Η μέρα αρχίζει και μικραίνει σε διάρκεια, η ψύχρα του χειμώνα κάνει δειλά επιτέλους την εμφάνισή της, οι συνθήκες κρίνονται ιδανικές για την ακρόαση ενός black metal δίσκου. Η αλήθεια είναι ότι σπάνια ασχολούμαι με την παρουσίαση ενός πολύ ακραίου δίσκου, όχι γιατί δεν μου αρέσει, αλλά γιατί θεωρώ ότι στην τιμημένη μας ομάδα υπάρχουν παιδιά πιο καταρτισμένα από εμένα στο συγκεκριμένο ιδίωμα. Όταν όμως το κάνω, συνήθως είναι ένας δίσκος που μου έχει τραβήξει περισσότερο την προσοχή και εκτιμώ ότι αξίζει και την δική σας. Μια τέτοια περίπτωση είναι και οι δικοί μας NORTHERN BREEZE και το δεύτερο τους άλμπουμ με τίτλο “Shade of oblivion” που κυκλοφορεί σε λίγες μέρες.
Είναι γνωστό ότι η ελληνική black metal σκηνή είναι από τις πιο δυνατές παγκοσμίως και οι Λαμιώτες NORTHERN BREEZE αποτελούν και αυτοί ένα ισχυρό μέλος της. Το ντεμπούτο τους “Sailing to the north” του 2007, αν και άγουρο, άφησε άριστες εντυπώσεις και εδραίωσε τους NORTHERN BREEZE στους cult κύκλους. Και όμως, έπρεπε να περάσουν 17 ολόκληρα χρόνια για να κυκλοφορήσουν τη δεύτερη τους δουλειά. Πάμε να δούμε αν άξιζε τον κόπο αυτή η αναμονή.
Το “Shade of oblivion” εντυπωσιάζει από το πρώτο άκουσμα. Σαν σύνολο ακούγεται πιο δομημένο, πιο σταθερό από το ντεμπούτο τους, φανερώνοντας την σαφή συνθετική εξέλιξη της μπάντας. Και αν το εναρκτήριο “Skias Onar Anthrwpos” θυμίζει την ελληνική καταγωγή των NORTHERN BREEZE με τις σαφείς αναφορές στους ROTTING CHRIST, η συνέχεια παραπέμπει στον παγωμένο Βορρά. Οι επιρροές από IMMORTAL και ENSLAVED είναι εμφανείς, ενώ η κληρονομιά του Quorthon και των BATHORY πέφτει βαριά σαν σκοτεινό πέπλο σε όλες τις συνθέσεις. Πρωτόλειο, αρχέγονο, ψυχρό black metal με αρκετή δόση νοσταλγίας, χωρίς όμως να ακούγεται παρωχημένο. Riffs πραγματικά ξυράφια εναλλάσσονται με ακουστικές μελωδίες, δημιουργώντας το αίσθημα της έκπληξης σε κάθε άκουσμα.
Πολύ σημαντικό θεωρώ το γεγονός ότι παρά την ωμότητα του δίσκου, η αίσθηση που σου αφήνει είναι αυτή της γλυκιάς μελαγχολίας και κάθαρσης που σε ωθεί σε άμεση επανάληψη της ακρόασης του άλμπουμ. Όλα τα κομμάτια του άλμπουμ είναι εξαιρετικά και θεωρώ ότι δεν θα απογοητεύσουν κανένα φίλο του είδους, ιδίως αυτούς της Βόρειας σχολής. Προσωπική μου αδυναμία αποτελούν το “Nordic son” που θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται σε κάποιο άλμπουμ των BATHORY, το “Grief of mortality” με το κολοσσιαίο, στακάτο riff του ενώ το “Defy in darkness” που αποτελεί και τον επίλογο του δίσκου, κλέβει την παράσταση με το φοβερό ακουστικό επίλογο του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα κομμάτια υστερούν. Τα ακουστικά περάσματα, δοθείσης της ευκαιρίας, να πω ότι είναι αρκετά και πλαισιώνουν με τον καλύτερο τρόπο τα κομμάτια, δίνοντας την απαραίτητη ανάπαυλα ανάμεσα στον καταιγισμό των riffs που βομβαρδίζουν ανελέητα τον ακροατή.
Μερικές ακόμα λεπτομέρειες που μου έκαναν εντύπωση είναι η πολύ καλή παραγωγή, η φρενιασμένη απόδοση και των τριών μελών της μπάντας και το φανταστικό εξώφυλλο του δίσκου, από τα καλύτερα που έχω δει μέσα στη χρονιά γενικότερα.
Με το “Shade of oblivion” οι NORTHERN BREEZE επιστρέφουν για τα καλά στο προσκήνιο και μάλιστα με θριαμβευτικό τρόπο. Αφήστε το πολικό ψύχος του να σας παρασύρει και βυθιστείτε άφοβα στον κόσμο του. HAIL!
8,5 / 10
Θοδωρής Κλώνης
