Σήμερα, μεταφερόμαστε στη γείτονα χώρα, Ιταλία κι εστιάζουμε σε μια από τις παλαίμαχες δυνάμεις του Ιταλικού thrash, τους NECRODEATH. Από το “Into the macabre” (1987) και το “Fragments of insanity” (1989) που αποτελούν cult διαμαντάκια του ακραίου thrash, αλλά και στο σερί από το “Mater of all evil” (2000) (άλμπουμ επιστροφής μετά την επανασύνδεση του ‘98), με συνεχείς κυκλοφορίες ανά τακτά χρονικά διαστήματα, δείχνει ένα συγκρότημα που παρότι συγκεκριμένης δυναμικής από το ξεκίνημα του, αποτελεί έναν από τους λεγόμενους εργάτες/πολεμιστές του ιδιώματος, που δεν επαναπαύθηκε στο cult status που έχει. Φέτος μας απασχόλησαν με τη κυκλοφορία ενός EP, το “Neraka”. Αυτό κυκλοφόρησε τον Απρίλιο σε CD από την Black Tears και από την δική μας Sleaszy Rider στις 11 του μήνα Δεκεμβρίου σε 12” βινύλιο. Πάμε τώρα στο ψητό.
Η κυκλοφορία αυτή καθεαυτή στο κυρίως μέρος της (τη πρώτη πλευρά), απαρτίζεται από τρία κομμάτια που το καθένα απεικονίζεται στο εξώφυλλο της κυκλοφορίας με τη μορφή 3 γυναικών: ο άγγελος που έχει εκπέσει (“Inferno”), η Μέδουσα (“Petrify”) και ένα succubus (“Succubus rise”). Το πρώτο, μετά την black-ίζουσα ατμοσφαιρική εισαγωγή του, έρχεται και ρίχνει τίμιο ξύλο. Ξύλο μοντέρνα δοσμένο, με πολύ πιο έντονο death/black metal riffing. Το δεύτερο, έχει αντίστροφη δομή, με το ατμοσφαιρικό μέρος στη μέση, και το υπόλοιπο να βαράει σαν κέρατο! Τέλος, το τρίτο, πιο καθαρόαιμο thrash, με το πολύ ωραίο mid-tempo μέρος του, σου θυμίζει ότι μιλάμε για μια μπάντα που πρωτίστως thrash παίζει και μετά τα υπόλοιπα. Γενικά, το ύφος των NECRODEATH, έχει μια ωραία KREATOR-ίλα ‘86 – ‘87, με μπόλικη black/death λύσσα, την οποία παρά το μοντέρνο της παραγωγής και της προσέγγισης, δε χάνει.
Συνοδευτικά, στη δεύτερη “πλευρά”, είναι μια ολέθρια live εκτέλεση του “Flames of malignance” από το “Mater of all evil” και μια ημιγκαζωμένη εκτέλεση του “California uber alles” των DEAD KENNEDYS. Ειδικά το τελευταίο, από τα πλέον χιλιοδιασκευασμένα τραγούδια των punk θρύλων, οι οποίοι έχουν τόσο επηρεάσει με το τρόπο τους το κλασσικό thrash metal (ρωτήστε και τον Jeff Hanneman!). Και κάπως έτσι, τα ούτε 20 λεπτά του “Neraka” ολοκληρώνονται. Μια τίμια κυκλοφορία για όλους τους σεσημασμένους και ταγμένους thrashers αλλά και ακραίους οπαδούς εν γένει, από ένα συγκρότημα που έχουν ψηλότερα στις καρδιές τους από το μέσο κόσμο. Και καλά κάνουν.
Γιάννης Σαββίδης
