Οι NAILED TO OBSCURITY είναι ένα γερμανικό συγκρότημα που δεν ακολούθησε τους παραδοσιακούς thrash ή power metal ήχους της χώρας του αλλά, επηρεαζόμενο πολύ από τους σκανδιναβικούς ήχους, παράγει ένα μελωδικό μα συνάμα μελαγχολικό doom/death metal, φαινόμενο που εντυπωσιάζει.
Αν και το συγκρότημα δραστηριοποιείται από το 2005, κυκλοφορώντας το πρώτο του album με το όνομα “Abyss” το 2007, μέσα σε μία δεκαετία κατάφερε να κυκλοφορήσει μόλις τρία album, κάτι που θεωρώ πως είναι ένας ανασταλτικός παράγοντας για ένα συγκρότημα που δεν έχει δυνατό εμπορικό όνομα. Όταν υπάρχουν τόσο μεγάλα νεκρά συνθετικά διαστήματα ο κόσμος μπορεί να ξεχάσει εύκολα και οι συναυλίες δεν είναι αρκετές από μόνες τους για να αφήσουν το συγκρότημα στο μυαλό κάποιου.
Είναι ευκαιρία όμως τώρα με την κυκλοφορία του πολύ καλού τρίτου τους album ονόματι “King delusion” να «μεγαλώσουν» το όνομα τους. Ένας δίσκος που αποτελείται από οκτώ συνθέσεις που ξεχειλίζουν από μία έντονα βαριά και μελαγχολική ατμόσφαιρα που θεωρώ αδύνατο να μην ταξιδέψουν έστω και για μια στιγμή τον ακροατή σε ταξίδια εσωτερικής αναζήτησης. Το συγκρότημα δείχνει να έχει ως βάση του ήχου του τους KATATONIA, εμπλουτίζοντας τον με στοιχεία έντονα από τους OPETH, τους PARADISE LOST και από τους AMORPHIS σε λιγότερο βαθμό όμως. Το σημαντικό φαίνεται να είναι όμως πως οι NAILED TO OBSCURITY δεν προσπάθησαν να αντιγράψουν τα παραπάνω συγκροτήματα αλλά έχοντας τους ως βασικές επιρροές να αποκτήσουν την δική τους ξεχωριστή και μοναδική ταυτότητα.
Υπάρχουν αρκετά σπουδαία μέρη στον δίσκο, όπως το “Devoid”, το “Desolate ruin” και το “Deadening”. Αυτά όμως που προσωπικά ξεχώρισα είναι πρώτον το δωδεκάλεπτο τραγούδι “Uncage my sanity” που παρόλο την διάρκεια του δεν είναι σε κανένα σημείο του κουραστικό και δεύτερον, φυσικά το καλύτερο τραγούδι του album, “Memento”, που ξεχωρίζει από το πρώτο κιόλας άκουσμα από τα υπόλοιπα.
Οι NAILED TO OBSCURITY δείχνουν πως βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι, αποκτώντας ταυτόχρονα σπουδαίες συναυλιακές εμπειρίες παίζοντας σε μεγάλα festival όπως το Wacken και το Summer Breeze αλλά και ως support, σε μεμονωμένες συναυλίες στην Γερμανία, σε συγκροτήματα όπως οι PARADISE LOST και οι ARCH ENEMY. Αν θέλουν όμως να κάνουν το ένα βήμα παραπάνω, οφείλουν να εκμεταλλευτούν αυτόν τον πολύ καλό δίσκο με μία σωστή προώθηση και να μην περάσουν άλλα τέσσερα ή έξι χρόνια για να κυκλοφορήσουν τον επόμενο δίσκο τους.
8 / 10
Δημήτρης Μπούκης
