a
Όταν το “O God, The Aftermath” (2005) έσκασε για πρώτη φορά στα ηχεία, ήμουν σίγουρος ότι οι NORMA JEAN δεν είχαν καμία σχέση με τα υπόλοιπα math/metalcore συγκροτήματα που ξεπηδούσαν σαν τα μαρούλια πίσω στις αρχές των 00s. Γνήσια τέκνα των λατρεμένων παραφρόνων BOTCH, κατάφεραν μέσα στην πάροδο των χρόνων να εξελίξουν τον ήχο τους, χωρίς να χάσουν τα στοιχεία εκείνα που τους καθιστούσαν αδυσώπητα σκληρούς. Το “Polar Similar” έρχεται να επιβεβαιώσει την παραπάνω δήλωση, αφού παρότι έχουν λειανθεί οι αιχμηρές άκρες του ήχου τους, εξακολουθούν να ακούγονται το ίδιο παρανοϊκοί, όπως στο παρελθόν.
Ο έβδομος δίσκος της μπάντας από τα περίχωρα της Ατλάντα, τη βρίσκει ξανά κάτω από τη σκέπη της Solid State Records. Την εταιρεία που ευθύνεται για την ύπαρξη συγκροτημάτων όπως οι AUGUST BURNS RED και UNDEROATH. Πέραν όμως από αυτό, η αλλαγή δισκογραφικής στέγης δεν επηρέασε σε τίποτα άλλο την μουσική του συγκροτήματος, αφού το “Polar Similar” αποτελεί μία τυπικά τρελή NORMA JEAN κυκλοφορία. Αν και το άλμπουμ χωρίζεται σε τέσσερα μέρη, δεν υπάρχει κάποια ευδιάκριτη μουσική ή θεματική διάκριση μεταξύ αυτών. Σε όλη τη διάρκεια του δίσκου, η μπάντα μπλέκει διάφορα είδη μέσα στο παραδοσιακό metalcore της, καθιστώντας έτσι γνωστή τη συνταγή που την κρατάει ζωντανή και φρέσκια όλα αυτά τα χρόνια. Μάλιστα, θα έλεγα ότι το “Polar Similar” πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα από το προ τριετίας εξαιρετικό “Wrongdoers”, έχοντας πολλές ομοιότητες με το “Found In Far Away Places” των AUGUST BURNS RED, κυρίως στο επίπεδο της πολυφωνίας.
Είπαμε παραπάνω ότι το συγκρότημα έχει μαζέψει πολλή από την οργή του, ρίχνοντας ενίοτε τους ρυθμούς και διευρύνοντας το φάσμα των επιρροών. Πιο τρανταχτά παραδείγματα, κομμάτια όπως το “Reaction” με τις σαφείς DEFTONES αναφορές του, το “The Nebula” με την έντονη southern-ίλα που το διακατέχει, καθώς και το αφαιρετικό, σχεδόν post, “IV. The Nexus”, που κλείνει το δίσκο. Από εκεί και πέρα, όλα είναι όπως τα ξέραμε. Ο Cory Brandan Putman στα φωνητικά, σε συνδυασμό με τον Jeff Hickey, χτίζουν έναν αδιαπέραστο τοίχο, πάνω στον οποίο προσκρούει κάθε απόπειρα να ακουστούν πιο mainstream. Διότι, παρά το γεγονός ότι ο Cory ακολουθεί τις γνωστές μελωδικές γέφυρες που χρησιμοποιούνται στο νεότερο metalcore ιδίωμα, καταφέρνει να τις απαγκιστρώσει από οτιδήποτε mainstream και να δώσει το προσωπικό του ύφος. Από την άλλη, θα υπέθετε κανείς ότι η φυγή του μοναδικού ιδρυτικού μέλους, Chris John Day (κιθάρα), θα επέφερε αναταράξεις στις τάξεις του συγκροτήματος. Αντί αυτού, η μπάντα βγαίνει αλώβητη από την όλη διαδικασία και συνεχίζει ακάθεκτη προς τη σωστή πορεία.
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς θα περίμεναν οι NORMA JEAN να συνεχίζουν με την ίδια ποιότητα και δυναμικότητα όλα αυτά τα χρόνια, φθάνοντας έως τον έβδομο δίσκο. Το μέταλλο με το οποίο είναι σφυρηλατημένοι φαντάζει πέραν του δέοντος ανθεκτικό στις μεταβολές του καιρού.
8.5/10
Νίκος Ζέρης
