“The past is a script we are constantly rewriting”
Με το τέταρτο τους άλμπουμ να επεκτείνει ακόμα περισσότερο την δημοτικότητα τους και να τους εδραιώνει συγχρόνως ως μια από τις καλύτερες μπάντες της νέας γενιάς του ψυχεδελικού rock, οι NAXATRAS μοιάζουν πλέον ικανοί για τα πάντα. Άρτι αφιχθέντες από την πρόσφατη ευρωπαϊκή τους περιοδεία (με highlight την εμφάνιση τους στο Desertfest του Λονδίνου) και ενόψει της εμφάνισης στο Fuzz Club στις 13 Μαΐου, συνομιλήσαμε για όσα μεσολάβησαν, πριν και μετά την κυκλοφορία του νέου τους δίσκου.
Εν αντιθέσει με τους προκατόχους του, το “IV” φαίνεται να πατάει σε πιο στιβαρές prog/ψυχεδελικές δομές αφήνοντας σε δεύτερο ρόλο το jamming. Ήταν κάτι που προέκυψε στο studio ή στοχεύατε εξαρχής σε αυτό λίγο πριν την διαμόρφωση του δίσκου;
Ήταν κάτι αρκετά συνειδητό, λίγο πριν αρχίσουμε τη διαδικασία της σύνθεσης αποφασίσαμε να κινηθούμε σε πιο δομημένα κομμάτια αυτή τη φορά. Φυσικά, πολλές ιδέες προέκυψαν από τζαμαρίσματα, αλλά η τελική διαμόρφωσή τους έγινε με αυτό το σκεπτικό.
Τι άλλαξε και τι βελτίωσε στην χημεία του συγκροτήματος η προσθήκη του Παντελή Καργά στα πλήκτρα και τα synths;
Γέμισε τον ήχο σε βαθμό που δεν μπορούμε να ακούσουμε πλέον τα κομμάτια και να τα φανταστούμε χωρίς πλήκτρα. Ακόμα και τα παλιότερα, στα οποία έχει προσθέσει layers ο Παντελής. Επίσης, λόγω της μουσικής παιδείας του, οι ιδέες που συνεισφέρει πολλές φορές μας οδηγούν σε μονοπάτια που μπορεί να μη σκεφτόμασταν αλλιώς.
Θέλω να σταθώ στο “The Answer”, το οποίο αποτέλεσε κατ’ εμέ την έκπληξη του δίσκου. Υπάρχει περίπτωση το φλερτ με την ψυχεδελική πλευρά της pop και με τις AOR φωνητικές γραμμές, να αποκτήσει πιο ενεργό ρόλο στις επόμενες συνθέσεις σας;
Είμαστε σε μια φάση αυτή τη στιγμή όπου όλα είναι πιθανά. Εστιάσαμε στο να ολοκληρώσουμε το “IV” με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ένα άλμπουμ με πολλές επιρροές, αλλά με κοινό παρονομαστή το 70’s psychedelic/prog rock. Στο ενδιάμεσο διάστημα έχουν προκύψει διάφορες ιδέες που εκτείνονται σε μεγάλο εύρος ειδών, δεν έχουμε κάνει ακόμα το φιλτράρισμα για να δούμε τι πάει που.
Πως προέκυψε η συνεργασία σας με τον Sam Kristofski για το υπερcult κλιπ του “Omega Madness”; Κρίνοντας κιόλας από το πετυχημένο αποτέλεσμα υπάρχει πιθανότητα να αποτελέσει αφετηρία για κάτι παραπάνω στο μέλλον;
Μας άρεσε πολύ η δουλειά του με τους BABE RAINBOW και όταν ψάχναμε σκηνοθέτη για το κλιπ του “Omega Madness”, κυκλοφόρησε το βίντεο του Kristofski για τους BROODS, το “Piece of my Mind” και είδαμε εκεί κάτι πολύ κοντά σε αυτό που φανταζόμασταν, μια vintage κινηματογραφική αισθητική με έντονα στοιχεία σουρεαλισμού και φαντασίας. Εν τέλει, το βίντεο βγήκε πολύ όμορφο και σίγουρα θα θέλαμε να ξανασυνεργαστούμε μαζί του. Εκτός του ότι είναι πολύ ικανός σκηνοθέτης, έχει το πλεονέκτημα να γυρνάει τις δουλειές του στη Νέα Ζηλανδία!
Μέχρι πρότινος τα εξώφυλλα των δίσκων σας κινούνταν σε ένα γεωμετρικό, tribal μοτίβο. Προσαρμόστηκε η δουλειά του Chris RW στο concept του δίσκου ή απλά άντλησε έμπνευση από το fantasy στοιχείο και ολίγον τι από τα prog εξώφυλλα των 70’s;
Και τα δύο ισχύουν. Εφόσον η μουσική διέφερε, είπαμε και το artwork να πάει κάπου αλλού αυτή τη φορά. Τα πρώτα τρία άλμπουμ μας τα θεωρούμε μια άτυπη τριλογία, ο τρόπος σύνθεσης, ηχογράφησης και τα εξώφυλλα ακολουθούν κοινά μοτίβα. Ο Chris είχε στο μυαλό του ένα concept με ένα fantasy κόσμο, βασισμένο σε ένα χαρακτήρα, αλλά στις συζητήσεις το θεωρούσαμε κάτι που μπορεί να γινόταν στο μέλλον. Όταν είδαμε με τη μπάντα ότι η μουσική του άλμπουμ μας οδηγεί εκεί, φέραμε ξανά στο προσκήνιο αυτό το concept. Υπήρχαν σαν αναφορές καλλιτέχνες όπως ο Moebius, ο Frazetta και ο Roger Dean, αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι κάτι πολύ φρέσκο. Σε κάποιους έβγαλε fantasy λογοτεχνία, όπως ο “Elric” του Michael Moorcock, ενώ σε άλλους θύμισε “Morrowind” (σ.σ. από το Elder Scrolls) και τα “Souls” videogames.
Επιμένετε σταθερά στην DIY φιλοσοφία όσον αφορά την κυκλοφορία των δίσκων σας, χωρίς την μεσολάβηση κάποιου label. Θεωρείτε πως είναι πλέον μονόδρομος μια τέτοια επιλογή, με βάση και το νέο μουσικό περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί μετά την πανδημία;
Τίποτα δεν είναι μονόδρομος, αλλά προς το παρόν αυτός ο δρόμος μας έχει εξασφαλίσει καλλιτεχνική και οικονομική ανεξαρτησία. Έχουμε εξελιχθεί και σε αυτό, παράλληλα με το μουσικό κομμάτι.
Πως ήταν η εμπειρία του να πατάτε ξανά την σκηνή και να (ξανα)επισκέπτεστε τόσες ευρωπαϊκές πόλεις σε μερικές μονάχα ημέρες; Νιώσατε να υπάρχει κάποιο είδος ξεσπάσματος από πλευράς κόσμου μετά την περίοδο των lockdowns και των περιορισμών;
Σίγουρα! Ο κόσμος διψούσε για live, για πολλούς ήταν η πρώτη συναυλία που πήγαιναν μετά το lockdown. Ακόμα και σε χώρες με παραδοσιακά πιο συγκρατημένο κοινό, όπως η Γερμανία και οι Σκανδιναβικές, ο κόσμος χόρευε, χτυπιόταν και σε κάποιες συναυλίες είδαμε moshpits, ακόμα και stagediving.
Τι συναισθήματα σας δημιούργησε η συμμετοχή σας στο φετινό Desertfest του Λονδίνου μετά και την ακύρωση του 2019;
Ανακούφιση που τα καταφέραμε αυτή τη φορά. Μιας και ήταν το τελευταίο live του τουρ, πήγαμε με διάθεση να τα δώσουμε όλα. Ήταν εμπειρία. Ένας ακόμα θετικός παράγοντας ήταν πως τα έσοδα αυτής της εμφάνισης θα δοθούν σαν οικονομική ενίσχυση σε relief program για την Ουκρανία.
Ποια είναι τα μεγαλύτερα διδάγματα και εμπειρίες που σας άφησε η σκοτεινή περίοδος που προηγήθηκε, τόσο ως μουσικούς όσο και ως ανθρώπους;
Αρχικά, να μην θεωρούμε τίποτα δεδομένο. Υπήρξαν πολλές προκλήσεις αυτά τα χρόνια, τα πράγματα έγιναν πιο δύσκολα από πολλές απόψεις και η επιλογή του να είσαι επαγγελματίας μουσικός απέκτησε μεγαλύτερη βαρύτητα. Μας έμαθε όμως και να μην το βάζουμε κάτω, να μην απελπιζόμαστε και να βρίσκουμε κάτι όμορφο ακόμα και σε αυτές τις συνθήκες.
Με τέσσερα άλμπουμ πλέον στο παλμαρέ σας, πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η διαμόρφωση ενός συναυλιακού setlist που να ισορροπεί ανάμεσα στις εντάσεις και τα χαρακτηριστικά κάθε δίσκου ξεχωριστά;
Αρκετά δύσκολη. Μέσα στην περιοδεία αλλάζαμε το setlist κάποιες φορές. Όχι μεταξύ όλων μας των κομματιών φυσικά, απλώς προσπαθούσαμε να βρούμε την ιδανική φόρμουλα που να δένει το νέο άλμπουμ με τα παλιά με ομαλό τρόπο. Πιστεύω πως πλέον το έχουμε βρει!
Πλησιάζει φυσικά η συναυλία σας στο Fuzz μαζί με τους Deaf Radio. Πρόκειται να δώσετε αποκλειστική βαρύτητα και μόνο στο “IV” ή θα υπάρχουν αναφορές και στα παλαιότερα κομμάτια;
Θα παίξουμε ένα μεγάλο set, με το νέο άλμπουμ στην ολότητά του, αλλά και με κομμάτια από όλη τη δισκογραφία μας, εμπλουτισμένα και ανανεωμένα με πλήκτρα/synths και guest μουσικούς.
Μια ερώτηση «απολογισμού» για το τέλος μιας και μετράτε πλέον μια δεκαετία μαζί ως συγκρότημα. Τι ορίζετε ως επιτυχία με βάση τις εμπειρίες που έχετε συγκεντρώσει και ποιοι είναι οι στόχοι σας από δω και πέρα;
Επιτυχία είναι να καταφέρνεις να μεταδώσεις το όραμά σου στον κόσμο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κάθε στιγμή, έτσι έρχεται μια ουσιώδης επικοινωνία μεταξύ του εσωτερικού κόσμου του καλλιτέχνη και του κοινού. Στόχος μας είναι να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, να εξελισσόμαστε και η μουσική μας να έχει θετικές επιπτώσεις σε αυτούς που την ακούν.
Πάνος Δρόλιας
