a
Κατά τη δεκαετία του ’90, πολλά Black Metal σχήματα έκαναν την εμφάνιση τους, κάποια από αυτά κατορθώνοντας να βγουν στην επιφάνεια και γνωρίζοντας εμπορική επιτυχία και κάποια παρά τις κάποιες ποιοτικές δουλειές τους, δεν μπόρεσαν ποτέ να βρουν τον δρόμο τους προς την αναγνώριση.
Ένα από αυτά τα σχήματα είναι οι Γερμανοί MYSTIC CIRCLE, οι οποίοι με το ντεμπούτο τους “Morgenröte – Der schrei nach finsternis” του 1996 μπορεί να μην τάραξαν τα νερά, με την τρίτη κυκλοφορία τους όμως, το “Infernal satanic verses” του 1999, έδωσαν κάποια δείγματα ότι ίσως θα μπορούσαν να διεκδικήσουν ένα κομμάτι της επιτυχίας που ίσως να δικαιούνταν. Δυστυχώς γι’ αυτούς, δεν το κατάφεραν.
Έτσι από το 2006 και την έβδομη ολοκληρωμένη κυκλοφορία τους, σιώπησαν, για να επανέλθουν το 2022, με τον νέο τους δίσκο ο οποίος είναι και ο ομώνυμος του συγκροτήματος.
Έχοντας ξεκινήσει ως μια μελωδική Black Metal μπάντα, οι MYSTIC CIRCLE, εξελίχθηκαν προσθέτοντας στην μουσική τους αρκετά Death Metal στοιχεία, ακολουθώντας ένα μελωδικό Black/Death ύφος πλέον, με όμορφες μελωδίες και αρκετά πιο επιθετικά και βίαια Death περάσματα, δίνοντας μία φρέσκια πνοή και έναν νέο αέρα στον ήχο τους, πράγματα τα οποία είναι πολύ εμφανή και στις 8 νέες συνθέσεις του άλμπουμ τους, το οποίο περιέχει 9 τραγούδια, το τελευταίο εκ των οποίων είναι μία διασκευή στο “Death Metal” των POSSESSED, το οποίο κλείνει και το άλμπουμ.
Το “Mystic circle”, δημιουργικά, θα πρέπει να χωριστεί σε δύο ξεχωριστά μέρη. Το μουσικό / συνθετικό και το στιχουργικό. Στο πρώτο μέρος, όντως βλέπουμε ένα παλιό συγκρότημα, να θέλει να κυκλοφορήσει κάτι καινούργιο, να δείξει ότι δεν έδωσε όσα θα ήθελε να είχε σώσει στο παρελθόν του και να προσπαθεί να επαναδραστηριοποιηθεί, τοποθετώντας στην μουσική του όμορφες και μελωδικές εισαγωγές, πολύ δυνατά κιθαριστικά μέρη, φωνητικά τα οποία είναι πραγματικά πολύ καλά και τα οποία παρά την πάροδο του χρόνου, μοιάζουν σε καλύτερο επίπεδο από ποτέ, δίνοντας μας όμορφες συνθέσεις όπως τα “ Seven headed dragon”, “ Letters from the devil”, “ Curse of the wolf demon” και “ Satanic mistress”. Ως εδώ όλα καλά. Στο δεύτερο μέρος μέρος, όμως το στιχουργικό, εντοπίζεται μία μεγάλη παθογένεια. Το Black Metal, όπως και όλα τα είδη, έχει τις απαρχές και την εξέλιξη του. Το «σατανικό», «κακό» υπόβαθρο των στίχων, ίσως στο παρελθόν να είχε λειτουργήσει ως κάτι που προκαλούσε αντιδράσεις ή και σαν τρόπος αντίδρασης απέναντι σε όποιο κατεστημένο. Σήμερα όμως, στίχοι βγαλμένοι από το ’90, όπως «γράμμα από τον διάβολο γραμμένο με αίμα», δε νομίζω πως τρομάζουν κανέναν πλέον, ούτε προκαλούν ως κάτι πρωτότυπο, ή διαφορετικό. Μάλλον μοιάζουν γραφικοί και παιδαριώδεις, χωρίς καν να τιμούν το σκοτεινό παρελθόν του είδους ή όσους πραγματικά πίστευαν σε αυτό που έκαναν, εκείνες τις εποχές.
Παράλληλα όμως, δεν τιμούν ούτε ολοκληρώνουν όπως θα του άξιζε και ένα άλμπουμ, που θα μπορούσε πραγματικά να αναδείξει ένα συγκρότημα, που με την μουσική του κατέβαλε μία τίμια προσπάθεια επανεκκίνησης.
6(66)/10
Φανούρης Εξηνταβελόνης
