Βετεράνοι πια στο χώρο, οι Γάλλοι heavy power metallers NIGHTMARE δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Με μια πλούσια δισκογραφία πίσω τους, οι NIGHTMARE πάντα αποτελούσαν μια σταθερή αξία στο είδος τους. Τέσσερα χρόνια μετά το πολύ καλό “Dead sun”, επιστρέφουν με την ενδέκατη, παρακαλώ, δουλειά τους με τίτλο “Aeternam”. Ο νέος δίσκος βρίσκει ξανά τους NIGHTMARE με αλλαγές στη σύνθεση τους, καθώς έχουμε νέο ντράμερ, τον Niels Quiais των symphonic metallers OSSONOR, αλλά το πιο σημαντικό, νέα τραγουδίστρια, καθώς η Βελγίδα Magali Luyten αποχώρησε από την μπάντα. Βλέποντας ότι το πείραμα με τα γυναικεία φωνητικά στο “Dead sun” ήταν επιτυχημένο, ο ιθύνων νους της μπάντας Yves Campion αποφάσισε να ακολουθήσει την ίδια συνταγή. Στο μικρόφωνο λοιπόν, μας συστήνεται η παντελώς άγνωστη Γαλλίδα Marianne Dien, τραγουδίστρια επίσης των grunge alternative FAITH IN AGONY. Μια επιλογή που οπωσδήποτε προκαλεί την περιέργεια καθώς το μουσικό υπόβαθρο της Madie δείχνει να απέχει παρασάγγας από την πιο παραδοσιακή φιλοσοφία των NIGHTMARE, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε την πολύ καλή απόδοση της Luyten στο “Dead sun”, οπότε οι συγκρίσεις θα ήταν αναπόφευκτες. Από την άλλη, το ένστικτο του Campion στις επιλογές του δεν έχει λαθέψει μέχρι τώρα.
Από τις πρώτες νότες του δίσκου, την προσοχή κερδίζουν τα φωνητικά της Madie. Δεν μπορώ να πω αν είναι καλύτερη από την Luyten, σίγουρα όμως είναι διαφορετική καθώς πατάει ξεκάθαρα σε πιο μεταλλικές φόρμες από την προκάτοχο της, βγάζοντας έναν καλοδεχούμενο τσαμπουκά, κάτι που με κέρδισε αμέσως. Άρα σε αυτόν τον τομέα η μπάντα δείχνει να κερδίζει το στοίχημα. Να δούμε όμως τι γίνεται στην ουσία του πράγματος, δηλαδή στη μουσική.
Ηχητικά, το “Aeternam” ακούγεται σαν τη φυσική εξέλιξη του “Dead sun”, προχωρώντας μερικά βήματα παραπάνω. Είναι ένας δίσκος με πολύ σκοτεινή ατμόσφαιρα, ίσως ο πιο σκοτεινός της δισκογραφίας των NIGHTMARE. Υπάρχει και αρκετή μελωδία, ιδίως στα ρεφραίν των κομματιών, όπως και κάποιες ελαφριές πινελιές συμφωνικών στοιχείων, που όμως δεν χαλούν την συνολική εικόνα του δίσκου, αντίθετα την εμπλουτίζουν, καθιστώντας την ακρόαση του ακόμη πιο ενδιαφέρουσα. Το άλμπουμ αποτελείται από δέκα προσεγμένες και καλοδουλεμένες συνθέσεις γεμάτες από old school riffs που θυμίζουν παλιές καλές εποχές. Γενικά οι NIGHTMARE πάντα είχαν την ικανότητα να παρουσιάζουν πολύ όμορφα δομημένα κομμάτια, αλλά πιστεύω ότι το κιθαριστικό δίδυμο των Milleliri / Asselberghs σε αυτόν τον δίσκο παρουσιάζουν τον καλύτερο τους εαυτό. Υπάρχουν κομμάτια πολύ επιθετικά, όπως τα “Divine nemesis” και το ομώνυμο που μπορεί να φέρουν χαμόγελα νοσταλγίας στον ακροατή καθώς έχουν ψήγματα από το ιστορικό ντεμπούτο τους “Waiting for the twilight”.Από την άλλη υπάρχουν μερικά κρυμμένα διαμαντάκια όπως το βαρύ και ατμοσφαιρικό “Crystal lake” , ή το τραχύ “Black September” που πραγματικά εντυπωσιάζουν με την ποιότητα τους, με το πρώτο από τα δύο να αποτελεί μάλλον και την αγαπημένη μου σύνθεση από τον δίσκο. Μια μικρή ένσταση έχω με το “Lights on”, που ενώ είναι ένα πολύ όμορφο κομμάτι, ακούγεται λίγο παράταιρο και εκτός κλίματος σε σύγκριση με τα υπόλοιπα. Από την άλλη όμως, η θέση του στη μέση του δίσκου προσφέρει ένα break στην όλη ατμόσφαιρα , οπότε υπό αυτό το πρίσμα είναι καλοδεχούμενο.
Συνοψίζοντας, το “Aeternam” δεν είναι ένα εύκολο άλμπουμ. Είναι όμως, τίμιο, δυνατό και μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς. Όσοι βουτήξουν στον σκοτεινό κόσμο του θα το ευχαριστηθούν.
8 / 10
Θοδωρής Κλώνης
