Με την επαναδραστηριοποίηση τους το 2010, η αρμάδα του Ευθύμη Καραδήμα άφησε πολλές υποσχέσεις στους οπαδούς τους. Στην πορεία του χρόνου άφησε στον πάγο τους NIGHTFALL για να επικεντρωθεί στο doom project του, THE SLAYERKING, ηχογραφώντας δύο δίσκους που μόνο απαρατήρητοι δεν πέρασαν. Κι εκεί που φαινόταν ότι οι NIGHTFALL θα ήταν καταδικασμένοι στη λήθη, αποφασίζει να φτιάξει το πληρέστερο line up στην 30χρονη ιστορία του συγκροτήματος.
Η επιστροφή του Μιχάλη Γαλιάτσου, κιθαρίστα και συνοδοιπόρου του στα mid 90s σκόρπισε θύελλα ενθουσιασμού στους απανταχού fans της μπάντας. Στις κιθάρες είναι και ο Κώστας Κυριακόπουλος, ο οποίος ήταν και στους THE SLAYERKING. Η επιλογή του Φώτη Bernando (ex-SEPTICFLESH, SIXFORNINE) πίσω από τα drums μόνο τυχαία δεν είναι. Με αυτόν οι NIGHTFALL για πρώτη φορά μετά τον Γιώργο Κόλλια, έχουν ένα rhythm section καταιγιστικό. Τα blastbeats και το περίτεχνο παίξιμο του ανεβάζουν όλες τις συνθέσεις σε τρομακτικό επίπεδο. Ακούγοντάς τους να επανασυστήνουν παλιά τους κομμάτια live στο studio τους, απλά γίνεται αντιληπτό το πόσο σημαντική είναι η συνεισφορά του Φώτη. Ο Γαλιάτσος επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς των παλιών τους οπαδών, οι οποίοι επικεντρώνονται στο πόσο σημαντική ήταν η αποχώρησή του από το group. Εδώ οι μελωδίες και η ατμόσφαιρα έχουν ξαναγυρίσει στην εποχή του “Athenian echoes” με τον ήχο που έχουν στα πρόσφατα δύο album τους, “Astron black and the thirty tyrants” και “Cassiopeia”. Μόνο που οι συνθετικές διαφοροποιήσεις είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς ακόμα και από την πρώτη ακρόαση.
Ο δίσκος χωρίζεται σε «ομάδες» τραγουδιών. Υπάρχουν τα καταιγιστικά κομμάτια (“Killing moon”, “Darkness forever”), εκείνα που κινούνται σε γρήγορο tempo με εναλλαγές ρυθμών όπως το “Temenos” κι εκείνα που έχουν εκτεταμένα πειραματικά μέρη, συνηθισμένα από την δεύτερη περίοδο του group. Θαρρώ πως αυτές οι «ομάδες» ήταν αποτέλεσμα της επεξεργασίας των riffs, των μελωδιών και των ιδεών που συλλογικά δούλεψαν σαν μπάντα. Πιστεύω ότι και τα τέσσερα μέλη τους συνεισέφεραν εξίσου, μιας και τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον καθένα τους σαν συνθέτη είναι πέρα για πέρα εμφανή. Το doom στοιχείο του Κυριακόπουλου στο “Meteor Gods”, οι μελωδίες-σήμα κατατεθέν των Καραδήμα/Γαλιάτσου που είναι σε όλα τα κομμάτια και το, παίξιμο του Φώτη, που χαρακτηρίζεται από το χάρισμα του «γεμίσματος» με φράσεις και ρυθμούς ταιριαστούς με τα υπόλοιπα όργανα. Το εκπληκτικό είναι ότι η δομή όλων των κομματιών είναι τόσο απρόσμενη, που οι κλιμακώσεις σε συναίσθημα, ατμόσφαιρα και ένταση είναι συνεχής. H παρουσία της Ελένης και Σουζάνας Βουγιουκλή είναι υποδειγματική και τελείως διαφορετική από την συμμετοχή τους στο “Cine iubeşte şi lasă” των ROTTING CHRIST. Η τοποθέτηση τους είναι εκτεταμένη εκεί που ταιριάζει, χωρίς να θεωρηθεί αναγκαία σε κάθε τους κομμάτι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν με τα φωνητικά τους στο “Martyrs of the Cult of the Dead (Agita)”. Πραγματικά θα ήθελα να τις ακούσω και στους THE SLAYERKING να κάνουν ανάλογα φωνητικά. Ο Ευθύμης κάνει τα φωνητικά για τα οποία είναι γνωστός όλα αυτά τα χρόνια, χρωματίζοντας κάθε κομμάτι ανάλογα με την ατμόσφαιρα που θέλει να του δώσει. Θαυμάστε τον στο, ομότιτλο με το album, κομμάτι που πραγματικά κάνει ρεσιτάλ ερμηνείας και αλλαγής χρώματος στη φωνή του. Στιχουργικά ο δίσκος ασχολείται με το θέμα της κατάθλιψης, κάτι που μας απασχολεί έντονα την δύσκολη περίοδο που διανύουμε.
Το δέκατο album που επαναφέρει στο αμφιλεγόμενο εξώφυλλό του το αρχικό τους λογότυπο είναι τόσο πολυεπίπεδο, που θεωρώ ότι είναι ο πιο ολοκληρωμένος δίσκος τους από την εποχή του “Athenian echoes”. Πιστεύω ότι είναι ο δίσκος που θα σας αναγκάσει να τον ακούσετε πάρα πολλές φορές ολόκληρο, για να μπείτε στο πνεύμα των NIGHTFALL του 2021. Κι αν το καταφέρει είμαι σίγουρος ότι θα τον τοποθετήσετε στη θέση που έχουν το “Aealo” στην δισκογραφία των σύγχρονων ROTTING CHRIST και του “The great mass” των SEPTICFLESH. Το “At night we pray” είναι το έργο των NIGHTFALL με ακριβώς τον ίδιο τρόπο, δηλαδή ορίζει τα κύρια χαρακτηριστικά του ήχου και του τρόπου σύνθεσης με τρόπο αρχετυπικό.
9,5 / 10
Λευτέρης Τσουρέας
