσέγγιση, με μια παραγωγή καλογυαλισμένη και βολική για τα μέτρα της. Για αυτό άλλωστε και η αναφορά σε ονόματα όπως Enya και McKennitt πιο πάνω. Η Bruun φέρνει στο σήμερα παραδοσιακούς ήχους, με την γλυκύτητα των προαναφερθέντων κυρίων, παίζοντας ξανά τα περισσότερα (ακουστικά) όργανα, αφήνοντας την τραχύτητα της αγνής πρώτης ύλης σε αυτούς που ξέρουν να το κάνουν καλύτερα. Για αυτό ίσως ανέλαβαν δράση δύο από τα τρία μέλη των πολυσυλλεκτικών HEILUNG. Από την μία η συμμετοχή της Maria Franz με τα φωνητικά της στο εναρκτήριο “Ella”, και από την άλλη αυτή του Christopher Juul στην παραγωγή του δίσκου.

Όταν παρομοιάζεται η μεταστροφή της Myrkur από το black στο folk ή σε οποιαδήποτε άλλη πιο ακουστική προσέγγιση, με αντίστοιχες άλλων συγκροτημάτων (βλέπε ULVER και άλλα) απλά βγαίνουμε εκτός θέματος. Η Bruun στους πρώτους δύο δίσκους απέτυχε. Με το “Folkesange” ουσιαστικά κάνει μια επανεκκίνηση στην “metal” καριέρα της, με το αποτέλεσμα να την δικαιώνει. Ο δίσκος προσφέρει ακριβώς όσα αποζητά ο ακροατής της neo-folk σκηνής, χωρίς όμως να προσθέτει ούτε νότα παραπάνω από όσα ήδη έχουμε ακούσει.

7/10

Νίκος Ζέρης