Ούτε λεπτό δεν έχασαν οι πρωτοεμφανιζόμενοι Έλληνες ψυχεδελο-stoners NAXARTAS, και μετά από την τρομερή επιτυχία του ντεμπούτου τους στον underground χώρο του εν λόγω ρεύματος, έσπευσαν να κυκλοφορήσουν το διάδοχό του, ένα χρόνο μετά. Ο πρώτος, ομότιτλος δίσκος, έσκασε σαν βόμβα εντός και εκτός ελληνικών τειχών, δημιουργώντας ένα τεράστιο ωστικό κύμα που συμπαρέσυρε στο πέρασμά του ένα ευρύ φάσμα ακροατών, ενώ τώρα με το “II”, έρχονται να αποτελειώσουν και όσους κατάφεραν να αντισταθούν.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα, ως είθισται, από την αρχή. Οι NAXATRAS μας έρχονται από την αγαπημένη πόλη του Θερμαϊκού, τη Θεσσαλονίκη, και ενώ βρίσκονται βορειότερα η μουσική τους ταυτότητα ανήκει 100% στις ερήμους του νότου. Ξεκινώντας με ένα τρομερό ντεμπούτο, όπως ανέφερα και πιο πάνω, κατάφεραν να εισέλθουν σε έναν ήχο που φοριέται πολύ τελευταία. Το αγνό, ευθύ heavy rock, που άλλοτε αγγίζει τα όρια της stoner και άλλοτε της ψυχεδέλειας, κατάφερε να σαγηνέψει και τον πιο απαιτητικό ακροατή. Και ενώ διαρκούσαν ακόμα οι σαμανικές βασκανίες του πρώτου δίσκου, το συγκρότημα έρχεται με δύο κινήσεις να βγάλει σε θέση ματ κάθε αντίπαλο. Ο λόγος για τις δύο κυκλοφορίες μέσα στο διάστημα του ενός χρόνου. Η πρώτη κίνηση γίνεται με το “Ep”, όπου με τα κομμάτια “Muscle Red Horse” και “Pulsar 4000” ρίχνουν στάχτη (ή μάλλον κόκκινη άμμο) στα… αυτιά των ακροατών. Δυναμικές συνθέσεις, ξεκάθαρα σε πιο dessert stoner ύφος, αποκόπτοντας πλήρως τον παράγοντα ψυχεδέλεια. Η δεύτερη κίνηση; Φυσικά η αφορμή αυτού του κειμένου.
Το τοτεμικό προσωπείο του εξωφύλλου παίρνει σάρκα και οστά μέσα από τον ήχο του “ΙΙ”, και έρχεται να μας στοιχειώσει για τα καλά. Όπως καταλαβαίνετε, ο δίσκος έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με το ΕΡ, αποκαλύπτοντας μία αμιγώς (σχεδόν) instrumental εκδοχή της μουσικής τους. Δίνοντας έμφαση στις space/psychelic επιρροές τους, τα μέλη των NAXATRAS διαλέγουν την καλύτερη διαδρομή για ένα άνευ προηγουμένου διαστημικό trip-άρισμα. Έχοντας σα βάση την συνθετική φόρμα που ακολουθούν και οι έτεροι ψυχεδελάδες CAUSA SUI, η μπάντα γράφει εξ ολοκλήρου τον δίσκο live, αποτυπώνοντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο τη δυναμική που εκπέμπει η μουσική τους σε ζωντανό χρόνο. Ο δεύτερος άσος στο μανίκι, ονομάζεται MY SLEEPING KARMA. Όχι, οι Θεσσαλονικείς δεν αντιγράφουν τους Γερμανούς συνοδοιπόρους τους. Οι NAXATRAS αρχίζουν να δομούν μία εντελώς προσωπική ταυτότητα που μέσα στα στοιχεία της ενέχει και τις κυκλοθυμικές συνθέσεις των MY SLEEPING KARMA. Μεγάλη εξαίρεση όλων των παραπάνω, μα φυσικά το “Sisters of the Sun”, όπου ο Γιάννης Βαγενάς επανέρχεται με τα φωνητικά του, δίνοντας μια εντελώς 70s ατμόσφαιρα στο τραγούδι. Ενώ στην κατακλείδα του δίσκου, βρίσκουμε έναν τρομερό blues πειραματισμό, με σαξόφωνο και αργές κιθάρες.
Θεωρώ περιττό να πλέξω περαιτέρω το εγκώμιο της μπάντας. τόσο σε επίπεδο δημιουργικότητας, όσο και από άποψη τεχνογνωσίας. Οι NAXATRAS καταφέρνουν να κόψουν δρόμο μέσα στο χωροχρονό και να πετύχουν αυτά που άλλες (και ελληνικές) μπάντες επιτυγχάνουν σε μεγάλυτερο χρονικό διάστημα. Έχουν μετατραπεί δικαίως στο “talk of the town”, χωρίς φανφάρες και φιοριτούρες, και αν συνεχίσουν με τον ίδιο τρόπο, το μέλλον τους προδιαγράφεται λαμπρό.
Νίκος Ζέρης
