Ο Justin Sullivan αποτελεί εκτός από τον αρχηγό/ηγέτη των NEW MODEL ARMY και μια από τις σημαντικότερες μορφές της ροκ μουσικής αλλά και της ποίησης για τον 20ο και 21ο αιώνα. Ακτιβιστής αλλά και σκεπτόμενος μουσικός και πάνω από όλα άνθρωπος, τοποθετείται στα θέματα της σημερινής ανθρωπότητας , οικολογία, φτώχεια, κοινωνικός ρατσισμός, μισαλλοδοξία, υπερκαταναλωτισμός, εσωστρέφεια, απομόνωση, βία, παράνομη μετανάστευση, προσφυγικό, Brexit, με θάρρος και ώριμη σκέψη, δίχως πολεμικούς λόγους και διχαστικές κορώνες.
Η επιστροφή των ΝΜΑ σε φόρμα ως μουσικοί, ήρθε με το προηγούμενο άλμπουμ τους “Winter” όταν η φλόγα των post punk επαναστατών αναστήθηκε με την προσθήκη του με μεταλλικού παρελθόντος μπασίστα τους. Τρία χρόνια μετά επιστρέφουν με ένα άλμπουμ ηχογραφημένο στην απομόνωση ενός νησιού της Νορβηγίας, για να μας ταξιδέψουν στον κόσμο που πι λέξεις έχουν την σημασία και οι μελωδίες απλά ντύνουν, το τελικό αποτέλεσμα. Ο Sullivan έχει μεγαλώσει, έχει κουραστεί να πολεμά, αλλά δεν έχει απεμπολήσει τις αρχές του, τις αξίες του.
Στο “From here”, μας το θυμίζει σε κάθε λέξη, κάθε νότα, ότι οι μάχες δίνονται, αλλά πρέπει να διαλέγουμε εμείς το πότε ή έστω το πως. Η εισαγωγή με τα αργά , υπνωτικά, χθόνια “Passing through”, “Never arriving, “The weather” δίνει τη θέση της στις γνωστές για τους φίλους των ΝΜΑ επελάσεις με σύμμαχο την μελωδία και την πανκ αισθητική αλλά και την πιασάρικη μελωδία που συναντάμε στους FOO FIGHTERS , με το “End of days” για να φτάσουμε στην πρώτη μεγάλη στιγμή του άλμπουμ, το “The great disguise”, εκεί που ο Sullivan αναφωνεί δίχως ντροπή …”last man standing, that’s the game I play the best…”
Η επέλαση των ΝΜΑ συνεχίζεται καθώς ο ιδεαλιστικός κόσμος του εγωμανή Δυτικού συντρίβεται στο “Conversation” ένα οικολογικό παραμύθι, ένα διάλογο με τον εαυτό μας και την φύση…δίχως κλάψες και υπερβολές σαν την Γκρέτα, αλλά με πάθος για τον άνθρωπο και το περιβάλλον, πόλη, ωκεανό, τα πάντα, «παίρνουμε όποια παρέα μπορούμε, όποια μας τύχει». Φτάνουμε έτσι στο κόσμημα του άλμπουμ το “Where I am” μια μικρή απάντηση στα στελέχη και τους τεχνοκράτες όλου του κόσμου, ένα τραγούδια που κατακεραυνώνει όλα τα ΜΒΑ του κόσμου, με την απλότητα, της παραίτησης από το κυνήγι του θαυμαστού νέου κόσμου, την αποδοχή της ανθρώπινης φύσης ,του πεπερασμένου αλλά και την απόλαυση να παρακολουθείς την θάλασσα που δεν είναι ίδια ούτε για μια μέρα, για όσους έχουν ακόμη μάτια να δουν, με μια μελωδία εθιστική σαν το πιο ισχυρό εξαρτησιογόνο. Οι στίχοι του τα λένε όλα «And everybody wants to be somewhere else, everybody wants to be someone else»
Στο “Watch and learn” ο διδακτισμός αποκτά ένα περίβλημα σκληρής ροκ κιθάρας, για να ακολουθήσει το “Maps”με τα αιώνια ερωτήματα, του αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και αν οι χάρτες θα χρησιμοποιηθούν από εξερευνητές ή φανατικούς κατακτητές και σταυροφόρους. Οι ΝΜΑ θα σαλπάρουν με το πλοίο των τρελών…Οι ρυθμοί θα πέσουν στα ταξιδιάρικο ‘setting sun” και “From here” στο οποίο κλείνοντας το μουσικό ταξίδι του, ο Sullivan αναφωνεί “I’m the master of nothing…never wanted to leave a mark”. Γιατί ο θυμός και η απογοήτευση για το σήμερα ,καταλαγιάζει με το τέλος της ημέρας και αρχίζει η σκέψη για τα λάθη του χθες και η αναμονή του αύριο.
Οι ΝΜΑ δεν πουλάνε οικολογική συνείδηση και «αριστερή» προοδευτικότητα. Αγαπάνε τον κόσμο και προσπαθούν έμπρακτα να υποδείξουν όσα διαφωνούν και να μας ευαισθητοποιήσουν να σκεφτούμε και αν θελήσουμε να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα, δίχως τσιτάτα, δίχως στράτευση σε ιδεολογίες και μαζικό προσανατολισμό. Σε μια Ευρώπη σε αποσύνθεση, με την χώρα του στα πρόθυρα της διάλυσης, σε έναν κόσμο σε σύγχυση, σε μια γη που καταρρέει από την αλόγιστη χρήση και καταστροφή των πόρων της, οι ΝΜΑ ακόμη μια φορά μας ψιθυρίζουν στα αυτί λόγια που θα σκεφτούμε στις πιο προσωπικές στιγμές μας, λόγια σύνεσης, όχι σοφίας, λόγια αγάπης, όχι κομματικά τσιτάτα, λόγια και μελωδίες που θα στοιχειώσουν τον χειμώνα της δυσαρέσκειας μας. Συνεχίζουν άξια όσα ξεκίνησαν με το “Winter”αλλά και τα “Thunder and consolation” , “Impurity” γιατί φωνές σαν τη δική τους πρέπει να υπάρχουν και πρέπει να ακούγονται.
7,5 / 10
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
