Οι πρώτες συναυλιακές βραδιές του Μαρτίου στις οποίες βρεθήκαμε εγώ ή και οι συνάδελφοι, μοιραία στιγματίστηκαν από τα γνωστά γεγονότα, στο κομμάτι της συναισθηματικής φόρτισης. Η βραδιά της 10ης Μαρτίου, ερχόταν στη κατάλληλη στιγμή για κάθαρση λόγω της χρονικής απόστασης από τα γεγονότα αυτά. Είναι η στιγμή που κατακάθεται η σκόνη και βλέπει κανείς πιο καθαρά την εικόνα. Επιπρόσθετα όμως, ήταν βραδιά κομμένη και ραμμένη για τους θιασώτες του μελωδικού death metal. Οι ιστορικοί NIGHTRAGE του Μάριου Ηλιόπουλου, για πρώτη φορά μετά από 4 χρόνια σχεδόν ενώπιον του ελληνικού κοινού, με τους Θεσσαλονικείς SARISSA να προσθέτουν την κλασσική metal πινελιά στη βραδιά και τους νεόκοπους AETHERIAN να συμπληρώνουν το line up. Λίγα λεπτά μετά τις 8, οι πόρτες του Temple είχαν ήδη ανοίξει και όλα ετοιμάζονταν για τη πρώτη μπάντα που θα έπαιζε. Ο κόσμος μαζεύτηκε από νωρίς, ενώ η πρώτη εικόνα που είχα είναι των μπαντών που βοηθούσαν να ετοιμαστούν όλα.
Στις 21:00 με το ρολόι, οι AETHERIAN ανέβηκαν στο σανίδι του Temple, με το “Seeds of deception” από το μοναδικό τους full-length “The untamed wilderness”. Πολύ σοβαρό και ποιοτικό συγκρότημα οι κύριοι, στο ύφος των DARK TRANQUILLITY, με τη μοντέρνα folk πινελιά να έρχεται από τους INSOMNIUM. Πολύ καλός ήχος, χωρίς προβλήματα, σύμμαχος της μπάντας σε μια εξαίρετη και άκρως πεινασμένη εμφάνιση. Ο τραγουδιστής δεν παρέλειψε να αναφερθεί επιγραμματικά στα γεγονότα των τελευταίων ημερών μιλώντας για “οργή και θλίψη”. Λιτός και κατανοητός. Συνέχεια με το “Drops of light” (από τα πρώτα τους single) και αρχίζουν τα πρώτα pit στο κοινό, με το συγκρότημα να το απολαμβάνει όσο τίποτα! Και ήρθε η ώρα για ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα κομμάτια της μπάντας, το “Black sails”. Ένα κομμάτι, που τόσο έχει αγαπηθεί από το κοινό μια και εισέπραξε τη πιο θερμή αντίδραση, με τον τραγουδιστή ως άλλος Mille Petrozza να κυματίζει μια μαύρη σημαία!
Προχωράμε στο σετ με ένα κομμάτι που, σύμφωνα με τον τραγουδιστή, ήταν να ‘ναι προπομπός του επερχόμενου δίσκου αλλά λόγω πανδημίας βγήκε ως single. Αναφερόταν φυσικά στο “Primordial woods” με το φυσιοκεντρικό του video clip και την ατμοσφαιρική του φύση. Το οποίο έγινε ζευγαράκι με ένα ολοκαίνουργιο κομμάτι από το επερχόμενο δεύτερο άλμπουμ, με τίτλο “Army of Gaia”. Τούτο, πιο επιθετικό στη φύση του, αλλά εξίσου ανεβασμένου επιπέδου σε σχέση με το ντεμπούτο. Μάλιστα, μας πληροφόρησαν πως θα κυκλοφορήσει φέτος το άλμπουμ, πάνω στον εορτασμό των 10 ετών ύπαρξης των AETHERIAN. Κλείσιμο του σύντομου σετ, με το “The rain”, το πρώτο video clip της μπάντας, εν μέσω θερμών χειροκροτημάτων, και μιας επιθυμίας να τους ξαναδούμε, ως headliners αυτή τη φορά.
Μετά από αρκετά πηγαδάκια, αλλά και ετοιμασίες επί σκηνής, οι εναπομείναντες SARISSA ανέβηκαν στη σκηνή για να τιμήσουν την μνήμη του μπασίστα της μπάντας Δημήτρη Σελαλματζίδη, στην πιο συναισθηματικά φορτισμένη στιγμή, που έφερε και τους περισσότερους κλασσικής κοπής οπαδούς στο κοινό. Ανεβαίνει λοιπόν, η σύνθεση του πρώτου ιστορικού demo του 1987 στο σανίδι, προκειμένου να το παίξει, στην ολότητα του. Αρχίζει στο video wall να παίζει το “The sound of silence” συνοδευόμενο από φωτογραφίες του Δημήτρη, με το κοινό να επευφημεί από κάτω. Ακολούθησε μέρος του “The kids are back” των TWISTED SISTER, προτού αρχίσει η μπάντα να παίζει με το “War for peace” (προηγήθηκε ένα τεχνικό πρόβλημα του κιθαρίστα ο οποίος το διόρθωσε γρήγορα) και να αποδίδει πραγματικά με αξιοπρέπεια και μεράκι τα κομμάτια αυτά. Φυσικά, χωρίς τον Δημήτρη είναι εκ των πραγμάτων διαφορετική μπάντα.
Κάτι που φάνηκε στα solos όπου ο κιθαρίστας χρειάζεται έναν ρυθμικό να τον καλύπτει, μια και ο ήχος “αδειάζει” απότομα. Που είναι κρίμα γιατί το rhythm section της μπάντας, ήταν αλφάδια παικτικά. Από εκεί και έπειτα ωστόσο, κομμάτια όπως το “Another love”, το “Never say no” (βασισμένα σε αληθινές ιστορίες – δια στόματος του τραγουδιστή Χατζησυμεωνίδη), το “Turn the power up” αλλά και το “It’s your time to play”, αποδόθηκαν με πάθος ενώ πολλοί μιας άλφα ηλικίας (και όχι μόνο), θυμήθηκαν πράγματα και καταστάσεις οπωσδήποτε ταξιδεύοντας νοητά στο χρόνο μαζί με τους SARISSA. Το γκρουπ μας αποχαιρέτησε με το “Macedonian army” που φυσικά ξεσήκωσε το κοινό, το οποίο χειροκρότησε ένα αξιοπρεπέστατο σχήμα.
Κάπως έτσι, η ώρα φτάνει 23:00 και έχει έρθει η ώρα, για το κυρίως πιάτο της βραδιάς. Οι NIGHTRAGE, ανεβαίνουν στη σκηνή, και για τα επόμενα 80 λεπτά, τα πάνε σχεδόν μονότερμα! “Abyss rising” από το τελευταίο πόνημα τους, και οι σβέρκοι ήδη αρχίζουν και σπάνε! Και να σου βουτιά στο παρελθόν για το “Being nothing” από το “Descent into chaos”, με το κοινό σε παροξυσμό! Ο Ronnie Nyman μας θύμισε πόσος καιρός πέρασε από τη τελευταία φορά, ενώ τόνισε το πόσο του είχε λείψει να παίζει εδώ. Παρά τα μικρά τεχνικά προβλήματα, η μπάντα δε μάσησε στιγμή και μας πήρε το κεφάλι με κομμάτια όπως το “The venomous” (από τον ομώνυμο δίσκο – που τιμήθηκε με τα “Affliction”, “In abhorrence”, “From ashes into stone”), το “By darkness drawn” (από το “Wolf to man” – που τιμήθηκε με τα “Embrace the nightrage” και το ομώνυμο) ενώ το τελευταίο άλμπουμ “Abyss rising” τιμήθηκε από τα “Falsifying life” (για το οποίο ο Nyman ότι ήταν για το πόσο τέλεια ζωή παρουσιάζουμε πως έχουμε στα social media – ζητώντας μας μεταξύ σοβαρού και αστείου να γράψουμε πόσο μας άρεσε το live!) και ”Nauseating oblivion”.
Παραπονεμένο δεν έμεινε το ντεμπούτο του Nyman στη μπάντα (“The puritan”), εκπροσωπούμενο από το “Staring into infinity”, ούτε το “Insidious” από το οποίο ακούστηκε το ομώνυμο άσμα. Το ιστορικό ντεμπούτο της μπάντας “Sweet vengeance”, έλαβε κι αυτό τη προσοχή του, με το “Elusive emotions” σε πρώτη φάση, που είχε ήδη λάβει διαστάσεις κλασσικού δίσκου όλα αυτά τα χρόνια από τους οπαδούς. Το “Scathing” αποτέλεσε τη πρώτη στιγμή από το “A new disease is born” στη πορεία του σετ, ενώ το μεγάλο φινάλε ήρθε με το “Spiral” από τον ίδιο δίσκο, ενώ η δεύτερη στιγμή του “Sweet vengeance” που ήρθε στα καπάκια ήταν το εναρκτήριο “The tremor”. Ένα κομμάτι, όπου μέσα στο πανικό της εκτέλεσης του, το μάτι μου πήρε μέχρι και crowdsurfing από τον τραγουδιστή των AETHERIAN, σε μια πολύ πολύ όμορφη στιγμή. Τέτοια μας αρέσουν, να τα βλέπουμε όλο και περισσότερο! Κάπως έτσι συμπληρώθηκαν 17 κομμάτια (19 συν τα intro/outro) με τη μπάντα να μας έχει ισοπεδώσει σαν καλολαδωμένη μηχανή. Παράδειγμα του πως πρέπει να παίζεται το μελωδικό death metal στο σήμερα, αλλά και πως γενικά να αποδίδουν οι μπάντες, τιμώντας κάθε δίσκο (μόνο το “Wearing the martyr’s crown” έμεινε “παραπονεμένο” αλλά υγεία!).
Η βραδιά ολοκληρώθηκε με επιτυχία, όλοι είχαν πλατιά χαμόγελα στο πρόσωπο τους μετά από τέτοια εμφάνιση, ενώ ανανεώσαμε το ραντεβού μας με τους NIGHTRAGE για την επόμενη φορά, προσδοκώντας σε ανάλογη (ή και καλύτερη) εμφάνιση!
Γιάννης Σαββίδης
Φωτογραφίες: Έλενα Βασιλάκη
